ان‌جی‌سی ۴۰

ان‌جی‌سی ۴۰ (به انگلیسی: NGC 40) (که با نام سحابی بو-تای و کالدول ۲ هم شناخته می‌شود). یک سحابی سیاره‌نما است که در ۲۵ نوامبر ۱۷۸۸ توسط ویلیام هرشل کشف شد و از گاز داغ در اطراف یک ستاره در حال مرگ تشکیل شده‌است. ستاره لایهٔ بیرونی‌اش را پس زده که در پشت یک ستارهٔ کوچک‌تر و داغ که درجهٔ حرارت سطح آن حدود ۵۰٬۰۰۰ درجهٔ سلسیوس می‌باشد، باقی مانده‌است.^[۳] تابش از ستاره موجب می‌گردد که دمای سطح بیرونی به حدود ۱۰٬۰۰۰ درجهٔ سانتی‌گراد گرم شده^[۳] و عرض آن به حدود یک سال نوری برسد.^[۳] براساس فرضیهٔ دانشمندان تا ۳٬۰۰۰ سال بعد ان‌جی‌سی ۴۰از بین رفته و ستارهٔ کوتولهٔ سفیدی تقریباً هم اندازهٔ زمین برجا خواهد ماند.^[۳]

ان‌جی‌سی ۴۰

سحابی
اطلاعات رصدی: J۲۰۰۰ مبدأ
بعد	۰۰h ۱۳m ۰۱٫۰۱۵s[۱]
میل	‏ ۱۹٫۰۸۵″ ۳۱′ ‎+۷۲°[۱]
فاصله	~۳٬۵۰۰ سال نوری (~۱٫۰ kpc)[۲] ly
قدر ظاهری (V)	۱۰٫۷,[۱] ۱۱٫۶[۲]
ابعاد ظاهری (V)	۳۸ x ۳۵آرک ثانیه[۲]
صورت فلکی	قیفاووس
نام‌های دیگر	سحابی بو-تای، کالدول ۲
جستارهای وابسته: فهرست‌های سحابی‌ها