Sera gazı emisyonları

[[Dosya:Data on climate change around the world.png|küçükresim|upright=1.5|Veriler:[1] 8 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. [2] 4 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 9 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde [https://web.archive.org/web/20211209195113/https://ourworldindata.org/grapher/co-emissions-per-capita?tab=chart arşivlendi. ] 9 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Küresel sera gazı emisyonları yılda yaklaşık 50 Gt'dir^[2] (kişi başına 6,6 ton^[3]) ve 2019 için arazi kullanımı değişikliği nedeniyle 5 Gt dahil olmak üzere 57 Gt CO2 eşdeğeri olarak tahmin edilmiştir.^[4]

Karbondioksit, azot oksit, metan, üç grup florlu gazlar, hidroflorokarbonlar (HFC'ler) ve perflorokarbonlar (PFC'ler) başlıca antropojenik sera gazlarıdır ve Paris Anlaşması kapsamında düzenlenirler.^[5]:147[6]

CFC'ler sera gazı olmalarına rağmen, CFC'lerin küresel ısınmaya katkısından ziyade ozon deliğine olan katkısıyla motive edilen Montreal Protokolü tarafından düzenlenirler. Ozon tabakasının incelmesinin sera ısınmasında yalnızca küçük bir rolü olduğuna dikkat edin, ancak bu iki süreç bazen medyada karıştırılıyor. 2016'da Birleşmiş Milletler Çevre Programı zirvesinde bir araya gelen 170'ten fazla ülkeden müzakereciler, Montreal Protokolü'nün Kigali Değişikliği'nde, hidroflorokarbonları (HFC'ler) aşamalı olarak kaldırmak için yasal olarak bağlayıcı bir anlaşmaya vardılar.^[7][8][9]

Sera gazı emisyonlarını ölçmenin birkaç yolu vardır. Bildirilen bazı değişkenler şunları içerir:^[10]

• Ölçüm sınırlarının tanımı: Emisyonlar, coğrafi olarak, yayıldıkları alana (bölge ilkesi) veya faaliyet ilkesine göre emisyonları üreten bölgeye atfedilebilir. Bu iki ilke, örneğin bir ülkeden diğerine elektrik ithalatı veya uluslararası bir havaalanındaki emisyonlar ölçülürken, farklı toplamlarla sonuçlanır.
• Farklı gazların zaman ufku: Verilen sera gazının katkısı CO₂ eşdeğeri olarak rapor edilir. Bunu belirlemek için yapılan hesaplama, o gazın atmosferde ne kadar süre kaldığını hesaba katar. Bu her zaman tam olarak bilinmez ve yeni bilgileri yansıtmak için hesaplamalar düzenli olarak güncellenmelidir.
• Ölçüm protokolünün kendisi: Bu, doğrudan ölçüm veya tahmin yoluyla olabilir. Dört ana yöntem, emisyon faktörü tabanlı yöntem, kütle dengesi yöntemi, tahmine dayalı emisyon izleme sistemleri ve sürekli emisyon izleme sistemleridir. Bu yöntemler doğruluk, maliyet ve kullanılabilirlik açısından farklılık gösterir. Climate Trace tarafından uzaya dayalı karbon dioksit ölçümlerinden elde edilen kamuya açık bilgilerin 2021 Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Konferansı öncesinde tek tek büyük bitkileri ortaya çıkarması bekleniyor.^[11]

Bu önlemler bazen ülkeler tarafından iklim değişikliğine ilişkin çeşitli politika/etik pozisyonlar öne sürmek için kullanılır.^[12]:94Farklı önlemlerin kullanılması, hedeflere yönelik ilerlemeyi izlerken sorunlu olan karşılaştırılabilirlik eksikliğine yol açar. Ortak bir ölçüm aracının benimsenmesi veya en azından farklı araçlar arasında iletişimin geliştirilmesi için tartışmalar vardır.^[10]

Emisyonlar, geçmiş veya kümülatif emisyon ölçümleri olarak bilinen uzun zaman periyotları boyunca izlenebilir. Kümülatif emisyonlar, sera gazı atmosferik konsantrasyon oluşumundan neyin sorumlu olduğuna dair bazı göstergeler sağlar.^[13]:199

Ulusal hesaplar dengesi, bir ülkenin ihracatı ve ithalatı arasındaki farka dayalı olarak emisyonları izler. Birçok zengin ülke için denge negatiftir çünkü ihraç edildiğinden daha fazla mal ithal edilmektedir. Bu sonuç büyük ölçüde gelişmiş ülkeler dışında mal üretmenin daha ucuz olmasından ve gelişmiş ülkelerin giderek artan oranda mallara değil hizmetlere bağımlı hale gelmesinden kaynaklanmaktadır. Pozitif bir hesap dengesi, bir ülkede daha fazla üretimin gerçekleştiği anlamına gelir, bu nedenle daha fazla faal fabrika karbon emisyon seviyelerini yükseltir.^[14]

