زبان قشقایی
زبان قشقایی، زبانی از شاخه اوغوز جنوبی خانواده زبان‌های ترکی است که قشقایی‌ها بدان گفتگو می‌کنند.[۱] کوالسکی این زبان را نزدیک‌ترین زبان به ترکی خراسانی و ترکی آذربایجانی دانسته است. این موضوع به شکل‌های گوناگون توسط آنه ماری ون‌گابن و گرهارد دوئرفر نیز بیان شده است اما کی.اچ. منگز این زبان را بیشتر به ترکی عثمانی شبیه می‌داند.
| زبان ترکی قشقایی | |
|---|---|
| قشقایێ دیلی، Qaşqayı dili | |
| زبان بومی در | ایران |
| منطقه | فارس، چهارمحال و بختیاری، اصفهان، بوشهر |
| قومیت | قشقایی‌ها |
شمار گویشوران | ۹۴۹٬۰۰۰ (۲۰۱۵)[۱] |
| عربی، لاتین | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | qxq |
| زبان‌شناسی | part of 44-AAB-a |
در قشقایی مصوت‌های i, e, ä, a, å, ï, u, ü, o, ö و صامت‌های p, b, m, f, v, t, d, n, s, z, š, ž, č, ۳˘, k, g, q, γ, χ, ŋ, l, r, h موجودند. در واژگان قشقایی تأثیر زبان فارسی مشخص است، در متون جمع‌آوری شده توسط دوئرفر و همکارانش از فیروزآباد دخیل‌های فراوان عربی دیده می‌شود. واژگان حکومتی و نظامی مانند پاسبان، پیکان و شاه بیشتر از فارسی وارد این زبان شده‌اند. قاموس دینی بیشتر ریشه عربی دارد اما از فارسی وارد این زبان شده‌اند و ویژگی‌های فارسی‌شان را حفظ کرده‌اند. واژگان پزشکی نیز تحت تأثیر فارسی است مانند بیمار، درد و دارو.[۲]
تعداد گویشوران
دانشنامه اتنولوگ در سال ۲۰۱۶ میلادی سخنوران زبان قشقایی را حدود ۹۵۹ هزار نفر تخمین زده است.[۳] در سال ۱۹۸۶ کتابخانه کنگره سخنوران قشقایی را حدود نیم میلیون نفر برآورد کرده است.[۴] در آخرین سرشماری جمعیت عشایری سازمان آمار ایران در سال ۱۳۸۷ جمعیت قشقایی‌های کوچرو مستقر در استان‌های فارس، بوشهر، اصفهان و چهارمحال و بختیاری، ۱۱۲ هزار و ۴۳۰ نفر برآورد شده است.[۵]
بنا به یک پژوهش، در فیروزآباد افراد قشقایی در همه سنین از زبان مادری در حوزه‌های دوستانه و خانوادگی استفاده می‌نمایند، اما در شیراز افراد زیر بیست سال خانواده‌های ترک‌زبان تمایل چندانی به استفاده از زبان مادری ندارند. در شیراز در حوزه‌های مختلف، زبان غالب فارسی است و در موقعیت‌های غیررسمی در بعضی از مواقع زبان مادری استفاده می‌شود، در صورتی که در فیروزآباد در شرایط مشابه ترکی ترجیح داده می‌شود. ترکی در شیراز به‌شدت تحت تأثیر فارسی است و زبان قشقایی در میان جوانان به تدریج در حال از دست دادن کاربری‌اش است.[۶]
منطقه گویشوران
۱- استان فارس به عنوان مرکز ایل قشقایی شامل شهرهای: فیروزآباد، شیراز، آباده، فسا ، اقلید، مرودشت، خرم‌بید، سپیدان، زرین‌دشت، کوهچنار، کوار، فراشبند، قیر و کارزین، خنج، کازرون، و بخش‌هایی از ممسنی،[۷] لارستان و لامرد
چند ضرب‌المثل قشقایی
اؤزؤنگه بیر ایگنه وور، اؤزگه‌یه بیر جوالدوز.[۹]
ائوینگی تمیس ساخلا قوناق گلر، اؤزؤنگؤ تمیس ساخلا اؤلؤم گلر.[۱۰]
ایت‌اینن یولداش اول؛ چوماغی الدن یئره قویما.[۱۱]
آیش وختینده چلاقام؛ ییَنده قلچماق.[۱۲]
بیچاق اؤز ساپینه کسمز.[۱۳]
تات گچیسیننگ قرخیمچلیگ اؤرگَنیر.[۱۴]
تاری ایسته‌یه نی قورد یئمز.[۱۵]
توتینگ شرفِه قِردِه طَنَفِه.[۱۶]
خروسونگ قویروغینا اینا نما، تیلکینینگ آندینا.[۱۷]
خوش‌حساب آدام، قاضی قاپسینا گئدمز.[۱۸]
قَلبِر قیلانا دِیِر ایکِه دلیگ وارینگ دِر.[۱۹]
گئری‌دن گلنینگ ایکه داش النه.[۲۰]
وراج کؤپک اِیه‌سئنه قوناق بولار.[۲۱]
هر کسینگ هی وای.[۲۲]
تازه بیمش اشگه شاخ ور میسه[۲۳]
قیزم سنه دیرم گلینم سن اشد[۲۴]
قیچینگ اوزاد یور قانیگ بابه[۲۵]
الم نچه قیریلرده که کج بیته
الاهم بیر بیرم
قرخان گزه چپ دیر[۲۶]
مالینگ گزله قنشسینگ اغیره ادمه
قنشه ایمید نه قالان شام سز قالار
بیر آلانان بیر اورگنر
جستارهای وابسته
پانویس
منابع و توضیحات
- آی سودا مجموعه شعر ترکی قشقایی، محسن رجایی‌پناه (قرخلو)، انتشارات راهگشا، شیراز: ۱۳۸۱.
- فرهنگ معین، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۵
- حسین‌آبادی، سیاوش. «زوال تدریجی گویش ترکی قشقایی». گویش‌شناسی (۱ و ۲): ۵۳ تا ۶۰. از پارامتر ناشناخته
|ماه=صرف‌نظر شد (کمک)
- Michael Knüppel (15 ژوئیه 2009). "QAŠQĀʾI TRIBAL CONFEDERACY ii. LANGUAGE". [[دانشنامه ایرانیکا|Encyclopædia Iranica]] (به انگلیسی). Vol. ۱. Bibliotheca Persica Press. Retrieved 28 March 2013.
{{cite encyclopedia}}: URL–wikilink conflict (help)