ดรูว์ แม็กอินไทร์
แอนดรูว์ แม็กลีน แกลโลเวย์ที่ 4 (อังกฤษ: Andrew McLean Galloway IV; เกลิคสก๊อตแลนด์: Anndra MacGill-Eain Gall-Ghàidhealaibh IV; 6 มิถุนายน ค.ศ. 1985)[1] เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวสกอตแลนด์ที่รู้จักดีในWWEนาม ดรูว์ แม็กอินไทร์ (Drew McIntyre) และยังเป็นที่รู้จักดีในTNAนาม ดรูว์ แกลโลเวย์ (Drew Galloway)
ดรูว์ แม็กอินไทร์ | |
---|---|
ชื่อเกิด | Andrew McLean Galloway IV[1] |
เกิด | Ayr, Prestwick, South Ayrshire, Scotland[2] | 6 มิถุนายน ค.ศ. 1985
ที่พัก | Tampa, Florida, U.S. |
คู่สมรส | Taryn Terrell (สมรส 2010; หย่า 2011) Kaitlyn Frohnapfel (สมรส 2016) |
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ | |
ชื่อบนสังเวียน | Drew Galloway[2] Drew McIntyre[3] |
ส่วนสูง | 6 ft 5 in (1.96 m)[3] |
น้ำหนัก | 265 lb (120 kg)[3] |
มาจาก | Ayr, Scotland[3] |
ฝึกหัดโดย | James Tighe[4] Justin Richards Mark Sloan[4] Spinner McKenzie[4] |
เปิดตัว | 2001[5] |
ชีวิตวัยเยาว์
แอนดรูว์ แม็กลีน กัลโลเวย์ที่ 4 เกิดที่แอร์เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 1985[2][6] เขาเติบโตขึ้นมาในเพรสต์วิคซึ่งอยู่ใกล้ๆ ซึ่งเขาศึกษาที่เพรสต์วิคอะคาเดมี่[7] เขาคิดว่าจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพเมื่อตอนที่เขายังเด็ก โดยเล่นให้กับสโมสรเยาวชนเพรสต์วิกบอยส์ ซึ่งปกติจะอยู่ในตำแหน่งแนวรับ เมื่อเขาอายุ 10 ขวบ Galloway อ่านนิตยสารชื่อ X Factor ซึ่งเน้นไปที่ทฤษฎีสมคบคิดและเรื่องผี สิ่งนี้ทำให้เขาต้องเขียนจดหมายถึง FBI ภายใต้พระราชบัญญัติเสรีภาพในการให้ข้อมูล ซึ่ง FBI ตอบกลับโดยส่งไฟล์พร้อมเอกสารหลายฉบับให้เขา[8] เขาเป็นแฟนมวยปล้ำอาชีพตั้งแต่ยังเป็นเด็ก[9] เขาเริ่มฝึกเมื่ออายุ 15 ปี และพ่อแม่ของเขาตกลงที่จะสนับสนุนเขาตราบใดที่เขาให้ความสำคัญกับการเรียนเท่าๆ กัน[10] เขาตกลงและรับปริญญาโทสาขาอาชญาวิทยาจากมหาวิทยาลัยกลาสโกว์คาเลโดเนียน[6][10]
ประวัติ
ดรูว์เริ่มฝึกมวยปล้ำมาตั้งแต่อายุ 15 ปีในอังกฤษ[4][2][11][12][13] ก่อนจะย้ายกลับไปสก็อตแลนด์เพื่อเริ่มอาชีพมวยปล้ำ ซึ่งก่อนหน้านั้นได้ปล้ำให้กับสมาคม BCW เป็นประจำโดยใช้นามแฝงว่า "ที" ดรูว์ แกลโลเวย์ ซึ่งก็ได้คว้าแชมป์เฮฟวี่เวทมา 2 ครั้ง[14] นอกจากนั้นก็ได้พบความสำเร็จในสมาคม IWW อีกด้วย โดยการคว้าแชมป์ระดับแนวหน้าอย่างแชมป์เฮฟวี่เวท ซึ่ง ณ เวลานั้น ดรูว์ก็เรียนหนังสือจบแล้ว หลังจากที่ได้ปล้ำตามค่ายอิสระในอังกฤษ[15][16][17]
ในปี 2007 เขาได้ย้ายเข้ามาปล้ำในสหรัฐอเมริกาโดยปล้ำให้กับสมาคมลูกของ WWE อย่าง OVW[18][19] และFCW[20] ซึ่งก็สามารถคว้าได้ทั้งแชมป์เฮฟวี่เวทและแชมป์แท็กทีม[21][22] ก่อนจะเปิดตัวค่ายใหญ่ WWE ในปี 2009[23] ได้เป็นแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล[24] และแชมป์แท็กทีม WWE[25] ต่อมาได้ร่วมกลุ่มทรีเอ็มบีร่วมกับฮีท สเลเตอร์และจินเดอร์ มาฮาล[26][27] จนในปี 2014 เขาถูกไล่ออกจาก WWE พร้อมกับมาฮาล[28] ก่อนจะไปปล้ำในสมาคมอิสระเช่น ICW กับ Evolve[29][30][31][32][33][34] ในปี 2015 ได้เซ็นสัญญากับ TNA[35] คว้าแชมป์โลก TNA[36] และแชมป์อิมแพ็กแกรนด์[37] ก่อนหมดสัญญาในช่วงต้นปี 2017[38] ในปี 2018 ยังได้เข้าสู่ Hall of Fame ของ ICW[39]
ในปี 2017 ดรูว์ได้กลับมาสู่ WWE เข้าร่วมค่ายNXT[40] และได้แชมป์ NXTในNXT TakeOver: Brooklyn III[41] ในปี 2018 ดรูว์ได้ขึ้นมาค่ายหลักสังกัดรอว์โดยร่วมทีมกับดอล์ฟ ซิกก์เลอร์แล้วก็ได้คว้าแชมป์รอว์แท็กทีม WWEร่วมกัน[42] ก่อนจะมาปล้ำเดี่ยวเปิดศึกกับโรแมน เรนส์แต่ก็แพ้ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 35[43][44] ในปี 2020 ดรูว์ได้เป็นผู้ชนะแมตช์รอยัลรัมเบิลคว้าสิทธิ์เลือกชิงแชมป์โลกเส้นไหนก็ได้ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 36โดยระหว่างแมตช์ดรูว์สามารถกำจัดแชมป์ WWEอย่างบร็อก เลสเนอร์ลงจากเวทีได้[45][46] คืนต่อมาได้ประกาศท้าชิงแชมป์ WWEกับเลสเนอร์ในเรสเซิลเมเนีย 36[47] และสามารถคว้าแชมป์โลกได้เป็นสมัยแรก ทำให้เป็นแชมป์โลกคนแรกที่มาจากเกาะอังกฤษและแชมป์โลกชาวสกอตแลนด์คนแรกในประวัติศาสตร์ WWE[48][49]
ในศึกเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 40 ดรูว์สามารถคว้าแชมป์โลกเฮวีเวตได้จากเซท รอลลินส์เป็นการคว้าแชมป์โลกครั้งแรกต่อหน้าคนดูในสนาม ก่อนจะโดนซีเอ็มพังก์เล่นงานหลังจบแมตช์ และถูกแดเมียน พรีสต์แคชอินกระเป๋ามันนีอินเดอะแบงก์กระชากแชมป์ไปหลังจากครองได้เพียง 5 นาทีเท่านั้น[50]
ชีวิตส่วนตัว
เขาหมั้นกับนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกัน Taryn Terrell ในเดือนกรกฎาคม 2009[51][52] และทั้งคู่แต่งงานกันที่ลาสเวกัสในเดือนพฤษภาคม 2010[53][54] ทั้งคู่หย่าร้างกันในเดือนพฤษภาคม 2011[55] เขาแต่งงานกับ Kaitlyn Frohnapfel เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 2016 และพวกเขาอาศัยอยู่ในแทมปาฟลอริดา
เขาเป็นผู้สนับสนุนทีมฟุตบอลสก็อตแลนด์เรนเจอร์สเอฟซี[56] แองเจลาแม่ของเขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2012 ด้วยวัย 51 ปี[57]
แชมป์และรางวัล
- British Championship Wrestling
- BCW Heavyweight Championship (2 times)[58]
- CBS Sports
- Wrestler of the Year (2020)[59]
- Dansk Pro Wrestling
- DPW Heavyweight Championship (1 time)[60]
- Evolve
- Evolve Championship (1 time)[61]
- Evolve Tag Team Championship (2 times, inaugural) – with Johnny Gargano (1) and Dustin (1)[62]
- Evolve Tag Team Championship Tournament (2016) – with Johnny Gargano[63]
- Open the Freedom Gate Championship (1 time)[64]
- Fighting Spirit Magazine
- Florida Championship Wrestling
- Insane Championship Wrestling
- Inside The Ropes Magazine
- Ranked No. 1 of the top 50 wrestlers in the world in the ITR 50 in 2020.[72]
- Irish Whip Wrestling
- NoDQ.com
- Outback Championship Wrestling
- OCW World Heavyweight Championship (1 time)[76]
- Preston City Wrestling
- There Can Be Only One Gauntlet (2016)[67]
- Pro Wrestling Illustrated
- Most Improved Wrestler of the Year (2020)[77]
- Ranked No. 4 of the top 500 singles wrestlers in the PWI 500 in 2020 and 2021[78][79]
- Scottish Wrestling Alliance
- Scottish Heavyweight Championship (1 time)[80]
- Sports Illustrated
- Ranked No. 3 of the top 10 wrestlers in 2020[81]
- Total Nonstop Action Wrestling
- Impact Grand Championship (1 time)[82]
- TNA World Heavyweight Championship (1 time)[83][84]
- Feast or Fired (2016 – World Heavyweight Championship contract)[85]
- Global Impact Tournament (2015) – with Team International (Magnus, The Great Muta, Tigre Uno, Bram, Rockstar Spud, Khoya, Sonjay Dutt and Angelina Love)[86]
- TNA Joker's Wild (2016)[87]
- Union of European Wrestling Alliances
- European Heavyweight Championship (1 time)[88]
- What Culture Pro Wrestling
- WCPW World Championship (1 time)[89][84]
- Defiant Wrestling Award for Match of the Year (2017) – Vs. Will Ospreay at "Exit Wounds"
- WWE
- WWE Championship (2 times)[90]
- World Heavyweight Championship (1 time)
- NXT Championship (1 time)[91]
- WWE Intercontinental Championship (1 time)[92]
- WWE Raw Tag Team Championship (2 times) – with Cody Rhodes (1)[93] and Dolph Ziggler (1)[94]
- 31st Triple Crown Champion
- Men's Royal Rumble (2020)[46]
- Bumpy Award (2 times)
- Slammy Award (3 times)[97]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- ดรูว์ แม็กอินไทร์ ที่ WWE.com
- ดรูว์ แม็กอินไทร์ ที่เอกซ์ (ทวิตเตอร์)
- ดรูว์ แม็กอินไทร์ ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
ก่อนหน้า | ดรูว์ แม็กอินไทร์ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
Seth Rollins | Royal Rumble winner (2020) | Edge |