Δακτυλοσυλλαβισμός

Δακτυλοσυλλαβισμός είναι η αναπαράσταση των γραμμάτων ενός συστήματος γραφής, και ενίοτε αριθμητικών συστημάτων, χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια. Αυτά τα δακτυλικά αλφάβητα χρησιμοποιήθηκαν αρχικά στην εκπαίδευση των κωφών και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν ως ξεχωριστό μέρος μιας σειράς νοηματικών γλωσσών. Υπάρχουν περίπου σαράντα δακτυλικά αλφάβητα σε όλο τον κόσμο.[1] Ιστορικά, τα δακτυλικά αλφάβητα είχαν μια σειρά από πρόσθετες εφαρμογές — όπως κρυπτογράφηση, μνημονικοί κανόνες ή επικοινωνία σε σιωπηλά θρησκευτικά περιβάλλοντα.

American manual alphabet chart
Το αμερικανικό δακτυλικό αλφάβητο, όπως χρησιμοποιείται στην αμερικανική νοηματική γλώσσα

Μορφές δακτυλικών αλφαβήτων

Ο δακτυλοσυλλαβισμός μπορεί να γίνει κατανοητός μέσω της όρασης ή της αφής. Η απλούστερη οπτική μορφή της δακτυλοσυλλαβισμού είναι η αναπαράσταση του σχήματος των γραμμάτων στον αέρα και η απλούστερη απτική μορφή είναι η αναπαράστασή τους πάνω στο χέρι. Ο δακτυλοσυλλαβισμός γίνεται με το ένα χέρι, όπως στην Αμερικανική Νοηματική Γλώσσα, στη Γαλλική Νοηματική Γλώσσα και στην Ιρλανδική Νοηματική Γλώσσα ή και με τα δύο χέρια, όπως στη Βρετανική Νοηματική Γλώσσα.

Δακτυλοσυλλαβισμός στις νοηματικές γλώσσες

Αφίσα με το βρετανικό δακτυλικό αλφάβητο

Ο δακτυλοσυλλαβισμός έχει εισαχθεί σε ορισμένες νοηματικές γλώσσες από εκπαιδευτικούς και ως εκ τούτου έχει κάποιες δομικές ιδιότητες που δεν μοιάζουν με την πολυεπίπεδη οπτικοποίηση που χαρακτηρίζει τις νοηματικές γλώσσες των κωφών. Με πολλούς τρόπους, ο δακτυλοσυλλαβισμός χρησιμεύει ως γέφυρα μεταξύ της νοηματικής γλώσσας και της προφορικής γλώσσας του περιβάλλοντός της.

Ο δακτυλοσυλλαβισμός χρησιμοποιείται σε διάφορες νοηματικές γλώσσες και καταστάσεις για διαφορετικούς σκοπούς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναπαραστήσει λέξεις από μια προφορική γλώσσα που δεν έχουν ισοδύναμο νόημα ή για έμφαση ή διευκρίνιση ή κατά τη διδασκαλία ή εκμάθηση μιας νοηματικής γλώσσας.

Στην Αμερικανική Νοηματική Γλώσσα, υπάρχουν περισσότερα λεξιλογικά στοιχεία στον καθημερινό λόγο παρά στον επίσημο νοηματισμό.[2] Διαφορετικές κοινότητες που χρησιμοποιούν νοηματικές γλώσσες χρησιμοποιούν δακτυλοσυλλαβισμό σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Έτσι,[3] ο δακτυλοσυλλαβισμός αποτελεί περίπου το 8,7% του νοηματισμού στην Αμερικανική Νοηματική[2] και το 10% της περιστασιακής υπογραφής στην Αυστραλέζικη Νοηματική Γλώσσα.[4] Η αναλογία είναι μεγαλύτερη σε ηλικιωμένους νοηματιστές. Στη Θάλασσα της Τασμανίας, μόνο το 2,5% του συνόλου της Νεοζηλανδικής Νοηματικής Γλώσσας περιέχει δακτυλοσυλλαβισμό.[5] Ο δακτυλοσυλλαβισμός δεν ήταν καν μέρος της Νεοζηλανδικής Νοηματικής μέχρι τη δεκαετία του 1980.[6] Προηγουμένως, οι λέξεις συλλαβίζονταν αναπαριστώντας τα γράμματα στον αέρα.[7] Ο δακτυλοσυλλαβισμός δεν φαίνεται να χρησιμοποιείται πολύ στις νοηματικές γλώσσες της Ανατολικής Ευρώπης παρά μόνο στα σχολεία,[8] ενώ η Ιταλική Νοηματική Γλώσσα επίσης χρησιμοποιεί πολύ λίγο δακτυλοσυλλαβισμό, κυρίως για ξένες λέξεις. Κάποιες νοηματικές γλώσσες δεν χρησιμοποιούν καθόλου δακτυλοσυλλαβισμό.

