Όνυχας

Ο όνυχας προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ὄνυξ , που σημαίνει «νύχι». Ο όνυχας με σάρκες και λευκές ταινίες μπορεί μερικές φορές να θυμίζει νύχι.^[5]

Ο όνυχας σχηματίζεται από ζώνες χαλκηδόνιου με εναλλασσόμενα χρώματα. Είναι κρυπτοκρυσταλλικό, αποτελούμενο από λεπτές αναπτύξεις πυριτικών ορυκτών όπως ο χαλαζίας και ο μογκανίτης. Οι ζώνες του είναι παράλληλες μεταξύ τους, σε αντίθεση με τις πιο χαοτικές ζώνες που εμφανίζεται συχνά στους αχάτες.^[6]

Ο σαρδόνυχας είναι μια παραλλαγή στην οποία οι χρωματιστές λωρίδες είναι σάρδιες (αποχρώσεις του κόκκινου) και όχι μαύρες. Ο μαύρος όνυχας είναι ίσως η πιο διάσημη ποικιλία, αλλά δεν είναι τόσο κοινός όσο ο όνυχας με χρωματιστές ταινίες. Οι τεχνικές χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα για την παραγωγή τόσο του μαύρου χρώματος στον «μαύρο όνυχα» όσο και του κόκκινου και του κίτρινου στον σαρδόνυχα. Οι περισσότεροι «μαύροι όνυχες» της αγοράς είναι τεχνητά χρωματισμένοι.^[7][8]

Το όνομα έχει επίσης χρησιμοποιηθεί συνήθως για άλλα υλικά με ταινίες, όπως ο ταινιωτός ασβεστίτης που βρίσκεται στο Μεξικό, την Ινδία και άλλα μέρη, και συχνά σκαλίζεται, γυαλίζεται και πωλείται. Αυτό το υλικό είναι πολύ πιο μαλακό από τον αληθινό όνυχα και πολύ πιο εύκολα διαθέσιμο. Η πλειοψηφία των σκαλιστών αντικειμένων που πωλούνται ως "όνυχας" σήμερα είναι αυτό το ανθρακικό υλικό.^[9]

Τεχνητοί τύποι όνυχα έχουν επίσης παραχθεί από κοινό χαλκηδόνιο και απλούς αχάτες. Ο φυσιοδίφης του πρώτου αιώνα Πλίνιος ο Πρεσβύτερος περιέγραψε αυτές τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στη ρωμαϊκή εποχή.^[10] Η επεξεργασία για την παραγωγή μαύρου και άλλων χρωμάτων περιλαμβάνουν εμποτισμό ή βράσιμο χαλκηδόνιου σε διαλύματα ζάχαρης, στη συνέχεια επεξεργασία με θειικό ή υδροχλωρικό οξύ για να ανθρακοποιηθούν τα σάκχαρα που είχαν απορροφηθεί στα ανώτερα στρώματα της πέτρας.^[8][11] Αυτές οι τεχνικές εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται, καθώς και άλλες τεχνικές βαφής, και οι περισσότεροι λεγόμενοι «μαύροι όνυχες» που πωλούνται υφίστανται τεχνητή επεξεργασία.^[12] Εκτός από τη βαφή, η θέρμανση και η επεξεργασία με νιτρικό οξύ έχουν χρησιμοποιηθεί για να γίνουν πιο ανοιχτά ή να εξαλειφθούν τα ανεπιθύμητα χρώματα.^[8]

Ο όνυχας είναι ένας πολύτιμος λίθος που βρίσκεται σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως η Ελλάδα, η Υεμένη, η Ουρουγουάη, η Αργεντινή, η Αυστραλία, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Κίνα, η Τσεχία, η Γερμανία, το Πακιστάν, η Ινδία, η Ινδονησία, η Μαδαγασκάρη, η Λατινική Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και διάφορες πολιτείες των Η.Π.Α.^[13]

Ο όνυχας χρησιμοποιείται σε κοσμήματα από πολλών ετών, όπου συνήθως κόβεται σε χάντρες. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για στολίδια και καμέο, όπου οι ταινίες δημιουργούν την εικόνα σε αντίθεση με το έδαφος.^[14] Κάποιοι όνυχες είναι φυσικοί, αλλά μεγάλο μέρος του υλικού στο εμπόριο παράγεται από τη χρώση του αχάτη.^[15]

Ο όνυχας χρησιμοποιήθηκε στην Αίγυπτο ήδη από τη Δεύτερη Δυναστεία για την κατασκευή κυπέλλων και άλλων αγγείων.^[16] Η χρήση σαρδόνυχα εμφανίζεται στην τέχνη της Μινωικής Κρήτης, κυρίως στα αρχαιολογικά ευρήματα στην Κνωσό.^[17]

Ο πράσινος όνυχας της Βραζιλίας χρησιμοποιήθηκε συχνά ως πλίνθοι για γλυπτά Αρ Ντεκό που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1920 και του 1930. Ο Γερμανός γλύπτης Φέρντιναντ Πράις χρησιμοποίησε βραζιλιάνικο πράσινο όνυχα για τη βάση στα περισσότερα από τα χρυσελεφάντινα γλυπτά του.^[18] Ο πράσινος όνυχας χρησιμοποιήθηκε επίσης για δίσκους και πιάτα, συχνά με μικρά χάλκινα ζώα ή φιγούρες.^[19]

Ο όνυχας αναφέρεται στη Βίβλο πολλές φορές.^[20] Και ο σαρδόνυξ αναφέρεται στη Βίβλο.^[21]

Ο όνυχας ήταν γνωστός στους Αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους.^[22] Ο φυσιοδίφης του πρώτου αιώνα Πλίνιος ο Πρεσβύτερος περιέγραψε τόσο τον τύπο του όνυχα όσο και διάφορες τεχνικές τεχνικής επεξεργασίας στη Φυσική Ιστορία του.^[10]

Πλάκες από όνυχα (από τα βουνά του Άτλαντα) χρησιμοποιήθηκαν από τον Μις φαν ντερ Ρόε στη Βίλα Τούγκεντατ στο Μπρνο (ολοκληρώθηκε το 1930) για να δημιουργήσει έναν αστραφτερό ημιδιαφανή εσωτερικό τοίχο.^[23][24]