Markolo Bass
Markolo Bass aŭ Bass-Markolo estas markolo apartiganta Tasmanion de la sudo de la aŭstralia kontinento, specife la ŝtato de Viktorio.
| Markolo Bass | ||
|---|---|---|
 Mapo de la Bass Strait inklude ĉefajn insularojn | ||
| markolo | ||
| Ligas akvejon | Tasmania Maro | |
| kun akvejo | Hindia oceano | |
| Disigas landoparton | Tasmanio | |
| de landoparto | Aŭstralia kontinento | |
| Datoj | ||
| , 146° 7′ O (mapo)-39.916666666667146.1166666666739° 55′ S, 146° 7′ O (mapo) | ||
| ||
| ||
| Longo | 300 km | |
| Plej malgranda larĝo | 240 km | |
| Plej granda profundo | 50 m | |
| Marbordaj lokoj | Apollo Bay, Burnie, Devonport, Lorne | |
| Insuloj | King Island, Three Hummock Island, Hunter Island, Furneaŭ Group, Kent Group | |
.jpg) Historia mapo el 1846 | ||
Etendo
La Internacia Hidrografa Organizo difinas la limojn de la Bass-Markolo jene:[1]
- "Okcidente la Orienta limo estas la Granda Aŭstralia Golfo [Linio de Kabo Otway, Aŭstralio, al Insulo King kaj de tie ĝis Kabo Grim, la plej nordokcidenta ekstremaĵo de Tasmanio].
- Oriente la okcidenta limo de la Tasmana Maro inter Insulo Gabo kaj Pinto Eddystone [Linio el Insulo Gabo (proksime de Kabo Howe, 37°30'S) ĝis la nordorienta pinto de Orienta Fratino-Insulo (148°E) de tie laŭ la 148-a meridiano ĝis Insulo Flinders; preter tiu insulo linio iranta ĝis la oriento de Vansittart Shoals ĝis la [kabo] de la insulo Barren, kaj de Kabo Barren (la plej orienta punkto de [Kabo] Barren) al Eddystone Point (41°S) en Tasmanio]."
Eltrovo kaj esplorado
La markolo estis nomita laŭ George Bass post kiam li kaj Matthew Flinders pasis tra ĝi ĉirkaŭnavigante la tiam nomitan Van Diemen's Land (nun nomitan Tasmanio) en la ŝipo Norfolk en 1798-99. Ĉe la rekomendo de Flinders la guberniestro de Novsudkimrio, John Hunter, en 1800 nomis la pecon de akvo inter la kontinento kaj la tero de Van Diemen "Basses Strait".[2] Poste ĝi iĝis konata kiel Bass-Markolo.
La ekzisto de la markolo estis proponita en 1797 de la mastro de la ŝipo Sydney Cove kiam li atingis Sidnejon post konscie esti surgrundigante sian kolapsantan ŝipon kaj estante senhelpigita ĉe insulo Preservation (ĉe la orienta fino de la markolo). Li raportis ke la forta sudokcidenta marfluo kaj la tajdoj sugestis, ke la insulo estis en kanalo interligante la Pacifikon kaj sudan Hindan Oceanon. Guberniestro Hunter tiel skribis al Joseph Banks en Aŭgusto 1797 ke ŝajnis certe ke markolo ekzistas.[3]
