قانون اساسی هند

قانون اساسی هند (به هندی: भारतीय़ संविधान) عالی‌ترین متن قانونی در کشور هند است. این قانون در ۲۶ نوامبر ۱۹۴۹ به تصویب مجلس مؤسسان هند رسیده و از ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ لازم‌الاجرا شده است.^[۱] به همین جهت ۲۶ ژانویه هر سال به عنوان روز جمهوری تعطیل رسمی است و در سراسر هند گرامی داشته می‌شود.^[۲] در این قانون هند یک جمهوری دمکراتیک معرفی شده که برقراری عدالت، برابری و آزادی را برای شهروندانش تضمین می‌کند.

قانون اساسی هند
The original text of the Preamble
تاریخ تصویب	۲۶ نوامبر ۱۹۴۹
تاریخ اثرگذاری	۲۶ ژانویه ۱۹۵۰
نویسنده(گان)	بهیمراو رامجی آمبدکار و Drafting committee of the Constituent Assembly of India
امضاء‌کننده(گان)	284 members of the Constituent Assembly
آرمان	جایگزینی با Indian Independence Act

این قانون اساسی طولانی‌ترین قانون اساسی نوشته در بین تمام کشورهای مستقل دنیاست و از ۳۹۵ اصل، ۱۲ پیوست و ۸۳ الحاقیه تشکیل می‌شود.