Comunidade Económica dos Estados da África Occidental
A Comunidade Económica dos Estados da África Occidental (en francés CEDEAO) é unha unión política e económica rexional da África Occidental. Colectivamente, estes países abranguen unha área de 5 114 162 km2 e unha poboación en 2015 de máis de 349 millóns de persoas.
| Comunidade Económica dos Estados da África Occidental | |
|---|---|
 | |
 | |
| Acrónimo | ECOWAS, CEDEAO, CEDEAO, CEDEAO, ЭКОВАС, ЕКОВАС, 西共体, 西共體, EKOŜ e EKOWAS |
| Tipo | Regional Economic Communities e organización intergobernamental |
| Campo de traballo | integración económica e política de defesa |
| Data de fundación | 28 de maio de 1975 |
| Presidente/a | Bola Tinubu (2023-)  |
| Secretario/a | Aboubakar Diaby Ouattara, Momodu Munu, Abass Bundu, Édouard Benjamin, Lansana Kouyaté, Mohammed Ibn Chambas, James Victor Gbeho, Kadré Désiré Ouedraogo, Marcel Alain de Souza, Jean-Claude Kassi Brou e Omar Touray |
| Sede | Abuja |
| En | África Occidental |
| Na rede | |
| http://www.ecowas.int/ | |
   | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Considerada un dos bloques rexionais da Comunidade Económica Africana, o seu obxectivo é acadar unha autosuficiencia colectiva para os seus membros creando un único bloque comercial amplo construíndo unha unión económica e de comercio plena. A unión estableceuse o 28 de maio de 1975 coa sinatura do Tratado de Lagos, en que se afirmou a misión de promover a integración económica da rexión. Unha versión revisada do tratado foi asinada o 24 de xullo de 1993 en Cotonou.
A Comunidade tamén serve como forza de mantemento da paz na rexión, e os membros envían ocasionalmente forzas militares conxuntas para intervir nos países do bloque en tempos de inestabilidade.[1][2]
O 28 de xaneiro de 2024, Níxer, Malí e Burkina Faso anunciaron a través dunha declaración conxunta que se retiraban da CEDEAO "sen demora",[3] un feito sen precedentes desde a creación da CEDEAO, alegando en particular a falta de axuda da organización ante o terrorismo e acusándoa de estar baixo o influencia de potencias estranxeiras.[4]
Membros
En febreiro de 2017, a Comunidade tiña quince membros; oito deles son de lingua oficial francesa, cinco de lingua inglesa e dous de lingua portuguesa. Todos os membros actuais foron membros fundadores, agás Cabo Verde, que ingresou en 1977.[5][6]
O único antigo membro da Comunidade é Mauritania, un dos membros fundadores en 1975, que decidiu abandonala en decembro de 2000.[5] Mauritania asinou en agosto de 2017 un acordo para converterse en membro asociado.[7]
Marrocos solicitou oficialmente o ingreso na Comunidade en febreiro de 2017.[8] A solicitude foi en principio aceptada na reunión dos xefes de estado en xuño de 2017,[9][10] mais finalmente o ingreso de Marrocos foi postergado.[11]
Malí foi suspendido o 30 de maio de 2021, tralo segundo golpe militar en nove meses.[12] Guinea tamén foi suspendida o 8 de setembro de 2021, pouco despois do golpe de estado que tivo lugar no país.[13][14] Establecéronse sancións a ambos os países o 16 de setembro.[15]
Historia
A Comunidade fomouse inicialmente por antigas colonias francesas, británicas e portuguesas e Liberia, tralo proceso de independencia da rexión que tivo lugar nas décadas de 1960 e 1970.
A unión estableceuse o 28 de maio de 1975 coa sinatura do Tratado de Lagos, que dispuxo a misión de promover a integración económica da rexión. O 24 de xullo de 1993 asinouse en Cotonou unha versión revisada do acordo.[16]
A Comunidade cobre unha área que foi coñecida como "cinto dos golpes" e desde a década de 1990 intentou defender o avance da rexión cara á democracia en contra dos ataques autoritarios. Porén, o grupo foi citado polas débiles e pouco efectivas respostas a principios da década de 2020, cando tres membros sufriron golpes de estados militares, dous en Malí, un intento en Níxer e un en Guinea.[13][14]
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
- Páxina oficial Arquivado 16 de setembro de 2008 en Wayback Machine.