Старшыня Ўраду Расейскай Фэдэрацыі

У адпаведнасьці з Фэдэральным канстытуцыйным законам «Аб Урадзе Расейскай Фэдэрацыі» і Рэглямэнтам Ураду Расейскай Фэдэрацыі Старшыня Ўраду Расеі выконвае наступныя функцыі:

• вызначае ў адпаведнасьці з канстытуцыяй, фэдэральнымі канстытуцыйнымі законамі, фэдэральнымі законамі і ўказамі прэзыдэнта асноўныя напрамкі дзейнасьці ўраду;
• прадстаўляе прэзыдэнту прапановы аб структуры фэдэральных органаў выканаўчай улады, аб прызначэньні на пасаду і аб вызваленьні ад пасады намесьнікаў старшыні ўраду і фэдэральных міністэрстваў, аб накладаньні на іх дысцыплінарных спагнаньняў і аб іх заахвочваньні;
• прадстаўляе ўрад унутры дзяржавы і за яе межамі;
• арганізуе працу ўраду і вядзе яго паседжаньні, валодаючы правам рашаючага голаса;
• сыстэматычна праводзіць нарады зь сябрамі ўраду, кіраўнікамі фэдэральных служб і іншых фэдэральных органаў выканаўчай улады, органаў і арганізацыяў пры ўрадзе, на якіх разглядае ход выкананьня праграм і плянаў дзейнасьці ўраду, даручэньняў прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі ўраду, прымае рашэньні па апэратыўных пытаньнях;
• падпісвае нарматыўныя акты ўраду (пастановы і распараджэньні);
• разьмяркоўвае абавязкі паміж сябрамі ўраду;
• сыстэматычна інфарміруе прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі аб працы ўраду.

Старшыня ўраду РФ уваходзіць па пасадзе ў:

• Раду Бясьпекі Расейскай Фэдэрацыі;
• Раду кіраўнікоў урадаў Садружнасьці Незалежных Дзяржаваў;
• Найвышэйшую Дзяржаўную Раду Саюзнай дзяржавы Беларусі і Расеі;
• Раду кіраўнікоў урадаў Шанхайскай арганізацыі супрацы (ШОС);
• Міждзяржаўную раду Эўразійскай эканамічнай супольснасьці (ЭўрАзЭС);

Акрамя асноўных абавязкаў і функцый старшыні ўраду, прапісаных у законе, Старшыня Ўраду Расейскай Фэдэрацыі ад 2012 году Дз. Мядзьведзеў узначальвае наступныя каардынацыйныя і дарадчыя органы пры ўрадзе Расейскай Фэдэрацыі:

• Урадавую камісію па кантролі за ажыцьцяўленьнем замежных інвэстыцый;
• Раду па канкурэнтаздольнасьці і прадпрымальніцтву пры ўрадзе;
• Урадавую камісію па бюджэтных праектыроўках на чарговы фінансавы год і плянавы пэрыяд;
• Дзяржаўную пагранічную камісію;

Таксама Старшыня Ўраду Расейскай Фэдэрацыі Дз. Мядзьведзеў зьяўляецца:

• Першым намесьнікам старшыні Рады пры прэдзыдэнце Расейскай Фэдэрацыі па рэалізацыі нацыянальных праектаў і дэмаграфічнай палітыцы (прызначаны Ўказам прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі ад 10 ліпеня 2008 году);
• старшынём Назіральнай рады Банка разьвіцьця і зьнешнеэканамічнай дзейнасьці (Зьнешэканамбанк);
• старшынём Рады міністраў Саюзнай дзяржавы Расеі і Беларусі;

Старшыня Ўраду Расеі прызначаецца прэзыдэнтам Расейскай Фэдэрацыі са згоды Дзяржаўнай Думы^[3].

Кандыдатам на пасаду старшыні Ўраду Расейскай Фэдэрацыі можа быць выключна грамадзянін Расейскай Фэдэрацыі, які ня мае грамадзянства іншай дзяржавы.

Прапанова кандыдатуры старшыні Ўраду Расеі падаецца ў Дзяржаўную Думу не пазьней за двухтыднёвы тэрмін пасьля заступленьня на пасаду абранага прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі ці пасьля звальненьня старшыні Ўраду Расеі, ці напрацягу тыдня з дня адхіленьня папярэдняй кандыдатуры Дзяржаўнай Думай.

Дзяржаўная Дума разглядае прапанаваную прэзыдэнтам Расейскай Фэдэрацыі кандыдатуру старшыні ўраду напрацягу тыдня з дня падачы прапановы аб кандыдатуры.

