کارتوش (هیروگلیف)

در هیروگلیف های مصری ، کارتوش ‎/kɑːrˈtuːʃ/‎ طرحی بیضی شکل است که یکی از انتها های آن خطی مماس بر بیضی کشیده شده است و نشانگر آن است که متن محصور شده نامی سلطنتی است. ^[۱] نخستین نمونه های کارتوش مربوط به فراعنه در پایان دودمان سوم مصر است، اما این ویژگی تا شروع دودمان چهارم در زمان فرعون سنفرو مورد استفاده عمومی قرار نگرفت. در حالی که کارتوش ها معمولاً عمودی با یک خط افقی هستند، اگر نام به صورت افقی بهتر در آن جا میگرفت ، می توانست افقی هم باشد، با یک خط عمودی که در انتهای آن قرار گرفته (در جهت خواندن). کلمه مصری باستان برای کارتوش، shenu بود. دموتیک کارتوش را به یک جفت براکت و یک خط عمودی کاهش داد.

گاهی تعویذ ها به شکل کارتوشی که نام یک پادشاه را نشان می‌دادند ، در مقبره‌ها قرار می‌گرفتند. باستان شناسان اغلب چنین مواردی را برای قدمت یک مقبره و محتویات آن مهم می دانند. ^[۲] کارتوش ها اوایل فقط برای فراعنه استفاده می شد. بیضی اطراف نام آنها برای محافظت از آنها در برابر ارواح شیطانی در زندگی و پس از مرگ بود. کارتوش به نمادی تبدیل شده است که نشان دهنده خوش شانسی و محافظت از شر است. ^[۳]

اصطلاح "کارتوش" برای اولین بار توسط سربازان فرانسوی به کار رفت.آن ها تصور می کردند نمادی که روی ویرانه های فراعنه ای که با آنها روبرو می شوند تکرار می شود شبیه یک فشنگ پودر کاغذی اسلحه است ( cartouche به زبان فرانسه ). ^[۴]

به عنوان یک هیروگلیف، یک کارتوش می تواند کلمه ی مصری را برای "نام" نشان دهد.