Πρόεδρος του Περού

Συνταγματικά όρια

Κανονικά, ο πρόεδρος εκλέγεται για πενταετή θητεία και αποκλείεται από την άμεση επανεκλογή του . Ένας πρώην πρόεδρος μπορεί να είναι εκ νέου υποψήφιος αφού παρέλθει τουλάχιστον μία πλήρη προεδρική θητεία (5 έτη). ^[7] Η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης πραγματοποιείται στις 28 Ιουλίου, ημερομηνία ανεξαρτησίας από την Ισπανία και συνεπώς εθνική εορτή .

Το Κογκρέσο της Δημοκρατίας έχει την εξουσία να τερματίσει πρόωρα τη θητεία ενός προέδρου μέσω παραπομπής για καθαίρεση. Σύμφωνα με το άρθρο 113 του Συντάγματος του 1993, ο πρόεδρος μπορεί να απομακρυνθεί λόγω θανάτου, «μόνιμης ηθικής ή σωματικής αναπηρίας» που καθορίζεται από το Κογκρέσο, παραίτησης, φυγής από το εθνικό έδαφος χωρίς άδεια από το Κογκρέσο ή απόλυσης για τη διάπραξη παραβάσεων που περιγράφονται στο άρθρο 117 του συντάγματος.

Τέσσερις πρόεδροι του Περού προσπάθησαν να παραιτηθούν: ο Γκιγιέρμο Μπίλινγκχερστ (αναγκαστική παραίτηση), ο Αντρές Αβελίνο Κάσερες, ο Αλμπέρτο Φουχιμόρι και ο Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι. Δύο πρόεδροι παραπέμφθηκαν ανεπιτυχώς, ο Κουτσίνσκι και ο Μαρτίν Βισκάρα (πρώτη παραπομπή) ενώ οι παραπομπές των Γκιγέρμο Μπίλινγκχερστ, Αλμπέρτο Φουχιμόρι και Μαρτίν Βισκάρα (δεύτερη παραπομπή) ήταν επιτυχείς.

Ο πρόεδρος εκλέγεται για πενταετή θητεία χωρίς άμεση επανεκλογή. ^[8] Η προεδρική ορκωμοσία πραγματοποιείται κάθε πέντε χρόνια στις 28 Ιουλίου στο Κογκρέσο. Ο τελευταίος άμεσα εκλεγμένος πρόεδρος ήταν ο πρόεδρος Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι, ο οποίος εξελέγη για μια θητεία από το 2016 έως το 2021. ^[9] Ακολουθώντας την προεδρική γραμμή διαδοχής, ο αντιπρόεδρος Μαρτίν Βισκάρα, πρώην κυβερνήτης της Μογκέγουα, υπουργός Μεταφορών και πρεσβευτής στον Καναδά, τον διαδέχθηκε ως πρόεδρος μετά την παραίτηση του Κουτσίνσκι το 2018 για να καλύψει την υπόλοιπη θητεία. Το 2020 ο Βισκάρα παραπέμφθηκε σε δίκη και απομακρύνθηκε από το αξίωμα και η προεδρική γραμμή διαδοχής οδήγησε στην ανάληψη του Προέδρου του Κογκρέσου Μανουέλ Μερίνο στην προεδρία. Ο Μερίνο παραιτήθηκε από τη θέση μέσα σε μια εβδομάδα από την ορκωμοσία του εν μέσω πιέσεων από μαζικές διαδηλώσεις. Το Κογκρέσο εξέλεξε τον Φρανσίσκο Σαγκάστι για να καλύψει την υπόλοιπη θητεία.

Υπήρξαν επίσης αρκετοί μη αναγνωρισμένοι πρόεδροι. Το 1992 και το 2019, μετά τη διάλυση του Κογκρέσου, το νομοθετικό σώμα απομάκρυνε ανεπιτυχώς τον πρόεδρο από τα καθήκοντά του και ορκίστηκε ο αντιπρόεδρος ως ντε φάκτο πρόεδρος. ^{[10] [11] [12]}

Υπάρχουν 14 πρόεδροι που έγιναν πρόεδροι με πραξικόπημα. Το τελευταίο επιτυχημένο πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε από τον Αλμπέρτο Φουχιμόρι το 1992, ο οποίος είναι τώρα φυλακισμένος για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διαφθορά. ^{[13] [14]}