Emisyonlar ayrıca daha kısa zaman dilimlerinde ölçülebilir. Emisyon değişiklikleri, örneğin, 1990 temel yılına karşı ölçülebilir. 1990, Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi'nde (UNFCCC) emisyonlar için temel yıl olarak kullanıldı ve aynı zamanda Kyoto Protokolü'nde de kullanıldı (bazı gazlar ayrıca 1995 yılından itibaren ölçülmüştür).^{[5]:146, 149} Bir ülkenin emisyonları, belirli bir yıl için küresel emisyonların bir oranı olarak da rapor edilebilir.

Başka bir ölçüm kişi başına emisyonlardır. Bu, bir ülkenin toplam yıllık emisyonlarını yıl ortası nüfusuna böler.^[15]:370 Per capita emissions may be based on historical or annual emissions.^{[12]:106–107}

Şehirler bazen emisyonlara orantısız katkıda bulunanlar olarak kabul edilirken, kişi başına emisyonlar şehirler için ülkelerindeki ortalamalardan daha düşük olma eğilimindedir.^[16] Mevcut emisyon oranlarında, 2030'dan önce sıcaklıklar, G7 ülkelerinin limiti ve Paris Anlaşması'nın istek sınırı olan 1,5 °C (2,7 °F) artmış olabilir.^[17]

Yaklaşık 1750'den beri insan faaliyetleri karbondioksit ve diğer sera gazlarının konsantrasyonunu artırdı. 2021 itibarıyla, ölçülen atmosferik karbondioksit konsantrasyonları, sanayi öncesi seviyelerden neredeyse %50 daha yüksekti.^[18] Doğal karbon dioksit kaynakları, insan faaliyetlerinden kaynaklanan kaynaklardan 20 kat daha fazladır, ancak birkaç yıldan uzun süreler boyunca, doğal kaynaklar, doğal yutaklarla, özellikle bitkilerin karbon bileşikleri fotosentezi ve denizlerdeki plankton ile neredeyse eşit bir şekilde dengelenir.^[19] Karasal kızılötesi radyasyonun uzun dalga emici gazlar tarafından emilmesi, Dünya'yı daha az verimli bir yayıcı yapar. Bu nedenle, Dünya'nın emdiği kadar enerji yayması için küresel sıcaklıkların artması gerekir.

Yakılan fosil yakıtların 2015 insan sera gazlarının %62'sini yaydığı tahmin edilmektedir.^[20] En büyük tek kaynak, 2021 itibarıyla sera gazının %20'si ile kömürle çalışan elektrik santralleridir.^[21]

İnsan faaliyetlerinden kaynaklanan başlıca sera gazı kaynakları şunlardır:

• Fosil yakıtların yakılması ve havadaki daha yüksek karbondioksit konsantrasyonlarına yol açan ormansızlaşma. Arazi kullanımı değişikliği (esas olarak tropik bölgelerde ormansızlaşma) toplam insan kaynaklı sera gazı emisyonlarının yaklaşık dörtte birini oluşturmaktadır.^[22]
• hayvancılık enterik fermantasyonu ve gübre yönetimi, çeltik pirinç çiftçiliği, arazi kullanımı ve sulak alan değişiklikleri, insan yapımı göller, boru hattı kayıpları ve daha yüksek metan atmosferik konsantrasyonlarına yol açan kapalı havalandırmalı çöp sahası emisyonları.^[23]

^[24] Fermantasyon sürecini geliştiren ve hedefleyen yeni tarz tamamen havalandırmalı septik sistemlerin çoğu da atmosferik metan kaynaklarıdır.

• soğutma sistemlerinde kloroflorokarbon gazları (CFC'ler) kullanımı ve yangın söndürme sistemlerinde ve üretim süreçlerinde CFC'ler ve halonların kullanımı.
• daha yüksek azot oksit (N₂O) konsantrasyonlarına yol açan gübre kullanımı dahil tarımsal faaliyetler. Fosil yakıt yanmasından kaynaklanan yedi CO₂ kaynağı (2000–2004 için yüzde katkılarla birlikte):^[25]
• Sıvı yakıtlar (örn. benzin, fuel oil): %36
• Katı yakıtlar (örn. kömür): %35
• Gaz yakıtlar (ör. doğal gaz): %20
• Çimento üretimi: 3 %
• Endüstriyel ve kuyularda yanan gaz: %1
• Yakıt dışı hidrokarbonlar: 1%
• ulusal envanterlere dahil olmayan uluslararası taşımacılıkta kullanılan yakıtlar: %4