Η ταχύτητα και η σαφήνεια του δακτυλοσυλλαβισμού διαφέρουν μεταξύ των διαφορετικών κοινοτήτων. Στην Ιταλική Νοηματική Γλώσσα, οι λέξεις που εκφράζονται με δακτυλοσυλλαβισμό παράγονται σχετικά αργά και καθαρά, ενώ ο δακτυλοσυλλαβισμός στη Βρετανική Νοηματική Γλώσσα είναι συχνά γρήγορος. Τα περισσότερα γράμματα του αλφαβήτου στη Βρετανική Νοηματική Γλώσσα παράγονται και με τα δύο χέρια. Όπως και στις γραπτές λέξεις, το πρώτο και το τελευταίο γράμμα και το μήκος της λέξης είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες για την αναγνώριση.

Όταν οι άνθρωποι που μιλούν άπταιστα μια νοηματική γλώσσα διαβάζουν δακτυλοσυλλαβισμό, συνήθως δεν κοιτούν το(τα) χέρι(α) του νοηματιστή, αλλά διατηρούν οπτική επαφή, όπως γίνεται συνήθως στις νοηματικές γλώσσες. Οι άνθρωποι που μαθαίνουν δακτυλοσυλλαβισμό συχνά είναι αδύνατο να τον καταλάβουν χρησιμοποιώντας μόνο την περιφερειακή τους όραση και πρέπει να κοιτάζουν κατευθείαν στο χέρι κάποιου που δακτυλοσυλλαβίζει. Συχνά πρέπει επίσης να ζητούν από τον νοηματιστή να συλλαβίσει αργά. Συχνά χρειάζονται χρόνια εξάσκηση για να γίνει κανείς επιδέξιος στον δακτυλοσυλλαβισμό.

Οικογένειες δακτυλικών αλφαβήτων

Σχέσεις μεταξύ δακτυλικών αλφαβήτων νοηματικών γλωσσών, που εκφράζονται[9]

Σύμφωνα με μια μεγάλης κλίμακας μελέτη σχετικά με την εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα 76 ενεργών και ανενεργών δακτυλικών αλφαβήτων (ΔΑ) νοηματικών γλωσσών, θεωρήθηκε η ύπαρξη οκτώ ομάδων: μια αφγανοϊορδανική, αυστριακή, ένας βρετανική, γαλλική, πολωνική, ρωσική, ισπανική και σουηδική. Σημειωτέον, αρκετές μη λειτουργικές εκδόσεις γερμανικών, αυστριακών, ουγγρικών και δανικών δακτυλικών αλφαβήτων αποτελούσαν μέρος της ομάδας αυστριακής προέλευσης, ενώ τα τρέχοντα ΔΑ αυτών των νοηματικών γλωσσών σχετίζονται στενά με το γαλλικό, το αμερικανικό, το αλφάβητο της διεθνούς νοηματικής γλώσσας και άλλα ΔA της γαλλικής ομάδας.[9]

Με ένα χέρι

Ολλανδικό δακτυλικό αλφάβητο

Δύο οικογένειες χειροκίνητων αλφαβήτων χρησιμοποιούνται για την αναπαράσταση του λατινικού αλφαβήτου στον σύγχρονο κόσμο. Η πιο κοινή παράγεται κυρίως με το ένα χέρι και εντοπίζεται σε σημάδια του αλφαβήτου που χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη τουλάχιστον από τις αρχές του 15ου αιώνα.

Ορισμένες δακτυλικές αναπαραστάσεις μη ρωμαϊκών γραφών, όπως κινέζικα, ιαπωνικά, εβραϊκά, ελληνικά, ταϊλανδικά και ρωσικά, βασίζονται σε κάποιο βαθμό στο λατινικό αλφάβητο με το ένα χέρι που περιγράφεται παραπάνω. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, η «βάση» είναι περισσότερο η θεωρία παρά η πράξη.

Το γιουγκοσλαβικό δακτυλικό αλφάβητο περιέχει χαρακτήρες από το σερβικό κυριλλικό αλφάβητο καθώς και από το λατινικό αλφάβητο.

Ουκρανικό δακτυλικό αλφάβητο

Τα δακτυλικά αλφάβητα που βασίζονται στο αραβικό αλφάβητο,[10] η το αιθιοπικό δακτυλικό αλφάβητο και η αναπαράσταση της κορεατικής γλώσσας Χάνγκουλ χρησιμοποιούν χειρομορφές που είναι σε κάποιον βαθμό εικονικές αναπαραστάσεις των χαρακτήρων στο σύστημα γραφής.

Με δύο χέρια

Η βρετανική νοηματική γλώσσα χρησιμοποιεί δακτυλικό αλφάβητο με δύο χέρια.

