Enrico Fermi

Enrico Fermi (29 de setiembre de 1901, Roma – 28 de payares de 1954, Chicago) foi un físicu italianu perconocíu pol so trabayu de los rayos beta, pol desendolcu de la primer pila atómica y de la Teoría Cuántica.Fermi conduxo la construcción de la primer pila atómica que produxo, al empar, la primer reaición nuclear en cadena controlada. Foi, amás, ún de los mayores líderes del Proyeutu Manhattan, que llevó a la realización de la bomba atómica.

Enrico Fermi
Vida
Nacimientu	Roma[1], 29 de setiembre de 1901[2]
Nacionalidá	Estaos Xuníos [3] Reinu d'Italia  (29 setiembre 1901 -  18 xunu 1946) Italia  (18 xunu 1946 -  28 payares 1954)[4]
Residencia	Estaos Xuníos Roma Italia
Llingua materna	italianu
Muerte	Chicago[1], 28 de payares de 1954[1] (53 años)
Sepultura	Oak Woods Cemetery (en) [5]
Causa de la muerte	cáncanu d'estómagu[5]
Familia
Casáu con	Laura Fermi (1928 – 1954)[5]
Estudios
Estudios	Universidá de Pisa Scuola Normale Superiore. Classe di Scienze (en) (1918 - 1922) diploma di licenza della Scuola Normale Superiore (en) Universidá de Leiden (1923 - 1924) Universidá de Göttingen (1923 - 1923)
Nivel d'estudios	Philosophiæ doctor
Tesis	'
Direutor de tesis	Luigi Puccianti
Direutor de tesis de	Tsung-Dao Lee Ettore Majorana Geoffrey Chew Oreste Piccioni Sam Treiman Herbert L. Anderson (es) Marvin Leonard Goldberger Emilio Gino Segrè (es) Owen Chamberlain Mario Ageno Richard Garwin Willem Malkus (es) Arthur H. Rosenfeld (es) Robert A. Schluter (en)
Llingües falaes	italianu[6] inglés[6]
Alumnu de	Max Born Paul Ehrenfest
Profesor de	Chen Ning Yang (es) Murray Gell-Mann Mario Ageno Tsung-Dao Lee Emilio Gino Segrè (es) Owen Chamberlain
Oficiu	físicu, físicu teóricu, físicu nuclear, profesor universitariu, inventor
Participante Proyeutu Manhattan
Emplegadores	Instituto Enrico Fermi (es) Universidá de Göttingen Universidá de Leiden Universidá de Florencia  (1924 –  1926) Universidá de Roma La Sapienza  (1926 –  1938) Universidá de Columbia  (1939 –  1942) Universidá de Chicago  (1942 –  1954)
Trabayos destacaos	estadística de Fermi-Dirac (es) Regla de oro de Fermi (es) Paradoja de Fermi (es) Modelo de Thomas-Fermi (es) Problema de Fermi (es) Constante de Fermi (es) Interacción de contacto de Fermi (es)
Premios	ver Miembro de la Sociedad Estadounidense de Física Medaya Matteucci  (1926) [5] Premiu Nobel de Física  (1938) [7] Medaya Hughes  (1942) [8] Medaya Franklin  (1947) [5] Silliman Memorial Lectures  (1949) Medalla Barnard por Servicio Meritorio a la Ciencia  (1950) miembru estranxeru de la Royal Society  (27 abril 1950) [9] Premio Memoria Richtmyer  (1952) Premio Rumford  (1953) [5] Henry Norris Russell Lectureship  (1953) [5] Medaya Max Planck  (1954) [5] National Inventors Hall of Fame  (1976) [5]
Nominaciones	ver Premiu Nobel de Física (1935)[10] Premiu Nobel de Química (1935)[10] Premiu Nobel de Física (1936)[10] Premiu Nobel de Química (1936)[10] Premiu Nobel de Química (1937)[10] Premiu Nobel de Física (1937)[10] Premiu Nobel de Física (1938)[10] Premiu Nobel de Física (1939)[10] Premiu Nobel de Física (1947)[10] Premiu Nobel de Física (1948)[10]
Influyencies	Otto Hahn y Jean-Baptiste Joseph Fourier
Miembru de	Royal Society[5] Academia Alemana de les Ciencies Naturales Leopoldina[5] Academia Nacional de los Linces (es) [5] Academia de Ciencies de la Xunión Soviética[5] Sociedá Filosófica Americana[11] Asociación d'Estaos Xuníos pa la Meyora de la Ciencia[11] Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL[5] Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos Accademia delle Scienze di Torino[12]
Creencies
Relixón	Agnosticismu
IMDb	nm0272751

A la edá de 14 años escomienza a interesase pola Física a partir de testos antiguos en llatín; tien una carrera académica escelente, algama'l doctoráu na universidá de Pisa en 1922. Punxo clases nes universidaes de Florencia y Roma. Foi en Gótinga y Leyden nos qu'escomienza facer estudios de campu de la física. Retorna a la universidá de Roma, actividá que comparte cola docencia nes universidaes estauxunidenses de Columbia, Stanford y Chicago.En 1938, Fermi consigui'l premiu Nobel de Física pola so identificación de los nuevos elementos de la radioautividá y el descubrimientu de las reaiciones nucleares per aciu de neutrones lentos.

Lleven el so nome les partícules fermiones; les estadístiques Femi, tamién conocíes como partícules Fermi-Dirac, amestándose l'apellíu del físicu inglés Paul Adrien Maurice Dirac quien formuló la so esistencia d'una manera más rigurosa que l'italianu; L'Institutu Enrico Fermi de la Universidá de Chicago que yera departamentu de Física de la universidá au davezu trabayaba Fermi; el "Premiu Presidencial Enrico Fermi" pa los llogros científicos; o'l Fermilab o centru d'aceleración de partícules.