باغبانی علمی

واژه horticulture از روی واژه agriculture مدل‌سازی شده‌است، و از واژه لاتین hortus به معنی باغ^[۱۳] و کلمهcultūra «کاشت» از واژه cultus قسمت سوم colō به معنی من می‌کارم^[۱۴] گرفته شده‌است. Hortus با کلمه انگلیسی yard (در معنای زمین همراه با یک ساختمان) هم‌ریشه است و همچنین واژه قرضی باغ (garden) است.^[۱۵]

باغبانی علمی شامل نه حوزهٔ فعالیت است، که می‌تواند به دو بخش گستردهٔ زینتی و خوراکی گروه‌بندی شود.

• درختکاری مطالعه وانتخاب گیاه، مواظبت، و از بین بردن، درختان تک، درختچه‌ها، ویره‌ها و دیگر گیاهان چوبی چندساله است.
• مدیریت چمن شامل تمام جنبه‌های تولید، تعمیر و نگهداری چمن برای ورزش، استفاده در اوقات فراغت یا تفریح است.
• گل‌کاری شامل تولید و بازاریابی محصولات مربوط به گل
• معماری منظر شامل تولید، بازاریابی و نگهداری از گیاهان چشم‌انداز است.
• سبزیکاری شامل تولید و بازاریابی سبزیجات است.
• میوه‌کاری شامل تولید و بازاریابی میوه‌های سیبی است.
• موکاری شامل تولید و بازاریابی انگور است.
• شراب‌سازی شامل تمام جنبه‌های مربوط به شراب و شراب‌سازی است.
• فیزیولوژی پس از برداشت مربوط به حفظ کیفیت و جلوگیری از فساد گیاهان و حیوانات است.

باغبانی علمی تاریخی بسیار طولانی دارد.^[۱۶] تاریخ مطالعه و علم باغبانی علمی به زمان کوروش بزرگ برمی‌گردد؛ و تا زمان حال با کار باغبانان علمی مثل فریمن اس. هاولت و لوتر بوربانک در جریان بوده‌است. آثار باغبانی علمی به هزاران سال قبل برمی‌گردد. کاشت تارو و سیب‌زمینی هندی در پاپوا گینهٔ نو به ۶۹۵۰–۶۴۴۰ قبل از میلاد برمی‌گردد.^[۱۷] می‌توان شروع فن و هنر باغبانی را از زمانی دانست که انسان‌های نخستین زندگی وحشی را ترک کرده و در گروه‌های کوچک در یک جا ساکن شدند.

• پرورش گل
• باغبانی جنگل
• کشاورزی عمودی
• مهندسی کشاورزی

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Horticulture». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۱۵.