The Cranberries

Σχηματισμός και πρώιμα χρόνια (1989–1992)

Ο Noel και ο Μάικ Χόγκαν, δύο αδέρφια από το Λίμερικ ίδρυσαν το συγκρότημα με ντράμερ τον Φέργκαλ Λόλερ το 1990. Το συγκρότημα αρχικά ονομάστηκε The Cranberry Saw Us, δηλαδή, το cranberry μας είδε, ένα λογοπαίγνιο για το cranberry sauce. Η πρώτη φωνή τότε ήταν ένας φίλος τους, ο Νάιαλ Κουίν, που είχε μία ιδιότροπη αίσθηση για να συνθέτει και να ονοματίζει τραγούδια, όπως "My Grandma drowned in a fountain in Lourdes", "I was always all ways" και "Throw Me Down A Big Stairs". Όταν αποχώρησε από το συγκρότημα, η Ντολόρες Ο' Ρίορνταν, που ήταν φίλη της κοπέλας του Niall εκείνο τον καιρό και που είναι συγγενής με μία ισχυρή οικογένεια τραπεζικών, τους O' Riordans από το Cork, έκανε οντισιόν και κέρδισε τον ρόλο της πρώτης φωνής του συγκροτήματος. Γρήγορα έδειξε το στιχουργικό της ταλέντο όταν το συγκρότημα της έδωσε ένα demo μίας μελωδίας που συνέθεταν. Πήρε το demo σπίτι της και γύρισε με ένα πλήρες σετ από στίχους γι' αυτό την επόμενη μέρα. Το τραγούδι αυτό ήταν το "Linger", που λίγο καιρό αργότερα έγινε ένα από μεγαλύτερα hits του συγκροτήματος.^[11]

Το ερασιτεχνικά φτιαγμένο demo πήγε πολύ καλά τοπικά και το συγκρότημα γρήγορα μαγνητογράφησε το τραγούδι και το πούλησε σε δισκοπωλεία στην Ιρλανδία. Μετά την πώληση 300 αντιγράφων, το συγκρότημα περιέκοψε το όνομά του σε "The Cranberries" και έστειλε ακόμα ένα demo, το οποίο περιείχε αρχικές εκδόσεις των τραγουδιών "Linger" και "Dreams", σε δισκογραφικές εταιρίες στη Μεγάλη Βρετανία. Το demo το δημιούργησαν στα Xeric studios, του Pearse Gilmore, ο οποίος αργότερα έγινε και ο μάνατζερ τους. Όταν το demo δημιουργήθηκε, όλα τα μέλη του συγκροτήματος βρίσκονταν ακόμα στην εφηβεία.

Το demo κέρδισε την προσοχή τόσο του Βρετανικού τύπου όσο και των δισκογραφικών εταιριών και γρήγορα υπήρξε ένας πόλεμος διεκδίκησης από τα μεγαλύτερα ονόματα των Βρετανικών δισκογραφικών εταιριών. Τελικά, το συγκρότημα υπέγραψε με την Island Records των οποίων το προηγούμενο διάσημο συμβόλαιο ήταν με τους U2. Οι Cranberries πήγαν στο στούντιο με τον Gilmore για παραγωγό τους και έγραψαν το πρώτο τους single με τίτλο Uncertain.^[12] Ο τίτλος αποδείχτηκε προφητικός, καθώς το συγκρότημα ακουγόταν "αβέβαιο" στο single, γεγονός που οδήγησε σε αρκετά αρνητικά σχόλια από τους δημοσιογράφους και ταυτόχρονα σε ένταση στις σχέσεις του γκρουπ με τον Gilmore. Πριν προγραμματίσουν το πρώτο τους άλμπουμ το 1992, οι Cranberries ανακάλυψαν ότι ο Gilmore είχε υπογράψει μυστική συμφωνία με την Island να βελτιώσει το στούντιο του. Οι σχέσεις μέσα συγκρότημα εντάθηκαν τόσο πολύ που έφτασαν στα πρόθυρα της διάλυσης. Τελικά, απέλυσαν τον Gilmore,^[13] προσέλαβαν τον Geoff Travis της Rough Trade Records για μάνατζερ και τον Stephen Street, που προηγουμένως δούλευε με τους The Smiths, ως νέο τους παραγωγό.^[13]

Mainstream επιτυχία (1993–1995)

Το πρώτο άλμπουμ των Cranberries, Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?, κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1993.^[14] Ακολούθησε το single Dreams. Κανένα από τα δύο άλμπουμ δεν κέρδισε ιδιαίτερη προσοχή. Το ίδιο συνέβη και με το δεύτερο single "Linger", μέχρι που το συγκρότημα έκανε μία περιοδεία, αποσπώντας την προσοχή του MTV, που πρόβαλλε το βίντεό τους.^[15]