En büyük antropojenik metan emisyonları kaynağı tarım'dır ve gaz havalandırma ve fosil yakıt endüstrisi kaynaklı kaçak emisyonlar bunu yakından takip eder.^[26][27] En büyük tarımsal metan kaynağı hayvancılıkdır. Tarımsal topraklar kısmen gübrelerden dolayı azot oksit yayar.^[28]

Küresel emisyonlardan sorumlu şirketlerle ilgili 2017 yılında yapılan bir ankette, 100 şirketin küresel doğrudan ve dolaylı emisyonların %71'inden sorumlu olduğu ve devlete ait şirketlerin emisyonlarının %59'undan sorumlu olduğu bulundu.^[29][30]

Sektöre göre emisyonlar

[[Dosya:Greenhouse Gas Emissions by Economic Sector.svg|küçükresim|IPCC Beşinci Değerlendirme Raporu'na göre Ekonomik Sektöre Göre Sera Gazı Emisyonları]]

Küresel sera gazı emisyonları, ekonominin farklı sektörlerine atfedilebilir. Bu, farklı ekonomik faaliyet türlerinin küresel ısınmaya değişen katkılarının bir resmini sunar ve iklim değişikliğini azaltmak için gereken değişikliklerin anlaşılmasına yardımcı olur.

Yapay sera gazı emisyonları, enerji üretmek için yakıtların yanmasından kaynaklananlar ve diğer işlemler tarafından üretilenler olarak ikiye ayrılabilir. Sera gazı emisyonlarının yaklaşık üçte ikisi yakıtların yanmasından kaynaklanmaktadır.^[32]

Enerji, tüketim noktasında veya başkaları tarafından tüketilmek üzere bir jeneratör tarafından üretilebilir. Bu nedenle, enerji üretiminden kaynaklanan emisyonlar, nerede yayıldıklarına veya ortaya çıkan enerjinin nerede tüketildiğine göre kategorize edilebilir. Emisyonlar üretim noktasında ilişkilendirilirse, elektrik üreticileri küresel sera gazı emisyonlarının yaklaşık %25'ine katkıda bulunur.^[33] Bu emisyonlar nihai tüketiciye atfedilirse, toplam emisyonların %24'ü imalat ve inşaattan, %17'si ulaşımdan, %11'i yerel tüketicilerden ve %7'si ticari tüketicilerden kaynaklanmaktadır.^[34] Emisyonların yaklaşık %4'ü, enerji ve yakıt endüstrisi tarafından tüketilen enerjiden kaynaklanmaktadır.

Emisyonların geri kalan üçte biri, enerji üretimi dışındaki süreçlerden kaynaklanmaktadır. Toplam emisyonların %12'si tarımdan, %7'si arazi kullanımı değişikliği ve ormancılıktan, %6'sı endüstriyel süreçlerden ve %3'ü atıklardan kaynaklanmaktadır.^[32] Emisyonların yaklaşık %6'sı, fosil yakıtların çıkarılmasıyla açığa çıkan atık gazlar olan kaçak emisyonlardır.

2020 itibarıyla Secunda CTL, yılda 56,5 milyon ton CO₂ ile dünyanın en büyük tek yayıcısıdır.^[35]

Tarım

Geleneksel pirinç ekimi, çiftlik hayvanlarından sonra ikinci en büyük tarımsal metan kaynağıdır ve tüm havacılıktan kaynaklanan karbondioksit emisyonlarına eşdeğer bir ısınma etkisine sahiptir.^[36]

Havacılık

İklim üzerindeki genel insan etkilerinin yaklaşık %3,5'i havacılık sektöründen kaynaklanmaktadır. Son 20 yılda sektörün iklim üzerindeki etkisi iki katına çıktı, ancak diğer sektörler de büyüdüğü için sektörün katkısının diğer sektörlere göre payı değişmedi.^[37]

Binalar ve inşaat

2018 yılında, inşaat malzemeleri üretimi ve binaların bakımı, enerji ve süreçle ilgili emisyonlardan kaynaklanan karbondioksit emisyonlarının %39'unu oluşturdu. Cam, çimento ve çelik imalatı, enerji ve prosesle ilgili emisyonların %11'ini oluşturdu.^[38] Bina inşaatı önemli bir yatırım olduğundan, mevcut binaların üçte ikisinden fazlası 2050'de hala var olacak. Paris Anlaşması'nın hedeflerine ulaşmak için mevcut binaların daha verimli hale getirilmesi için gerekli olacak; sadece yeni inşaatlara düşük emisyon standartlarını uygulamak yetersiz kalacaktır.^[39] Tükettiği kadar enerji üreten binalara sıfır enerjili bina, tükettiğinden fazlasını üreten binalara enerji-artı denir. Düşük enerjili binalar, düşük toplam enerji tüketimi ve karbon emisyonu ile yüksek verimli olacak şekilde tasarlanmıştır ve popüler bir tür pasif ev'dir.^[38]

