جغرافیای انسانی
جغرافیا رشته‌ای است که به بررسی سازمان فضایی جامعه و تعاملات بین مردم و محیط می‌پردازد و اطلاعاتی را در مورد برنامه‌ریزی، مدیریت و فرآیندهای توسعه در جامعه فراهم می‌کند.[۱] از آنجا که تفکر در مورد فضا و مکان، موضوعات مختلفی مانند اقتصاد، بهداشت، آب‌وهوا، گیاهان و حیوانات را در بر می‌گیرد، دانش جغرافیا بسیار میان رشته‌ای (interdisciplinary) است.[۲] جغرافیای انسانی نیز به تبع، یک رشته گسترده‌است که بسیاری از رشته‌های مهم را برای درک جهان امروز به هم نزدیک می‌کند (یا جمع می‌کند). جغرافیای انسانی بر روابط فضایی فعالیت‌های انسانی و به‌ویژه بر این که فرایندها و روابط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی چگونه شکل می‌گیرند و از لحاظ جغرافیایی بیان می‌شوند، تمرکز می‌کند.[۳] به‌عبارتی جغرافیای انسانی، جوامع انسانی و چگونگی توسعهٔ آن‌ها، فرهنگ، اقتصاد و سیاست آن‌ها را در بستر محیط‌شان بررسی کرده؛[۴] تفاوت‌های بزرگ در فرهنگ‌ها، سیستم‌های سیاسی، اقتصاد، چشم‌اندازها و محیط‌های جهان را بازمی‌شناسد و پیوندهای بین آن‌ها را کشف می‌نماید. اصولاً بازشناخت علل تفاوت‌ها و نابرابری‌های بین مکان‌ها و گروه‌های اجتماعی، زمینه‌ساز بسیاری از تحولات جدیدتر در جغرافیای انسانی بوده‌است.[۵] جغرافیای انسانی شامل: جغرافیای جمعیت، جغرافیای تاریخی، جغرافیای سیاسی، جغرافیای فرهنگی (نژاد و زبان)، جغرافیای شهری و برنامه‌ریزی شهری، جغرافیایی اقتصادی، جغرافیایی حمل و نقل، جغرافیای روستایی و برنامه‌ریزی روستایی، جغرافیای کوچ‌نشینی، جغرافیای پزشکی و امراض، جغرافیای نظامی و جغرافیای ناحیه‌ای و برنامه‌ریزی است.[۶]
جامعه‌شناسی در مطالعات امور مربوط به ریخت‌شناسی، خصوصاً در جامعه‌شناسی روستایی از جغرافیای انسانی کمک می‌گیرد.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پیوند به بیرون
- معرفی رشتهٔ دانشگاهی جغرافیای انسانی در ایران، روزنامه آفرینش.