Η Ο' Ρίορνταν παντρεύτηκε τον μάνατζερ του συγκροτήματος για τις περιοδείες, Don Burton, σε μία τελετή με ιδιαίτερη δημοσιότητα τον Ιούλιο του 1994.^[16] Ο γάμος τους, όσο και τα βίντεο του γκρουπ, τόνιζαν την τραγουδίστρια ως το σημείο αναφοράς του συγκροτήματος. Η θέση της Ο' Ρίορνταν στο συγκρότημα συνέχισε να ανεβαίνει με την τελευταία έκδοση του δεύτερου άλμπουμ του συγκροτήματος, No Need to Argue. Προβάλλοντας έναν λίγο πιο βαρύ και πιο στρωτό ήχο, αλλά ακόμα με παραγωγό τον Stephen Street, ο δίσκος ξεκίνησε στο νούμερο 6 στα charts των ΗΠΑ και τελικά πωλήθηκαν όλοι οι δίσκοι που είχαν παραχθεί. Μέσα σε ένα χρόνο έγινε διπλά πλατινένιος, ανεβάζοντας στο νούμερο ένα το μοντέρνο ροκ χιτ τραγούδι "Zombie" και στο νούμερο 11 το "Ode to My Family".^[17]

Το 1995, συνέχισαν με μία περιοδεία και κυκλοφόρησαν δύο ακόμα singles, τα "I Can't Be With You" και "Ridiculous Thoughts", τα οποία πήγαν πολύ καλά. Το No Need to Argue έγινε πέντε φορές πλατινένιο στον Καναδά, πλατινένιο στην Ελβετία και επτά φορές πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες.^{[18][19][20][21]}

Η μουσική τους έχει παρομοιαστεί με τραγουδιστές όπως η Σινέντ Ο' Κόνορ και οι Siouxsie and the Banshees.^[22] Η Ο' Ρίορνταν είχε δηλώσει ότι το μουσικό στυλ της ήταν εμπνευσμένο από τον πατέρα της που της τραγουδούσε το "The Lonesome Cattle Call": "Ζούσα με τον πατέρα μου και απλά αντέγραψα την τεχνική του και έμαθα πώς να την κάνω. Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν καλλιτέχνες όπως η Σινέντ Ο' Κόνορ, οι Siouxsie και οι Banshees και κυρίως ο Peter Harvey. Ήταν κάτι που μπορούσατε να δείτε στο στυλ των The Cranberries, επειδή πολλά από τα μουσικά στοιχεία του χρησιμοποιούνταν στην ιρλανδική θρησκευτική μουσική."^[23]

Βραβεία Brit

Βραβεία Ivor Novello

Βραβεία Juno

Βραβεία MTV Europe Music

Βραβεία MTV Video Music

Τωρινά μέλη

• Νόελ Χόγκαν – κιθάρα, φωνητικά (1989 - 2003, 2009 - σήμερα)
• Μάικ Χόγκαν – μπάσο, φωνητικά (1989 - 2003, 2009 - σήμερα)
• Φέργκαλ Λόλερ – ντραμς, κρουστά (1989 - 2003, 2009 - σήμερα)

Πρώην μέλη

• Νάιαλ Κουίν – κιθάρα, φωνητικά (1989 - 1990)
• Ντολόρες Ο' Ρίορνταν - φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα (1990 - 2003, 2009 - 2018)

Περιοδεύοντες μουσικοί

• Ράσελ Μπάρτον – κιθάρα, πλήκτρα (1996 - 2003, 2012)
• Στιβ ΝτεΜάρτσι – φωνητικά, κιθάρα (1996 - 2003)
• Ντένι ΝτεΜάρτσι – φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα (2009 - 2011)
• Τζοάνα Κράνιτς – φωνητικά (2012)

Άλμπουμ

Στούντιο

• Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We? (1993) UK #1, US #18 (7.200.000 παγκόσμιες πωλήσεις) (RIAA: 5x Πλατινένιο)
• No Need to Argue (1994) UK #2, US #6, ITA #1(15.000.000 παγκόσμιες πωλήσεις) (RIAA: 7x Πλατινένιο)
• To the Faithful Departed (1996) UK #2, US #4, ITA #1 (6.000.000 παγκόσμιες πωλήσεις) (RIAA: 2x Πλατινένιο)
• Bury the Hatchet (1999) UK #7, US #13, ITA #2 (3.300.000 παγκόσμιες πωλήσεις) (RIAA: Χρυσό)
• Wake Up and Smell the Coffee (2001) UK #61, US #46, ITA #2 (1.200.000 παγκόσμιες πωλήσεις) (170.000 ΗΠΑ)
• Roses (2012)
• Something Else (2017)
• In the End (2019)

Συνθέσεις

• "Bury the Hatchet - The Complete Sessions" (2000) – έκδοση 26 κομματιών
• "Stars - The Best of 1992 - 2002" (2002) – UK #20, ITA #3 (1.3 εκατομμύρια παγκόσμιες πωλήσεις)
• "Treasure Box - The Complete Sessions 1992-1999" (2002) – 4 άλμπουμ remastered

Άλλα

• "Doors and Windows" (1995) (πολυμεσικός δίσκος)

Singles

• Επίσημη Ιστοσελίδα
• The Cranberries στο AllMusic
• The Cranberries at Curlie (based on DMOZ)
• The Cranberries, περιοδείες στο Song Kick
• Stephen Thompson (23 Φεβρουαρίου 2012) "The Cranberries". National Public Radio. Tiny Desk Concerts. Host Bob Boilen