Dijital sektör

Dijital sektör küresel sera gazı emisyonlarının %2 ila %4'ünü üretir,^[40] ve büyük bir kısmı yonga yapımından kaynaklanır.^[41] Ancak sektör, insan taşımacılığı ve muhtemelen binalar ve sanayi gibi daha büyük küresel paya sahip diğer sektörlerden kaynaklanan emisyonları azaltır.^[42][43][44]

Sağlık hizmetleri

Sağlık sektörü, küresel sera gazı emisyonlarının %4,4 - %4,6'sını üretmektedir.^[45]

Çelik ve alüminyum

Çelik ve alüminyum, karbondioksitin jeolojik depolanması için kilit ekonomik sektörlerdir. 2013 yılında yapılan bir araştırmaya göre, "2004'te çelik endüstrisi, küresel antropojenik sera gazı emisyonlarının %5,2'sini oluşturan yaklaşık 590 milyon ton CO2 yayar. Çelik üretiminden yayılan CO2, esas olarak demir oksitleri saflaştırmak için kireçtaşı kullanımının yanı sıra,fosil yakıt enerji tüketiminden gelir."^[46]

Elektrik üretimi

Kömürle çalışan elektrik santralleri, 2018'de küresel GhG'nin %20'sinden fazlası ile tek en büyük yayıcıdır.^[47] Kömür santrallerinden çok daha az kirletici olmasına rağmen, Doğalgaz yakıtlı elektrik santralleri de başlıca emisyon kaynaklarıdır ve 2018'de elektrik üretiminde bir bütün olarak %25'in üzerinde bir paya sahiptir.^[48] 221 ülkede 29.000'den fazla fosil yakıtlı elektrik santralinin envanterine göre, dünyadaki elektrik santrallerinin sadece %5'i elektrik üretiminden kaynaklanan karbon emisyonlarının neredeyse dörtte üçünden sorumlu.^[49]

Plastikler

Plastikler esas olarak fosil yakıtlardan üretilir. Küresel sera gazı emisyonlarının %3 ila %4'ünün plastiklerin yaşam döngüleriyle ilişkili olduğu tahmin ediliyor.^[50] EPA tahminlerine göre, üretilen polietilen tereftalat (PET)'in her bir kütle birimi için beş kütle birimi kadar karbondioksit yayılıyor (içecek şişeleri için en yaygın olarak kullanılan plastik türü), ulaşım da sera gazı üretiyor.^[51][52] Plastik atık, bozulduğunda karbondioksit yayar. 2018'de yapılan araştırmalar, çevredeki en yaygın plastiklerden bazılarının, güneş ışığına maruz kaldıklarında dünya iklimini etkileyebilecek miktarda sera gazları metan ve etilen saldığını iddia etti.^[53][54]

Plastiğin cam veya metale göre hafifliği nedeniyle, plastik enerji tüketimini azaltabilir. Örneğin, cam veya metal ambalaj tek kullanımlık ise, içeceklerin cam veya metal yerine PET plastikten ambalajlanmasının nakliye enerjisinde %52 tasarruf sağladığı tahmin edilmektedir.

2019 yılında yeni bir "Plastik ve İklim" raporu yayınlandı. Rapora göre, plastiklerin üretimi ve yakılması, 2019'da atmosfere 850 milyon ton karbondioksit (CO₂) eşdeğerinde katkıda bulunacak. Mevcut eğilimle birlikte, plastiklerin yıllık yaşam döngüsü sera gazı emisyonları 2030 yılına kadar 1,34 milyar tona yükselecek. 2050 yılına kadar, plastiklerin yaşam döngüsü emisyonları 56 milyar tona, yani Dünya'nın kalan karbon bütçesinin yüzde 14'üne ulaşabilir.^[55] Rapor, yalnızca tüketimde azalma içeren çözümlerin sorunu çözebileceğini, biyolojik olarak parçalanabilen plastik, okyanus temizliği, plastik endüstrisinde yenilenebilir enerji kullanımı gibi diğer çözümlerin ise çok az şey yapabileceğini ve hatta bazı durumlarda bu sorunu daha da kötüleştirebileceğini söylüyor.^[56]

