Aokigahara

Aokigahara formar de les riegues de llava de les constantes erupciones del monte Fuji asocedíes ente los años 800 y 1083, siendo la erupción Jōgan, asocedida en 864, la que más contribuyó a la so formación, teniendo una duración de 10 díes y tomando parte de la badea de Edo y la provincia de Kai.^[3] La cantidá de llava remanecida afectó a un antiguu llagu nes cercaníes llamáu Senoumi (せの海), estremándolo en 3 llagos; Sai (西湖 Sai-ko) Shōji (精進湖 Shōji-ko) y Motosu (本栖湖 Motosu-ko).^[4]

Nel Xapón feudal del sieglu XIX, cuando les fames y les epidemies azotaben a la población, les families más probes abandonaben a la so suerte a los neños y a los vieyos que nun podíen alimentar (vease ubasute). Por esti motivu, surdieron hestories qu'afirmaben que'l monte taba encantáu poles pantasmes de los qu'ellí morrieron.^[5] La so fama como llugar de suicidiu quiciabes se deba a qu'en 1960 publicóse la novela Nami non Tou, de Seicho Matsumoto, na qu'a la fin de la obra dos amigos suicidar nel monte. Amás, en 1993 publicóse El completu manual del suicidiu, de Wataru Tsurumi, una guía pa suicidase onde encamienta esti monte como un llugar aparente pa quitar la vida.^{[ensin referencies]}

Nel añu 2016 estrenóse la película de terror The Forest, inspirada na hestoria recién del monte.

La superficie del monte ta formada principalmente por una trupa capa de roca volcánica, enzancando'l trabayu de ferramientes manuales como picos y pales.^[6] Pela redolada del monte hai una serie de rutes non oficiales que los voluntarios locales utilicen pa enfusase al monte na busca añal de cadabres o persones sumíes.^[6] N'años recién, los escursionistes que s'enfusen al monte marquen el so camín d'ingresu con cinta de pegar como midida preventiva d'evitar perdese. La cinta de pegar asitiada por escursionista comúnmente nun ye retirada polos mesmos, creciendo gradualmente y atopándose hasta 1 km adientro del monte.^[6] Dempués del primer quilómetru en direición al Monte Fuji, el monte atopar nun estáu más "puru", con zones ausentes de basura y de signos de presencia humana.^{[ensin referencies]}

El monte ye conocíu por ser un llugar popular pa suicidase. Ye'l llugar nel que más xente se suicidó en Xapón y el segundu nel mundu, dempués de la ponte Golden Gate allugáu en San Francisco, Estaos Xuníos.^[7][8]

El gobiernu llocal declara que dende la década de 1950 topáronse alredor de 500 cadabres. La causa principal de la muerte d'estes persones ye'l suicidiu. Munchos de los cadabres teníen alredor de 30 años d'edá nel momentu del fallecimientu.^[8] La cantidá de suicides hai aumentar dende 1988, aumentando hasta cuasi 73 muertes al añu.^[9][10]

En 2002 atopáronse 78 cadabres nel monte, colo que se superó l'anterior récor de 1998 de 73,^[11] y en 2003 la tasa xubió a 100 persones. Por esti motivu, nos últimos años el gobiernu llocal paró de dar a conocer el númberu de suicidios, pa de dalguna manera evitar acomuñar Aokigahara col suicidiu.^[5] L'alta tasa de suicidios fizo que se designara a operarios por qu'asitiaren cartelos nel monte, tantu en xaponés como n'inglés, con cuenta de aquellos que vaigan col propósitu de suicidase busquen ayuda. Les batíes pa la busca de cuerpos lleva realizándose dende 1970.^[12] Unos 300 operarios enfusar añalmente nel monte p'alcontrar los cadabres que nun fueron atopaos polos visitantes y guardias forestales. Inclusive la policía patrulla la contorna en busca de posibles suicides.

Un mitu popular sobre'l Aokigahara ye que los xacimientos de fierro magnéticu qu'hai nel llugar faen que les brúxules y los GPS dexen de funcionar, provocando que los viaxeros piérdanse.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Aokigahara.