طبقه متوسط
طبقهٔ متوسط،[۱] یک طبقه اجتماعی است و شامل افراد بسیاری در مشاغل مختلف می‌شود که از نظر ارزش‌های فرهنگی بیشتر مشابه طبقه بالا و از نظر درآمد بیشتر مشابه طبقه کارگر هستند. بر اساس برخی تقسیم‌بندی‌ها اگر طبقه بالا دربرگیرنده ۱۰ درصد ثروتمند جامعه و طبقه پایین نیز دربرگیرنده ۵۰ درصد فقیر جامعه باشد؛ طبقه متوسط در بردارنده ۴۰ درصد میانی (دهک‌های ۶ تا ۹) جامعه از نظر برخورداری از ثروت می‌باشد. بر اساس نظریات متعددی از جمله نظریه پارادوکس منافع، طبقه متوسط رویکردی محافظه کارانه در قبال سیاست‌های بازتوزیعی دارد.[۲]
انواعِ طبقهٔ متوسط
طبقه متوسط قدیم
شامل صاحبان سرمایه‌های کوچک، مالکان فروشگاه‌های محلی و کشاورزان کوچک می‌شود. شمار افراد این دسته در طول قرن گذشته به‌طور پیوسته کاهش یافته‌است، اما هنوز نسبتی از کل جمعیت شاغل را تشکیل می‌دهد.
طبقهٔ متوسطِ روبه‌بالا
از کسانی که دارای مشاغل مدیریت حرفه‌ای هستند تشکیل گردیده‌است. این دسته شامل شمار بسیاری از افراد و خانواده‌هاست. بیشتر آن‌ها شکلی از آموزش عالی را تجربه کرده‌اند و نسبت افرادی که دارای نظرات آزادمنشانه دربارهٔ موضوعات اجتماعی و سیاسی هستند؛ در بین آن‌ها، به ویژه در میان گروه‌های حرفه‌ای و تخصصی بالاست.
طبقهٔ متوسطِ روبه‌پایین
گروهی است که شامل افرادی چون کارکنان دفتری، نمایندگان فروش، معلمان و پرستاران می‌شود. اعضای طبقه متوسط پایین، معمولاً نگرش‌های اجتماعی و سیاسی متفاوتی با کارگران دارند.
جستارهای وابسته
منابع
- فرامرز رفیع پور (۱۳۷۷)، آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی، تهران: انتشارات کاوه
- آنتونی گیدنز (۱۳۷۶)، جامعه‌شناسی، ترجمهٔ منوچهر صبوری، تهران: نشر نی، ص. ۲۳۸