Sanitasyon sektörü

Atık su ve sanitasyon sistemlerinin, esas olarak arıtma işlemi sırasında dışkının parçalanması yoluyla sera gazı emisyonlarına (GHG) katkıda bulunduğu bilinmektedir. Bu, daha sonra çevreye salınan metan gazı üretimi ile sonuçlanır. Sanitasyon ve atık su sektöründen kaynaklanan emisyonlar, esas olarak arıtma sistemlerine, özellikle arıtma tesislerine odaklanmıştır ve bu, sektör için karbon ayak izinin büyük bir kısmını oluşturmaktadır.^[57]

Atık su ve sanitasyon sistemlerinden kaynaklanan iklim etkileri küresel riskler oluştursa da, düşük gelirli ülkeler birçok durumda daha büyük risklerle karşı karşıyadır. Son yıllarda, sanitasyon sektöründeki adaptasyon ihtiyaçlarına ilgi yeni yeni ivme kazanmaya başlıyor.^[58]

Turizm

UNEP'e göre, küresel turizm, atmosferdeki artan sera gazı konsantrasyonlarına önemli bir katkıda bulunuyor.^[59]

Kamyon ve nakliye

Küresel taşımacılık CO₂ emisyonlarının dörtte birinden fazlası karayolu taşımacılığından kaynaklanmaktadır, bu nedenle birçok ülke İklim değişikliğini hafifletmeye yardımcı olmak için kamyon CO₂ emisyonlarını daha da kısıtlamaktadır.^[60]

Sosyo-ekonomik sınıfa göre

Zengin insanların tüketici yaşam tarzı tarafından beslenerek, dünya nüfusunun en zengin %5'i, dünya çapındaki sera gazı emisyonlarındaki mutlak artışın %37'sinden sorumlu olmuştur. Mutlak küresel emisyonlardaki artışın neredeyse yarısına nüfusun en zengin %10'u neden oldu.^[61]

Enerji kaynağına göre

¹ ayrıca bkz. Rezervuarların çevresel etkisi#Sera gazları.

Kısaltmalar listesi:

• PC — toz haline getirilmiş kömür
• CCS — Karbon yakalama ve depolama
• IGCC — entegre gazlaştırma kombine çevrimi
• SC — süperkritik
• NGCC — doğal gaz kombine çevrim
• CSP — yoğunlaştırılmış güneş enerjisi
• PV — fotovoltaik güç

Çeşitli yakıtlardan kaynaklanan nispi CO₂ emisyonu

Bir litre benzin, yakıt olarak kullanıldığında, bir sera gazı olan 2,32 kg (yaklaşık 1300 litre veya 1,3 metreküp) karbondioksit üretir. Bir ABD galonu 19.4 lb (1.291.5 galon veya 172.65 fit küp) üretir.^[64][65][66]

Arazi kullanımı değişikliğinden

Arazi kullanımı değişikliği, örneğin ormanların tarımsal kullanım için temizlenmesi, atmosferden karbon yutaklarına ne kadar karbon aktığını değiştirerek atmosferdeki sera gazı konsantrasyonunu etkileyebilir.^[68] Arazi kullanımı değişikliğinin muhasebeleştirilmesi, "net" emisyonları, yani tüm kaynaklardan brüt emisyonlar, eksi, karbon yutakları tarafından atmosferden çıkarılan emisyonlar, ölçme girişimi olarak anlaşılabilir.^[12]:92–93

Net karbon emisyonlarının ölçümünde önemli belirsizlikler bulunmaktadır.^[69] Ek olarak, karbon yutaklarının farklı bölgeler arasında ve zaman içinde nasıl tahsis edilmesi gerektiği konusunda tartışmalar var.^[12]:93 Örneğin, karbon yutaklarındaki daha yakın tarihli değişikliklere odaklanmak, muhtemelen daha önce ormansızlaşan bölgelerin, örneğin Avrupa'nın lehine olacaktır.

Sera gazı şiddeti

Sera gazı şiddeti, sera gazı emisyonları ile gayri safi yurtiçi hasıla (GSYİH) veya enerji kullanımı gibi başka bir ölçü arasındaki orandır. "Karbon şiddeti" ve "emisyon şiddeti" terimleri de bazen kullanılmaktadır.^[70] Emisyon yoğunlukları, piyasa döviz kurları (MER) veya satın alma gücü paritesi (SAGP) kullanılarak hesaplanabilir.^[12]:96 MER'ye dayalı hesaplamalar, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler arasındaki şiddetlerde büyük farklılıklar gösterirken, PPP'ye dayalı hesaplamalar daha küçük farklılıklar göstermektedir.

