Edvard Moser
Edvard Ingjald Moser ( rođen 27. aprila 1962.) jeste norveški profesor psihologije i neuronauke na Kavli institutu za sistemsku neuronauku na Norveškom univerzitetu za nauku i tehnologiju (NTNU) u Trondheimu.[1] 2005. godine, on i May-Britt Moser otkrili su mrežne ćelije [2] u medijalnoj entorinalnoj kori mozga. Mrežne ćelije su specijalizovani neuroni koji mozgu pružaju koordinatni sistem i metriku za prostor. 2018. otkrio je neuronsku mrežu koja izražava naš osjećaj za vrijeme u iskustvima i sjećanjima smještenim u lateralnom entorinalnom korteksu mozga .[3] Nobelovu nagradu za fiziologiju ili medicinu podijelio je 2014. godine s dugogodišnjom saradnicom i tadašnjom suprugom May-Britt Moser, i prethodnim mentorom Johnom O'Keefeom za njihov rad na identificiranju sistema pozicioniranja mozga. Dvije glavne komponente GPS-a mozga su ; mrežne ćelije i neuroni mjesta,[4] specijalizirani tip neurona koji reagira na određene lokacije u prostoru.[5][6] Zajedno s May-Britt Moser uspostavio je Moser istraživačko okruženje, koje oni vode.
Moser je rođen od njemačkih roditelja koji su se 1950-ih preselili u Norvešku, a odrastao je u Ålesundu . Stekao je obrazovanje za psihologa na Odsjeku za psihologiju Univerziteta u Oslu i doktorirao iz neurofiziologije na Medicinskom fakultetu istog univerziteta 1995; 1996. imenovan je za vanrednog profesora biološke psihologije na Odsjeku za psihologiju Norveškog univerziteta za nauku i tehnologiju (NTNU); promoviran je u profesora neuronauke 1998. Njegova istraživačka grupa je 2002. godine dobila status odvojenog "centra izvrsnosti". Edvard Moser vodio je niz istraživačkih grupa i centara, zajednički poznatih kao Moser istraživačko okruženje . Vanjski je naučni član Instituta za neurobiologiju Max Planck, s kojim sarađuje nekoliko godina.[7]