Сант’яга-дэ-Кампастэля

	Сант’яга-дэ-Кампастэля
	гішп. Santiago de Compostela
Герб Сант’яга-дэ-Кампастэлі	Сьцяг Сант’яга-дэ-Кампастэлі
Дата заснаваньня:	1834
Краіна:	Гішпанія
Аўтаномная супольнасьць:	Галісія
Правінцыя:	Ля-Каруньня
Кіраўнік:	Goretti Sanmartín Rei[d]
Плошча:	220 км²
Вышыня:	260 м н. у. м.
Насельніцтва (2012)
колькасьць:	95 671 чал.
шчыльнасьць:	434,87 чал./км²
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Тэлефонны код:	981
Паштовы індэкс:	15700
Нумарны знак:	C
Геаграфічныя каардынаты:	42°53′0″ пн. ш. 8°32′0″ з. д. / 42.88333° пн. ш. 8.53333° з. д. 8°32′0″ з. д. / 42.88333° пн. ш. 8.53333° з. д.
	Сант’яга-дэ-Кампастэля на мапе Гішпаніі Сант’яга-дэ-Кампастэля
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	http://www.santiagodecompostela.org/

Сант’я́ґа-дэ-Кампастэ́ля (па-гішпанску: Santiago de Compostela) — горад у паўночна-заходняй Гішпаніі, сталіца аўтаномнае супольнасьці Галісія. Насельніцтва на 2003 год — 93 000 жыхароў. У катэдральным саборы гораду пахаваныя мошчы аднаго з 12 апосталаў Хрыста — Якава (гішп. Santiago el Mayor). Паводле легенды сьвяты Якаў, хрысьціцель і патрон усяе Гішпаніі, прайшоў пешкі ўсю дарогу на Пірэнэйскі паўвостраў. Таму больш за 1000 гадоў існуе каталіцкі шлях-прошча — шлях сьвятога Якава, які вядзе ў сталіцу Галісіі. Гэты шлях ня раз быў тэмай сюжэтаў літаратуры і кінамастацтва.

У царкве Санта-Дамінга-дэ-Банаваль пахаваная гішпанская паэтка Расалія дэ Кастра.

Гісторыя

Паводле легенды, у катэдральным саборы гораду пахаваны рэшткі апостала Якава. Таму горад з эпохі раньняга Сярэднявечча зьяўляецца трэцяй сьвятыняй каталіцкага сьвету, пасьля Ерусаліму й Рыму^[1], цэнтрам каталіцкага арцыбіскупства і пілігрымкі і канчатковым пунктам маршруту Шлях Сьвятога Якава, які ахопліваў усю тэрыторыю Эўропы, і які даў гораду мянушку «хрысьціянскай Мэкі».

Сваім значэньнем для каталіцкай Эўропы горад перш за ўсё абавязаны здабыцьцю мошчаў сьв. Якава. Як лічаць вернікі, пасьля пакутніцкай сьмерці апостала ў 44 годзе ягоныя астанкі былі пакладзены ў лодку й пушчаныя па хвалях Міжземнага мора. Цудоўным чынам гэтая лодка прыплыла ў Гішпанію, дзе сьвяты прапаведваў раней, і была выкінутая на бераг у вусьце ракі там, дзе зьявіцца пазьней горад.

У 813 годзе, як згадвае царкоўнае паданьне, манах-пустэльнік Пэлаё, які жыў у гэтай мясцовасьці, ідучы за нейкай пуцяводнай зоркай, выявіў гэты каўчэг з мошчамі, якія заставаліся нятленнымі. У 896—899 гадох кароль Альфонс III выдаў указ, і на месцы знаходкі над мошчамі была пабудавана невялікая царква. Сьвяты Якаў стаў заступнікам Гішпаніі й Рэканкісты.

11 жніўня 997 году горад быў узяты маўрам аль-Мансурам, які разбураў усё, што траплялася на ягоным шляху, пачынаючы з гораду Візэў, адпраўнога пункту ягонага паходу. Кавалерыя зьдзейсьніла кідок па сушы, а пяхота была перакінутая морам з Сэтубалу ў Апорта. Прыбыўшы ў Сант’яга-дэ-Кампастэлю, аль-Мансур падышоў да парэшткаў апостала Якава, дзе знайшоў старога сьвятара Сан-Пэдра дэ Мэсонса, вядомага сваёй пабожнасьцю. Пагутарыўшы зь ім, мусульманскі правадыр пакінуў мошчы сьвятога некранутымі.