Michael W. Young
Michael Warren Young (rođen 28. marta 1949) američki je biolog i genetičar. Više od tri decenije posvetio je istraživanju proučavanja genetski kontroliranih obrazaca spavanja i budnosti kod Drosophila melanogaster.[1]
| Michael W. Young | |
|---|---|
.jpg) |
Na Univerzitetu Rockefeller, njegova laboratorija je dala značajan doprinos u polju hronobiologije identificirajući ključne gene koji su povezani s regulacijom unutrašnjeg sata odgovornog za cirkadijske ritmove. Uspio je razjasniti funkciju periodnog gena koji je neophodan da bi muha pokazala normalne cikluse spavanja. Young-ovoj laboratoriji se pripisuje i otkrivanje bezvremenskih i dvostrukih gena, što stvara proteine koji su također neophodni za cirkadijski ritam. Dobitnik je Nobelove nagrade za fiziologiju ili medicinu za 2017. godinu, zajedno s Jeffreyem C. Hallom i Michaelom Rosbashom "za njihova otkrića molekularnih mehanizama koji kontrolišu cirkadijski ritam".[2][3]
Young je 1971. godine diplomirao biologiju na Univerzitetu u Teksasu u Austinu.[1] Nakon ljetnog istraživanja s Burkeom Juddom na genomu Drosophile, Young je ostao na UT-u kako bi završio doktorat iz genetike 1975.[4] Za vrijeme njegovog boravka ovdje, Young je bio fasciniran istraživanjima usredotočenim na Drosophilu .[5] Tokom diplomskog rada saznao je za rad Rona Konopke i Seymoura Benzera s cirkadijskim mutantima Drosophile, što je dovelo do njegovog budućeg rada na kloniranju periodičnog gena .
