จังหวัดโบโฮล

จังหวัดโบโฮล เป็นจังหวัดเกาะในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะใหญ่ และเกาะบริวารขนาดเล็กอีก 75 เกาะ^[5] เมืองหลักคือตักบีลารัน มีพื้นที่ 4,821 ตารางกิโลเมตร (1,861 ตารางไมล์) และมีชายฝั่งทะเลยาว 261 กิโลเมตร (162 ไมล์) โบโฮลเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 10 ของฟิลิปปินส์^[6] เกาะใกล้เคียงทางด้านทิศตะวันตกคือเกาะเซบู ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือคือเกาะเลเต และเกาะทางทิศใต้คือมินดาเนา

จังหวัดโบโฮล
จังหวัด
เนินเขาช็อกโกแลต
ธง ตรา
เพลง: Awit sa Bohol Bohol Hymn[1]
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
โอเพินสตรีตแมป
พิกัด: 9°54′N 124°12′E / 9.9°N 124.2°E / 9.9; 124.2
ประเทศ	ฟิลิปปินส์
เขต	กิตนางคาบีซายาอัน
ค้นพบ	25 มีนาคม ค.ศ. 1565
ก่อตั้ง	22 กรกฎาคม ค.ศ. 1854
เมืองหลัก	ตักบีลารัน
การปกครอง[2]
• ประเภท	ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน
• ผู้ว่าราชการจังหวัด	Edgar Chatto (PDP-LABAN)
• รองผู้ว่าราชการจังหวัด	Dionisio Balite
พื้นที่[3]
• ทั้งหมด	4,820.95 ตร.กม. (1,861.38 ตร.ไมล์)
ความสูง (ภูเขามายานา)	870 เมตร (2,850 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2020) [4]
• ทั้งหมด	1,394,329 คน
• ความหนาแน่น	290 คน/ตร.กม. (750 คน/ตร.ไมล์)
• จำนวนผู้เลือกตั้ง	798,768 คน (ค.ศ. 2,016)
เดมะนิม	boholano Bul·anon boholana Boholan
Boholano
• นครอิสระ	0
• นคร	1 (ตักบีลารัน)
• เทศบาล	47
• Districts	3
เขตเวลา	UTC+8 (PST)
รหัสไปรษณีย์	6300–6346
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์	+63 (0)38
รหัส ISO 3166	PH
ระดับรายได้	ระดับที่ 1
PSGC	071200000
ภูมิอากาศ	มรสุมเขตร้อน
เว็บไซต์	www.bohol.gov.ph

จังหวัดโบโฮลเป็นจังหวัดชั้นเอก แบ่งการปกครองออกเป็น 3 เขตนิติบัญญัติ, 1 นคร, 47 เทศบาล,^[7] และ 1,109 บารังไกย์^[8]

จังหวัดนี้เป็นจุดหมายปลายทางสำคัญของนักท่องเที่ยว เนื่องจากมีรีสอร์ตและชายหาดหลายแห่ง^[9] และมีสถานที่อันเป็นเอกลักษณ์ของประเทศ นั่นคือ เนินเขาช็อกโกแลต ซึ่งสามารถมองเห็นได้ชัดจากบนอากาศยาน เกาะปังเลาตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัด เป็นเกาะที่มีชื่อเสียงในด้านการดำน้ำอันดับต้น ๆ ของโลก และสามารถพบทาร์เซียร์ฟิลิปปิน สัตว์จำพวกไพรเมตขนาดเล็กที่สุดของโลก

จังหวัดนี้ยังเป็นสถานที่เกิดของคาร์ลอส การ์เซีย ประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 8 (ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1957–1961) ซึ่งเกิดที่เมืองตาลีโบน^[10]

วันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 2013 โบโฮลประสบแผ่นดินไหวขนาด 7.2 แมกติจูด ซึ่งมีจุดศูนย์กลางการสะเทือนอยู่ห่างจากเมืองซักบายันไปประมาณ 6 กิโลเมตร (3.7 ไมล์) แผ่นดินไหวครั้งนี้ยังสร้างความเสียหายในเซบูตอนใต้ มีผู้เสียชีวิต 156 คน บาดเจ็บ 374 คน และโบสถ์เก่าแก่หลายแห่งได้รับความเสียหายจากภัยพิบัติครั้งนี้^[11][12]