معاهده دفاع متقابل چین و آمریکا
معاهده دفاع متقابل چین و آمریکا (SAMDT) که به‌طور رسمی پیمان دفاع متقابل بین ایالات متحده آمریکا و جمهوری چین است، یک پیمان دفاعی بود که بین ایالات متحده و جمهوری چین (تایوان) از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۸۰ امضا شد. هدف آن دفاع از جزیره تایوان در برابر تهاجم جمهوری خلق چین بود. برخی از محتوای آن پس از شکست دعوای گلدواتر علیه کارتر به قانون روابط تایوان در سال ۱۹۷۹ منتقل شد.
نام بلند:
| |
|---|---|
 Five years after the agreement is signed, U.S. President Dwight D. Eisenhower greets crowds in Taipei while on parade with Republic of China leader Chiang Kai-shek. | |
| گونه | Defense Treaty |
| تاریخ امضا | 2 December 1954 |
| مکان امضا | Washington, D.C. |
| تاریخ اجرا | 3 March 1955 |
| انقضا | 31 December 1979 |
| گروه‌ها | |
| ارجاعات | 6 U.S.T. 433; T.I.A.S. No. 3178 |
| زبان‌ها |
|
| معاهده دفاع متقابل چین و آمریکا | |||||||
| نویسه‌های چینی سنتی | 中美共同防禦條約 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نویسه‌های چینی ساده‌شده | 中美共同防御条约 | ||||||
| |||||||
تعهدات
.svg)
این معاهده از ده ماده اصلی تشکیل شده‌است. محتوای این معاهده شامل این بود که اگر یک کشور مورد حمله قرار گیرد، کشور دیگر کمک و پشتیبانی نظامی می‌کند.
این معاهده فقط به دفاع از جزیره تایوان و پسکادورس محدود شد. کینمن و ماتسو توسط این معاهده محافظت نشدند؛ بنابراین، ایالات متحده در جریان دومین بحران تنگه تایوان خودراکنار کشید. این معاهده همچنین جمهوری چین را از آغاز هرگونه اقدام نظامی علیه سرزمین اصلی چین منصرف کرد، زیرا فقط تایوان و پسکادورس در آن گنجانده شده بودند و از اقدامات نظامی یکجانبه حمایت نمی‌شد.
تأثیر
- روابط بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی کاهش یافته‌است و ایالات متحده از "ضد حمله به سرزمین اصلی" حمایت نمی‌کند. نیروهای مسلح جمهوری چین با شکست‌های بیشتر و پیروزی کمتر به ضدحمله در مقیاس کوچک ادامه دادند. در نتیجه، ارتش ملی سه فرصت بزرگ (جهش بزرگ به جلو در سال ۱۹۵۸، درگیری مرزی چین و هند در سال ۱۹۶۲، و انقلاب فرهنگی در سال ۱۹۶۶) را از دست داد، که به‌طور کامل امید دولت جمهوری چین برای حمله متقابل را خفه کرد. سرزمین اصلی.[نیازمند منبع]
- مزایای این معاهده به تایوان و ایالات متحده محدود نمی‌شود، بلکه به کل غرب اقیانوس آرام گسترش می‌یابد، که کمی با پیمان همکاری و امنیت ایالات متحده و ژاپن و پیمان دفاع متقابل ایالات متحده و فیلیپین متفاوت است.[نیازمند منبع]
- روح اساسی این معاهده ضد کمونیستی است. این نه تنها به دفاع از تایوان با نیروی نظامی کمک می‌کند، بلکه از نفوذ کمونیسم به تایوان نیز جلوگیری می‌کند.[نیازمند منبع]
- این معاهده تصریح می‌کند که علاوه بر دفاع از خود، اقدامات نظامی جمهوری چین علیه تایوان علیه سرزمین اصلی چین نیز باید با محدودیت‌های مورد توافق ایالات متحده مطابقت داشته باشد. ترومن سیاست بی‌طرفی را در سراسر تنگه تایوان تا حدودی احیا کرد.[نیازمند منبع]
- جلوگیری از حمله ح‌ک‌چ به تایوان و ایجاد وضعیت تقسیم طولانی‌مدت دو طرف تنگه تایوان. نیروهای آمریکایی مستقر در تایوان برای ایجاد امنیت نظامی برای تضمین توسعه تایوان و تبدیل بحران تایوان به صلح.[نیازمند منبع]
- ماهیت این معاهده شامل رفاه سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی است و یک معاهده چند منظوره است.[نیازمند منبع]
خاتمه دادن
اگرچه این معاهده محدودیت زمانی نداشت، اما ماده ۱۰ معاهده مقرر می‌داشت که هر یک از طرفین یک سال پس از اطلاع طرف دیگر می‌توانند معاهده را فسخ کنند. بر این اساس، این معاهده در اول ژانویه ۱۹۸۰، یک سال پس از برقراری روابط دیپلماتیک ایالات متحده با جمهوری خلق چین در ۱ ژانویه ۱۹۷۹ به پایان رسید.
قانون روابط تایوان
مدت کوتاهی پس از به رسمیت شناختن جمهوری خلق چین توسط ایالات متحده، کنگره ایالات متحده قانون روابط تایوان را تصویب کرد. برخی از محتوای این معاهده در قانون باقی مانده‌است. به عنوان مثال تعریف «تایوان». با این حال، وعده کمک نظامی مستقیم تایوان در صورت تهاجم را نمی‌دهد.[۱]
جستارهای وابسته
- نبرد گونینگتو
- وضعیت سیاسی تایوان
- سازمان تعاونی چین و آمریکا، در طول جنگ جهانی دوم
- فرماندهی دفاعی ایالات متحده تایوان
- قانون روابط تایوان
- قانون سفر تایوان ۲۰۱۸