Пасьля трохразовага адхіленьня прапанаваных кандыдатур старшыні Ўраду Расеі Дзяржаўнай Думай прэзыдэнт Расейскай Фэдэрацыі самастойна прызначае старшыню Ўраду Расеі, распускае Дзяржаўную Думу і прызначае новыя выбары. Дзяржаўная Дума ня можа быць распушчаная на гэтай падставе толькі ў апошнія шэсьць месяцаў тэрміну Прэзыдэнцтва і падчас ваеннага або надзвычайнага становішча на ўсёй тэрыторыі дзяржавы, а такама ў выпадку ініцыяваньня Дзяржаўнай Думай працэдуры імпічмэнту прэзыдэнту Расеі.

Канстытуцыя Расейскай Фэдэрацыі не прадугледжвае звальненьня прэзыдэнтам аднаго толькі старшыні ўраду; прэзыдэнт прымае рашэньне аб звальненьні ўсяго ўраду^[2].

Старшыня Ўраду звальняецца з пасады прэзыдэнтам Расеі (артыкул 7 фэдэральнага канстытуцыйнага закона «Аб Урадзе Расейскай Фэдэрацыі»^[1]), што адначасова цягне за сабой адстаўку ўсяго Ўраду:

• па ўласнай заяве аб адстаўцы;
• у выпадку немагчымасьці выкананьня старшынём ўраду сваіх паўнамоцтваў (у чым менавіата можа заключацца немагчымасьць, ФКЗ не ўдаклядняе, пакідаючы магчымасьць тлумачэньня прэзыдэнту Расеі).

Таксама, адпаведна 117-му артыкулу Канстытуцыі Расеі^[2], старшыня ўраду мае права самастойна ставіць перад Дзяржаўнай Думай пытаньне пра давер ураду. Калі Дзяржаўная Дума адмаўляе ў даверу, прэзыдэнт цягам сямі дзён павінен прыняць рашэньне або пб адстаўцы ўраду, або аб роспуску Дзяржаўнай Думы і прызначэньні новых выбараў. Прэзыдэнт Расейскай Фэдэрацыі ня можа распускаць Дзяржаўную Думу толькі на гэтай падставе напрацягу году пасьля яе абраньня.

Прэзыдэнт Расейскай Фэдэрацыі паведамляе Савету фэдэрацыі і Дзяржаўнай Думе пра вызваленьне ад пасады старшыні Ўраду Расеі ў дзень прыняцьця рашэньня.

У адпаведнасьці з Канстытуцыяй Расеі, ва ўсіх выпадках, калі прэзыдэнт Расейскай Фэдэрацыі не ў стане выконваць свае абавязкі, іх часова выконвае старшыня ўраду. Выконваючы абавязкі прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі ня мае распускаць Дзяржаўную Думу, прызначаць рэфэрэндум, а таксама падаваць прапановы аб папраўках і пераглядзе палажэньняў Канстытуцыі Расейскай Фэдэрацыі.

Ніжэй прыведзены сьпіс старшыняў Ураду Расеі і выконваючых іх абавязкі пасьля 1991 году. У дужках пазначаны час працы на гэтай пасадзе, «в. а.» абазначае «выконваючы абавязкі».