Τα δακτυλικά αλφάβητα με δύο χέρια χρησιμοποιούνται από πολλές κοινότητες κωφών. Ένα τέτοιο αλφάβητο χρησιμοποιείται από κοινού από χρήστες της Βρετανικής Νοηματικής Γλώσσας, της Αυστραλέζικης Νοηματικής Γλάσσας και της Νεοζηλανδικής Νοηματικής Γλώσσας και ένα άλλο χρησιμοποιείται στην Τουρκική Νοηματική Γλώσσα. Μερικά γράμματα αντιπροσωπεύονται με εικονικά σχήματα.

Τα γράμματα σχηματίζονται από ένα κυρίαρχο χέρι, το οποίο βρίσκεται πάνω ή δίπλα στο άλλο χέρι στο σημείο επαφής, και ένα δευτερεύον χέρι, που χρησιμοποιεί είτε το ίδιο είτε απλούστερο σχήμα από το κυρίαρχο χέρι. Είτε το αριστερό είτε το δεξί χέρι μπορεί να είναι κυρίαρχο.

Ορισμένοι χαρακτήρες, όπως το σύμβολο που χρησιμοποιείται συνήθως για το γράμμα C, μπορεί να εκφράζονται με το ένα χέρι.

Ιστορία των δακτυλικών αλφαβήτων

Λατινικό δακτυλικό αλφάβητο

Έχει προταθεί ότι το σώμα και τα χέρια χρησιμοποιήθηκαν για να αναπαραστήσουν αλφάβητα στην ελληνική, ρωμαϊκή, αιγυπτιακή και ασσυριακή αρχαιότητα.[11] Βεβαίως, τα συστήματα «δαχτυλικής μέτρησης» ήταν ευρέως διαδεδομένα και ικανά να αναπαριστούν αριθμούς έως και 10.000,[12] ενώ εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα σε μέρη της Μέσης Ανατολής. Η πρακτική της αντικατάστασης αριθμών με γράμματα και αντίστροφα, γνωστή ως γεματρία, ήταν επίσης κοινή, και είναι πιθανό ότι οι δύο πρακτικές συνδυάστηκαν για να παραχθεί ένα δακτυλικό αλφάβητο. Το παλαιότερο γνωστό δακτυλικό αλφάβητο, που περιγράφηκε από τον Βενεδικτίνο μοναχό Βέδα στην Νορθουμβρία τον 8ο αιώνα, έκανε ακριβώς αυτό.[13] Ενώ ο συνήθης σκοπός του λατινικού και του ελληνικού δακτυλικού αλφάβητου που περιγράφονται από τον Βέδα είναι άγνωστος, ήταν απίθανο να είχαν χρησιμοποιηθεί από κωφούς για επικοινωνία — παρόλο που ο Βέδας έχασε την ακοή του στα γεράματά του. Ο ιστορικός Λόις Μπραγκ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα αλφάβητα φτιάχτηκαν μόνο για παιχνίδι.[14]

Από το 1938,[15] αρκετοί συγγραφείς έχουν υποθέσει ότι το ιρλανδικό αλφάβητο Όγαμ του 5ου αιώνα, με το πενταδικό σύστημα αρίθμησης, προήλθε από ένα δακτυλικό αλφάβητο που προηγήθηκε του Βέδα.[16]

Οι Ευρωπαίοι μοναχοί τουλάχιστον από την εποχή του Βέδα έκαναν χρήση δακτυλοσυλλαβισμού για διάφορους λόγους: επικοινωνία ενώ τηρούσαν όρκους σιωπής ή δημιουργία μνημονικών κανόνων. Μπορεί επίσης να έχουν χρησιμοποιηθεί ως κρυπτογράφηση ή για μυστική επικοινωνία. Κάποιοι πρόγονοι πολλών δακτυλικών αλφαβήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα υπάρχουν από τον 16ο αιώνα σε βιβλία που εκδόθηκαν από μοναχούς στην Ισπανία και την Ιταλία.[17] Την ίδια εποχή, μοναχοί όπως ο Βενεδικτίνος Πέδρο Πόνσε ντε Λεόν άρχισαν να διδάσκουν κωφά παιδιά πλουσίων - σε ορισμένα μέρη, η παιδεία ήταν προϋπόθεση για τη νομική αναγνώριση των κληρονόμων - και τα δακτυλικά αλφάβητα βρήκαν νέο σκοπό.[18] Το πρώτο βιβλίο για την κπαίδευση κωφών, που εκδόθηκε το 1620 από τον Ζουάν Πάμπλο Μπόνετ στη Μαδρίτη, περιελάμβανε λεπτομερή περιγραφή της χρήσης δακτυλικού αλφαβήτου για να διδάξει τους κωφούς μαθητές να διαβάζουν και να μιλούν.[19]