Kümülatif ve geçmiş emisyonlar

Fosil yakıt kullanımından kaynaklanan kümülatif antropojenik (yani insan kaynaklı) CO₂ emisyonları küresel ısınmanın ana nedenidir ^[71] ve hangi ülkelerin insan kaynaklı iklim değişikliğine en çok katkıda bulunduğuna dair bazı göstergeler verir. Özellikle, CO₂ atmosferde en az 150 yıl kalırken, metan ve nitröz oksitler genellikle on yıl kadar içinde kaybolur. Grafik, hangi bölgelerin insan kaynaklı iklim değişikliğine en çok katkıda bulunduğuna dair bazı göstergeler veriyor.^[72][73]:15 Bu rakamlar, o zamanki nüfusa göre kişi başına kümülatif emisyonlar olarak hesaplandığında durum daha net bir şekilde ortaya çıkıyor. Sanayileşmiş ülkeler ile gelişmekte olan ülkeler arasındaki kişi başına düşen emisyon oranının 10'a 1 olduğu tahmin ediliyor.

OECD olmayan ülkeler, 1890 ile 2007 arasında kümülatif enerjiyle ilgili CO₂ emisyonlarının %42'sini oluşturuyordu.^{[74]:179–80} Bu süre zarfında, ABD emisyonların %28'ini oluşturdu; AB, %23; Japonya, %4; diğer OECD ülkeleri %5; Rusya, %11; Çin, %9; Hindistan, %3; ve dünyanın geri kalanı, %18.^{[74]:179–80}

Karşılaştırıldığında, insanlar, dinozorların yok olmasına neden olan.Chicxulub göktaşı çarpma olayından daha fazla sera gazı saldı.^[75]

Elektrik üretimi ile birlikte ulaşım, AB'nde sera gazı emisyonlarının başlıca kaynağıdır. Enerji üretimi ve hemen hemen tüm diğer sektörlerin aksine, ulaşım sektöründen kaynaklanan sera gazı emisyonları artmaya devam ediyor. 1990'dan bu yana ulaşım emisyonları %30 arttı. Ulaştırma sektörü bu emisyonların yaklaşık %70'inden sorumludur. Karayolu seyahati, ulaşımdan kaynaklanan sera gazı emisyonlarının ilk büyük kaynağıdır, bunu uçak ve deniz yolu izlemektedir.^[76][77] Su yoluyla taşıma, ortalama olarak hâlâ en az karbon yoğun taşıma modudur ve sürdürülebilir çok modlu yük tedarik zincirleri için önemli bir bağlantıdır.^[78]

Binalar, endüstri gibi, başta alan ısıtması ve sıcak su tüketimi olmak üzere sera gazı emisyonlarının yaklaşık beşte birinden doğrudan sorumludur. Binalardaki güç tüketimi ile birleştiğinde bu rakam üçte birden fazlaya çıkıyor.^[79][80][81]

AB içinde tarım sektörü şu anda toplam sera gazı emisyonlarının kabaca %10'unu oluşturuyor ve hayvancılıktan kaynaklanan metan %10'un yarısından biraz fazlasını oluşturuyor.^[82]

Toplam CO₂ emisyon tahminleri, esas olarak ormansızlaşmadan kaynaklanan biyotik karbon emisyonlarını içerir.^[12]:94 Including biotic emissions brings about the same controversy mentioned earlier regarding carbon sinks and land-use change.^[12]:93–94 Net emisyonların gerçek hesaplaması çok karmaşıktır ve karbon yutaklarının bölgeler arasında nasıl tahsis edildiğinden ve iklim sisteminin dinamiklerinden etkilenir.

Grafik, 1850-2019 fosil yakıt CO₂ emisyonlarının logaritmasını göstermektedir; solda doğal tabanlı logaritma, sağda yıllık Gigatonların gerçek değeri. 170 yıllık dönemde emisyonlar genel olarak yılda yaklaşık %3 artmasına rağmen, belirgin şekilde farklı büyüme oranlarının (1913, 1945 ve 1973'te kırılan) aralıkları tespit edilebilir. Regresyon çizgileri, emisyonların bir büyüme rejiminden diğerine hızla geçebileceğini ve daha sonra uzun süre devam edebileceğini göstermektedir. Emisyon artışındaki en son düşüş - neredeyse yüzde 3 puan - 1970'lerin enerji krizi sırasındaydı. Yıllık yüzde değişimleri, logaritma verisinde parçalı lineer regresyon ile tahmin edildi ve grafikte gösterildi; veriler Entegre Karbon Gözlem sisteminden alınmıştır.^[83]