№	Імя, прозьвішча (Гады жыцьця)	Фатаграфія	Тэрмін паўнамоцтваў		Прэзыдэнт	Партыйнасьць	Заўвага
в. а.	Барыс Ельцын (1931—2007)		6 лістапада 1991 году	15 чэрвеня 1992 году	Барыс Ельцын	беспартыйны	ня быў прэм’ер-міністрам ці в.а., але да 15 чэрвеня 1992 году ўзначальваў Урад Расеі як прэзыдэнт Расеі (у сувязі з правядзеньнем радыкальнай эканамічнай рэформы)[4].
в.а.	Ягор Гайдар (1956—2009)		15 чэрвеня 1992 году	15 сьнежня 1992 году		беспартыйны	выконваючы абавязкі
1	Віктар Чарнамырдзін (1938—2010)		14 сьнежня 1992 году	23 сакавіка 1998 году		Наш дом — Расея	адначасова 5 лістапада—6 лістапада 1996 году быў в. а. прэзыдэнта Расеі ў сувязі з апэрацыяй на сэрцы Барыса Ельцына[5]
в. а.	Сяргей Кірыенка (нар. 1962)		23 сакавіка 1998 году	24 красавіка 1998 году		беспартыйны	—
2			24 красавіка 1998 году	23 жніўня 1998 году
в. а.	Віктар Чарнамырдзін (1938—2010)		23 жніўня 1998 году	11 верасьня 1998 году		Наш дом — Расея	—
3	Яўген Прымакоў		11 верасьня 1998 году	12 мая 1999 году		беспартыйны	—
в. а.	Сяргей Сьцяпашын (нар. 1952)		12 мая 1999 году	18 мая 1999 году		беспартыйны
4			19 мая 1999 году	9 жніўня 1999 году			Указ прэзыдэнта Расейскай Фэдэрацыі ад 19.05.1999 № 611[6]
в. а.	Уладзімер Пуцін (нар. 1952)		9 жніўня 1999 году	16 жніўня 1999 году		беспартыйны
5			16 жніўня 1999 году	7 мая 2000 году			ад 12:00 31 сьнежня 1999 году да 12:00 7 мая 2000 году старшыня ўраду У. Пуцін быў выконваючым абавязкі прэзыдэнта. Афіцыйна ён быў абраны прэзыдэнтам 26 сакавіка 2000 году і прыняў прысягу 7 мая 2000 году.
в. а.	Міхаіл Касьянаў (нар. 1957)		7 мая 2000 году	17 мая 2000 году	Уладзімер Пуцін	беспартыйны
6			17 мая 2000 году	24 лютага 2004 году			Указ аб прызначэньні Міхаіла Касьянава старшынём ураду Расейскай Фэдэрацыі[7]
в. а.	Віктар Хрыстэнка (нар. 1957)		24 лютага 2004 году	5 сакавіка 2004 году		беспартыйны	В. а.; не прапаноўваўся для зацьвярджэньня ў Думу[8]
7	Міхаіл Фрадкоў (нар. 1950)		5 сакавіка 2004 году	7 мая 2004 году		беспартыйны	5 сакавіка—7 мая 2004 году[9]
в. а.			7 мая 2004 году	12 мая 2004 году			7 мая—12 мая 2004 в. а. (прыпыняў паўнамоцтвы перад абраным прэзыдэнтам Расейскай Фэдэрацыі);
7			12 мая 2004 году	12 верасьня 2007 году			Ад 12 мая 2004 да 12 верасьня 2007[10]
в. а.			12 верасьня 2007 году	14 верасьня 2007 году			12 верасьня—14 верасьня 2007 году в. а. (пасьля адстаўкі, да моманту прызначэньня новага старшыні ўраду Расейскай Фэдэрацыі)[11]
8	Віктар Зубкоў (нар. 1941)		14 верасьня 2007 году	7 мая 2008 году		беспартыйны
в. а.			7 мая 2008 году	8 мая 2008 году	Дзьмітры Мядзьведзеў		в. а. (пасьля адстаўкі, да моманту прызначэньня новага старшыні ўраду Расейскай Фэдэрацыі)
9	Уладзімер Пуцін		8 мая 2008 году	7 мая 2012 году		Старшыня Адзінай Расеі (безь сяброўства ў партыі)	Загад аб прызначэньні Ўладзімера Пуціна старшынём ураду[12]
в. а.	Віктар Зубкоў		7 мая 2012 году	8 мая 2012 году	Уладзімер Пуцін	беспартыйны	В. а. старшыні ўраду да моманту прызначэньня новага старшыні ўраду Расеі[13]
10	Дзьмітры Мядзьведзеў (нар. 1965)		8 мая 2012 году	7 мая 2018 году		Адзіная Расея	8 мая 2012 году — 7 мая 2018 году[14]
в. а.			7 мая 2018 году	8 мая 2018 году			Ад 7 мая 2018 году да 8 мая 2018 году (прыпыняў паўнамоцтвы перад абраным прэзыдэнтам Расейскай Фэдэрацыі)[15]
10			8 мая 2018 году	дзейны старшыня ўраду			ад 8 мая 2018 па цяперашні час[16]

Ніжэй прыведзеныя вынікі галасаваньня дэпутатаў Дзяржаўнай Думы па пытаньні аб дачы прэзыдэнту Расейскай Фэдэрацыі згоды на прызначэньне кандыдата старшынём Ураду Расейскай Фэдэрацыі.

Інфармацыя правераная на 29 красавіка 2024 году

     Старшыні Камітэту міністраў, ад 1906 году Савета міністраў Расейскай імпэрыі
     Старшыні часовага ўраду Расеі
     Старшыні Савету народных камісараў, ад 1946 году Савета міністраў СССР
     Старшыні ўраду Расейскай Фэдэрацыі

• Горкі-9
• Рыўера-6

• Урад Расейскай Фэдэрацыі

• Канстытуцыя Расейскай Фэдэрацыі (рас.)
• Регламент правительства Российской Федерации (рас.)
• Афіцыйны сайт старшыні ўраду Дз. Мядзьведзева (рас.)
• Інтэрнэт-партал ураду Расеі (рас.)
• Кіраўнікі Расеі і Савецкага Саюза, біяграфічна-храналягічны даведнік (рас.)
• Урад С. Кірыенка (1998 г.)
• Урад Я. Прымакова (1998—1999 гг.)
• Урад С. Сьцяпашына (1999 г.)
• Урад У. Пуціна (1999—2000 гг.)
• Урад М. Касьянава (2000—2004 гг.)
• Урад М. Фрадкова (2004 г.)
• Другі ўрад М. Фрадкова (2004—2007 гг.)