Αυτό το αλφάβητο υιοθετήθηκε από το σχολείο κωφών του Σαρλ-Μισέλ ντε Λ'Επέ στο Παρίσι τον 18ο αιώνα και στη συνέχεια διαδόθηκε σε κοινότητες κωφών σε όλο τον κόσμο τον 19ο και τον 20ό αιώνα μέσω εκπαιδευτικών που το είχαν μάθει στο Παρίσι. Με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν παραλλαγές, που προκλήθηκαν από τις φυσικές φθογγικές μεταβολές με την πάροδο του χρόνου, προσαρμογές σε τοπικούς γραπτούς τύπους με ειδικούς χαρακτήρες ή διακριτικά (που μερικές φορές αναπαριστώνται με το άλλο χέρι) και αποφυγή χειρομορφών που θεωρούνται άσεμνες σε ορισμένους πολιτισμούς.

Εντωμεταξύ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δακτυλικά αλφάβητα χρησιμοποιήθηκαν επίσης για διάφορους σκοπούς, όπως η μυστική επικοινωνία,[20] η δημόσια ομιλία ή η επικοινωνία με κωφούς.[21] Το 1648, ο Τζον Μπάλγουερ περιέγραψε έναν κωφό με επιδεξιότητα στη χρήση δακτυλικού αλφαβήτου, του οποίου η σύζυγος μπορούσε να συνομιλήσει μαζί του εύκολα, ακόμη και στο σκοτάδι χρησιμοποιώντας την νοηματισμό.[22] Το 1680, ο Τζορτζ Νταλγκάρνο δημοσίευσε το Didascalocophus, or, The deaf and dumb mans tutor,[23] στο οποίο παρουσίασε τη δική του μέθοδο εκπαίδευσης κωφών, μαζί με ένα αλφάβητο. Ο Σαρλ ντε λα Φεν δημοσίευσε ένα βιβλίο το 1692 που περιγράφει ένα αλφαβητικό σύστημα όπου η ένδειξη ενός μέρους του σώματος αντιπροσώπευε το γράμμα από το οποίο ξεκινούσε αυτό το μέρο (π.χ. φρύδι=Φ), ενώ τα φωνήεντα βρίσκονταν στα άκρα των δακτύλων όπως και σε λλα βρετανικά συστήματα.[24]

Τα φωνήεντα αυτών των πρώιμων βρετανικών δακτυλικών αλφαβήτων, ευρισκόμενα στις άκρες των δακτύλων, έχουν επιβιώσει στα σύγχρονα αλφάβητα που χρησιμοποιούνται στη Βρετανική Νοηματική Γλώσσα, στην Αυστραλέζικη Νοηματική Γλώσσα και στη Νεοζηλανδική Νοηματική Γλώσσα.[25] Οι παλαιότερες γνωστές έντυπες εικόνες συμφώνων του σύγχρονου αλφαβήτου με τα δύο χέρια εμφανίστηκαν το 1698 στο Digiti Lingua, ένα φυλλάδιο από έναν ανώνυμο συγγραφέα που δεν μπορούσε να μιλήσει.[26][27] Αυτός πρότεινε ότι το δακτυλικό αλφάβητο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και από κωφούς για μυστική επικοινωνία ή καθαρά για ψυχαγωγία. Εννέα από τα γράμματά του εντοπίζονται και σε παλαιότερα αλφάβητα.

Δείτε επίσης

Γκαλερί

Χαρακτηρικά λατινικού δακτυλικού αλφαβήτου (Μπόνετ, 1620):

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

🔥 Top keywords: Πύλη:ΚύριαFacebookΜαρίνα ΨάλτηΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς ΛιγκΕιδικό:ΑναζήτησηΘάλασσα των ΣαργασσώνΓιάννης ΦέρτηςΝίκος ΠαπάζογλουΣύνδρομο ΤέρνερΡεάλ ΜαδρίτηςΦρέντι ΜπελέρηςΕλεονώρα ΜελέτηΚάρλο ΑντσελότιΜάντσεστερ ΣίτιΟλυμπιακή ΦλόγαΙράνΠρώτο ΘέμαΔημήτρης ΜητροπάνοςΜαρία ΚάλλαςΜαρίνα ΣάττιYouTubeΠεπ ΓκουαρδιόλαΝτουμπάιΜπάγερν ΜονάχουΙσραήλΘερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2024Βραβείο Νόμπελ ΕιρήνηςΞένια ΚαλογεροπούλουΠύρρος ΔήμαςΕλλάδαΓιώργος ΜπαρτζώκαςΑντρίι ΛούνινΟλυμπιακοί ΑγώνεςΜΑΒΗ (παραστρατιωτική οργάνωση)Τζουντ ΜπέλινγκχαμΤαυρίνηΦώτης ΙωαννίδηςΣτανοζολόληΆγιος Ιάκωβος Τσαλίκης