Belirli bir temel yıldan beri değişiklikler

CO₂ emisyonlarında, 1990'larda yılda %1,1'den, 2000'den bu yana yılda %3'ün üzerinde bir artış (yılda 2 ppm'den fazla) şeklindeki keskin hızlanma, hem gelişmekte olan hem de gelişmiş ülkelerde karbon yoğunluğunda daha önceki düşüş eğilimlerinin sona ermesine bağlanabilir. Bu dönemde emisyonlardaki küresel artışın çoğundan Çin sorumluydu. Sovyetler Birliği'nin çöküşüyle bağlantılı yerel olarak düşen emisyonları, ihraç edilen miktarın artmasının gerekli kıldığı, daha fazla verimli enerji kullanımı nedeniyle bu bölgede yavaş emisyon artışı izledi.^[25] Karşılaştırıldığında, metan önemli ölçüde artmadı ve N2O % 0,25 y üzeri −1 arttı.

Emisyonları ölçmek için farklı baz yıllarının kullanılması, küresel ısınmaya ulusal katkıların tahminleri üzerinde bir etkiye sahiptir.^{[73]:17–18[84]} Bu, bir ülkenin belirli bir temel yıldan başlayarak küresel ısınmaya en yüksek katkısının, o ülkenin belirli bir temel yıldan başlayarak küresel ısınmaya minimum katkısına bölünmesiyle hesaplanabilir. 1750, 1900, 1950 ve 1990 temel yılları arasında seçim yapmak çoğu ülke için önemli bir etkiye sahiptir.^[73]:17–18 G8 ülke grubu içinde en çok İngiltere, Fransa ve Almanya için önemlidir. Bu ülkeler uzun bir CO₂ emisyon geçmişine sahiptir.

Yıllık emisyonlar

Sanayileşmiş ülkelerdeki kişi başına düşen yıllık emisyonlar, tipik olarak, gelişmekte olan ülkelerdeki ortalamanın on katı kadardır.^[5]:144 Çin'in hızlı ekonomik gelişimi nedeniyle, kişi başına düşen yıllık emisyonları hızla Kyoto Protokolü'nün Ek I grubu (yani, ABD hariç diğer gelişmiş ülkeler) seviyelerine yaklaşıyor.^[85] Emisyonları hızla artan diğer ülkeler Güney Kore, İran ve Avustralya'dır (petrol zengini Basra Körfezi ülkeleri dışında, şu anda dünyadaki en yüksek kişi başına emisyon oranına sahiptir). Öte yandan, AB-15 ve ABD'nin yıllık kişi başına emisyonları zaman içinde kademeli olarak azalmaktadır.^[85] Rusya ve Ukrayna'daki emisyonlar, bu ülkelerdeki ekonomik yeniden yapılanma nedeniyle 1990'dan beri en hızlı şekilde azaldı.^[86]

Hızlı büyüyen ekonomiler için enerji istatistikleri, sanayileşmiş ülkelere göre daha az doğrudur.^[85]

Sera gazı ayak izi, ürün veya hizmetlerin oluşturulmasından kaynaklanan emisyonları ifade eder. Yalnızca birçok sera gazından biri olan karbondioksiti ölçen yaygın olarak kullanılan karbon ayak izi'nden daha kapsamlıdır.^{[kaynak belirtilmeli]}

2015, hem toplam küresel ekonomik büyümenin hem de karbon emisyonlarının azaldığının görüldüğü ilk yıl oldu.^[87]

En fazla emisyon yapan ülkeler

Yıllık

2019'da, dünyanın en büyük CO₂ yayıcıları olan Çin, ABD, Hindistan, AB27+BK, Rusya ve Japonya, birlikte nüfusun %51'ini, küresel gayri safi yurtiçi hasılanın %62,5'ini, toplam küresel fosil yakıt tüketiminin %62'sini ve salınan toplam küresel fosilin CO₂ %67'sini oluşturuyordu. Bu beş ülkeden ve AB28'den gelen emisyonlar, 2019'da 2018'e kıyasla farklı değişiklikler gösteriyor: en büyük nispi artış Çin'de (+%3,4) ve ardından Hindistan'da (+%1,6) bulundu. Aksine, AB27+Birleşik Krallık (%-3,8), Amerika Birleşik Devletleri (%-2,6), Japonya (%-2,1) ve Rusya (%-0,8) fosil CO₂ emisyonlarını azalttı.^[88]

