Πόλεμος του Ειρηνικού

Ο Πόλεμος του Ειρηνικού, γνωστός και ως Πόλεμος Ασίας-Ειρηνικού,^[1] ήταν το θέατρο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έλαβε χώρα στην Ασία, στον Ειρηνικό Ωκεανό, τον Ινδικό Ωκεανό και την Ωκεανία. Γεωγραφικά ήταν το μεγαλύτερο θέατρο του πολέμου, συμπεριλαμβανομένου του τεράστιου θεάτρου του Ειρηνικού, του θεάτρου του νοτιοδυτικού Ειρηνικού, του θεάτρου της Νοτιοανατολικής Ασίας, του δεύτερου σινοϊαπωνικού πολέμου και του σοβιετοϊαπωνικού πολέμου.

Ο δεύτερος σινοϊαπωνικός πόλεμος μεταξύ της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας και της Δημοκρατίας της Κίνας ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου 1937, με τις πρώτες εχθροπραξίες να ξεκινούν στις 19 Σεπτεμβρίου 1931 με την ιαπωνική εισβολή στη Μαντζουρία.^[2] Ωστόσο είναι περισσότερο δεκτό^[3] ότι ο Πόλεμος του Ειρηνικού ξεκίνησε στις 7/8 Δεκεμβρίου 1941, όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στην Ταϊλάνδη και εισέβαλαν στην Μαλάγια, τη Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ (βρετανικές αποικίες), καθώς και σε αμερικανικές στρατιωτικές και ναυτικές βάσεις στη Χαβάη, στη νήσο Ουέηκ, το Γκουάμ και τις Φιλιππίνες.^[4][5][6]

Στον Πόλεμο του Ειρηνικού οι Σύμμαχοι πολέμησαν κατά της Ιαπωνίας (η οποία βοηθούνταν από την Ταϊλάνδη και σε μικρότερο βαθμό από τις δυνάμεις του Άξονα, τη Γερμανία και την Ιταλία). Στο πόλεμο του Ειρηνικού διεξήχθησαν μερικές από τις μεγαλύτερες ναυτικές μάχες στην ιστορία, καθώς και απίστευτα βίαιες μάχες και εγκλήματα πολέμου σε όλη την Ασία, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Ο πόλεμος τελείωσε με μαζικές συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές πάνω από την Ιαπωνία, τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, συνοδευόμενη από τη διακήρυξη πολέμου από τους Σοβιετικούς και την εισβολή στη Μαντσουρία και άλλες περιοχές στις 9 Αυγούστου 1945. Στις 15 Αυγούστου 1945, λόγω των παραπάνω γεγονότων, ο Χιροχίτο απύηθυνε διάγγελμα ανακοιώνοντας την πρόθεση παράδοσης της Ιαπωνίας. Η επίσημη παράδοση της Ιαπωνίας έλαβε χώρα στο πλοίο USS Missouri των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόλπο του Τόκιο στις 2 Σεπτεμβρίου 1945. Μετά τη παράδοση, η Ιαπωνία έχασε όλα της τα δικαιώματα και τους τίτλους της στις πρώην κτήσεις της στην Ασία και τον Ειρηνικό, με την κυριαρχία της να περιορίζεται στα τέσσερα κύρια νησιά και σε άλλα μικρά νησιά σύμφωνα με τον ορισμό των Συμμάχων.^[7] Ο Ιάπωνας σιντοϊστής αυτοκράτορας παρέδωσε τις περισσότερες εξουσίες του και το θεϊκό καθεστώς του μέσω της Οδηγίας Σίντο για να ανοίξει τον δρόμο για εκτεταμένες πολιτιστικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.^[8]