Караліна Гарыкейнз

Днём нараджэньня клюбу можна лічыць 15 лістапада 1971 году, калі Рада дырэктараў толькі што створанай Сусьветнай хакейнай асацыяцыі (СХА) уключыла ў свае шэрагі пакуль што няісную каманду зь Нью-Інглэнду — прадмесьця Бостану. У 1974 годзе «Ўэйлэрз» пераехалі ў Гартфард, сталіцу штату Канэктыкут. Дэбют «кітабояў» у Гартфардзе адбыўся 11 студзеня 1975 году. 10 з паловай тысяч гледачоў прыйшлі на матч супраць «маракоў» з Сан-Дыега.

22 чэрвеня 1979 году ў НХЛ афіцыйна былі прынятыя «Эдмантан Ойлерз», «Квэбэк Нордыкс», «Вініпэг Джэтс» і «Гартфард Ўэйлерз», у выніку ў складзе Лігі апынуўся 21 клюб. У сэзоне 1985—1986 гадоў гартфардцы згулялі вельмі ўдала. Скончыўшы турнір з 84 пунктамі, «кітабоі» зусім нечакана выбілі ў першым раўндзе «Квэбэк Нордыкс» і былі блізкія да таго, каб прабіцца ў наступны тур, але ваюючы з «Манрэалем» на роўных на працягу ўсёй сэрыі, саступілі ў авэртайме вырашальнага 7-га матчу.

«Ўэйлерз» у сярэдзіне 1990-х гадоў уяўляў сабою даволі сумнае відовішча, і зьмена становішча на каманду практычна не паўплывала. Сваю назву клюб атрымаў ад прыроднай зьявы (hurricane у перакладзе з ангельскай — вураган), характэрнай для штату Караліна, у якім нават ёсьць спэцыялізаваны навуковы цэнтар, дзе займаюцца адпаведнымі дасьледаваньнямі. Дакладней кажучы, маюцца на ўвазе ня проста моцныя ветравеі, а гэтак званыя тарнада (альбо сьмерчы), што знайшло сваё адлюстраваньне ў лягатыпе клюбу «Караліна Гарыкейнз».

Сэзон 1997—1998 гадоў «Караліна» правяла ў Грынзбара. Лёдавы палац у Ралі яшчэ не пабудавалі, таму часовым домам «Ураганаў» на працягу году было невялічкае амэрыканскае мястэчка. Першы грандыёзны посьпех прыйшоў да Караліны ў 2002 годзе. Абарончая сыстэма Марыса апынулася не па зубах шматлікім канкурэнтам. На першым этапе плэй-оф «Ураганы» разьбілі самы стабільны клюб апошніх гадоў «Нью-Джэрзі», на другім — «Манрэаль». У паўфінале, дзе «Гарыкейнз» чакала моцнае «Таронта». «Гарыкейнз» вышлі ў фінал Кубка Стэнлі, дзе былі спыненыя зорным «Дэтройтам». Паводле словаў Фрэнсіса, усё гэта ў яго камандзе было расцэненае як толькі крок на шляху да больш сур’ёзных дасягненьняў.

Пасьля павольнага пачатку сэзону 2003—2004 гадоў Пол Морыс, які быў трэнэрам каманды яшчэ з часоў Гартфарду, быў звольнены і заменены колішнім трэнэрам «Нью-Ёрк Айлэндэрз» Пітэрам Лавіялетам. Пры новым трэнэры вынікі не палепшыліся. Шматлікія заўзятары, якія зацікавіліся камандай у пераможным сэзоне, больш не наведвалі матчы. Адным з нямногіх пазытыўных вынікаў гэтых стратных гадоў быў выбар на драфце Эрыка Стаала ў 2003 годзе, які пазьней стаў галоўнай зоркай каралінцаў.

Паводле стану на 4 лютага 2024 году

Брамнікі
31		Фрэдэрык Андэрсэн	02.10.1989	32		Анці Раанта	12.05.1989
41		Спэнсэр Мартын	08.06.1995	52		Пётар Качаткоў	25.06.1999
Абаронцы
5		Джэйлен Чэтфілд	15.05.1996	7		Дзьмітры Арлоў	23.07.1991
8		Брэнт Бэрнз	09.03.1985	22		Брэт Пэшы	15.11.1994
74		Джэйкаб Слэвін	01.05.1994	76		Брэдзі Шэй	26.03.1994
77		Энтані Дэанджэла	24.10.1995
Нападнікі
11		Джордан Стаал	10.09.1988	18		Джэк Друры	03.02.2000
20		Сэбастыян Аха	26.07.1997	23		Стэфан Нэсэн	12.02.1993
24		Сэт Джэрвіс	01.02.2002	28		Брэндан Лем’ё	15.03.1996
37		Андрэй Сьвечнікаў	26.03.2000	48		Джордан Мартынук	25.07.1992
58		Майкл Бантынг	17.09.1995	71		Еспэр Фаст	02.12.1991
82		Еспэры Котканіемі	06.07.2000	86		Тэўва Тэравяйнэн	11.09.1994
88		Марцін Нэчас	15.01.1999

• Афіцыйны сайт.