Yıllık

2019'da, dünyanın en büyük CO₂ yayıcıları olan Çin, ABD, Hindistan, AB27+BK, Rusya ve Japonya, birlikte nüfusun %51'ini, küresel gayri safi yurtiçi hasılanın %62,5'ini, toplam küresel fosil yakıt tüketiminin %62'sini ve salınan toplam küresel fosilin CO₂ %67'sini oluşturuyordu. Bu beş ülkeden ve AB28'den gelen emisyonlar, 2019'da 2018'e kıyasla farklı değişiklikler gösteriyor: en büyük nispi artış Çin'de (+%3,4) ve ardından Hindistan'da (+%1,6) bulundu. Aksine, AB27+Birleşik Krallık (%-3,8), Amerika Birleşik Devletleri (%-2,6), Japonya (%-2,1) ve Rusya (%-0,8) fosil CO₂ emisyonlarını azalttı.^[88]

Gömülü emisyonlar

Sera gazı emisyonlarını ilişkilendirmenin bir yolu, tüketilen malların gömülü emisyonlarını ("somutlaşmış emisyonlar" olarak da anılır) ölçmektir. Emisyonlar genellikle tüketimden ziyade üretime göre ölçülür.^[89] Örneğin, iklim değişikliğine ilişkin ana uluslararası anlaşma'da (UNFCCC), ülkeler kendi sınırları içinde üretilen emisyonları, örneğin fosil yakıtların yakılmasından kaynaklanan emisyonları rapor ederler.^{[74]:179[90]:1} Üretime dayalı bir emisyon muhasebesi altında, ithal mallara ilişkin gömülü emisyonlar, ithalatçı ülkeden ziyade ihracatçı ülkeye atfedilir. Tüketime dayalı bir emisyon muhasebesi altında, ithal mallardaki gömülü emisyonlar, ihracatçı ülkeden ziyade ithalatçı ülkeye atfedilir.

Davis ve Caldeira (2010),^[90]:4 CO₂ emisyonlarının önemli bir bölümünün uluslararası ticarete konu olduğunu buldu. Ticaretin net etkisi, Çin'den ve diğer gelişmekte olan pazarlardan ABD, Japonya ve Batı Avrupa'daki tüketicilere emisyon ihraç etmekti.

Karbon oksitler önemli bir sera gazı kaynağı olduğundan, onu azaltacak araçlara sahip olmak önemlidir. Bir öneri, mali desantralizasyonla ilgili bazı yöntemlerin dikkate alınmasıdır. Önceki araştırmalar, mali desantralizasyonun doğrusal döneminin karbon emisyonlarını teşvik ettiğini, doğrusal olmayan dönemin ise onu azalttığını buldu.Mali desantralizasyon ve karbon emisyonları arasındaki ters U şeklindeki eğriyi doğruladı.Şablon:Örnek verilmeli Ayrıca yenilenemeyen enerji için artan enerji fiyatları ikame etkisinden dolayı karbon salınımını azaltmaktadır. Diğer açıklayıcı değişkenler arasında, kurumların kalitesindeki iyileşme karbon emisyonlarını azaltırken, gayri safi yurtiçi hasıla arttırmaktadır. Mali desantralizasyonun güçlendirilmesi, yenilenemeyen enerji fiyatlarının düşürülmesi ve çalışma örneğinde ve dünya çapındaki diğer bölgelerde kötüleşen çevresel kaliteyi kontrol etmek için kurumsal kalitenin iyileştirilmesi karbon emisyonlarını azaltabilir.^[91]

Hükümetler iklim değişikliğini hafifletmek için sera gazı emisyonlarını azaltmak için harekete geçti. Politika etkinliği değerlendirmeleri, Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli, Uluslararası Enerji Ajansı ve Birleşmiş Milletler Çevre Programı tarafından yapılan çalışmaları içermektedir.^[92][93][94] Hükûmetler tarafından uygulanan politikalar, emisyonları azaltmak için enerji verimliliğini teşvik eden ulusal ve bölgesel hedefleri ve yenilenebilir enerjinin etkin bir kullanımı olarak, Güneş enerjisi gibi yenilenebilir enerji geçişi için desteği içeriyor, çünkü güneş enerjisi, enerjisini güneşten kullanır ve havaya kirletici maddeler salmaz.^[95][96][97]

Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC) Ek I'de listelenen ülke ve bölgelerin (yani, OECD ve Sovyetler Birliği'nin eski planlı ekonomileri) BMİDÇS'ye, iklim değişikliğini ele almak için gerçekleştirdikleri eylemlerin periyodik değerlendirmelerini sunmaları gerekmektedir.^[97]:3

COVID-19 pandemisi nedeniyle, 2020'de küresel olarak CO₂ emisyonlarında önemli bir azalma oldu.

2020'de karbondioksit (CO2) azaltımları II. Dünya Savaşı'ndan bu yana tüm zamanların en düşük seviyesindeydi. Bununla birlikte, Aralık 2020 itibarıyla, karbon emisyonları 2019'dakileri %2 aştı.^[98]