Illas Cocos

As illas foron chamadas Illas Cocos (desde 1622), Illas Keeling (desde 1703), Illas Cocos-Keeling (desde James Horsburgh en 1805) e as Illas Keeling–Cocos (século XIX).^[4] Cocos refírese aos abundantes cocoteiros, mentres que Keeling é William Keeling, quen descubriu as illas en 1609.^[4]

John Clunies-Ross,^[5] que navegou alí no Borneo en 1825, chamou ao grupo Borneo Coral Isles, restrinxindo Keeling a North Keeling, e chamando a South Keeling "Cocos propiamente chamada así".^[6][7] A forma Illas Cocos (Keeling), certificada desde 1916,,^[8] oficializouse pola Lei das Illas Cocos (Keeling) de 1955.^[4]

O nome malaio do territorio é Pulu Kokos (Keeling). Os letreiros da illa tamén presentan traducións ao malaio.^[9][10]

As Illas Cocos (Keeling) están situadas no medio do océano Índico ó suroeste de Sumatra, a 2750 km ao noroeste de Perth, e a 900 km ao suroeste da illa de Nadal, o seu veciño máis próximo. O arquipélago consistente nun grupo de 27 illas, das cales só dúas están habitadas, e situadas nas coordenadas (12 30 S, 96 50 E). A súa capital é West Island.

Forman dous atois coralinos de baixa elevación. O atol do sur ten unha lagoa de 4 metros de profundidade. Non hai ríos. Ingresos pola pesca, limitada agricultura e filatelia.

As Illas Cocos experimentan dúas estacións principais:

A estación do vento: a partir de abril/maio ata setembro/a outubro. Calma: a partir de novembro ata abril. As illas contan cunha precipitación máis alta durante xullo.Desde xaneiro ata agosto, pode tamén xerarse o sistema ocasional de presión baixa (xeralmente entre febreiro e abril).

As Illas Cocos foron descubertas en 1609 polo capitán William Keeling da Compañía Británica das Indias Orientais, pero recentemente en 1826 foron poboadas polo inglés Alexander Hare. A empresa Clunies-Ross, fundada polo escocés John Clunies-Ross a principios do século XIX, estableceuse e pasou a ser a verdadeira dona das illas, a pesar da condición de colonia británica. A Raíña Vitoria concedeu as illas á familia Clunies-Ross en 1886, a cambio do dereito de utilizar as terras con fins públicos. Ross introduciu traballadores malaios -en condicións próximas á escravitude- para explotar as palmas cocoteras.

Transferencia a Australia

O 23 de novembro de 1955, as illas foron transferidas do Reino Unido á Commonwealth de Australia. Inmediatamente antes da transferencia as illas formaban parte da Colonia de Singapur do Reino Unido, de acordo coa Lei de Asentamentos do Estreito (Repeal) Act, 1946 do Reino Unido^[11] e as British Settlements Acts, 1887 e 1945, segundo o aplicado pola Lei de 1946. Os pasos legais para efectuar a transferencia foron os seguintes:^[12]

• O Parlamento da Commonwealth e o Goberno solicitaron e consentiron a promulgación dunha Lei do Reino Unido a tal efecto.
• A Lei das Illas Cocos, de 1955, autorizou a Súa Maxestade, por Orde do Consello, a ordenar que as illas deixasen de formar parte da Colonia de Singapur e quedaran baixo a autoridade da Commonwealth.
• Pola Lei das Illas Cocos (Keeling) de 1955, o Parlamento da Commonwealth prevía a aceptación das illas como territorio baixo a autoridade da Commonwealth e para o seu goberno.
• A Orde do Consello das Illas Cocos, de 1955, feita en virtude da Lei do Reino Unido de 1955, dispuxo que o día sinalado (23 de novembro de 1955) as illas deixaran de formar parte da Colonia de Singapur e quedaran baixo a autoridade do Commonwealth de Australia.

A razón desta complexa maquinaria debeuse aos termos da Lei de Asentamentos do Estreito (Derogación) de 1946. Segundo Sir Kenneth Roberts-Wray "calquera outro procedemento tería sido de dubidosa validez".^[13] A separación implicou tres pasos: separación da Colonia de Singapur, transferencia polo Reino Unido e aceptación por Australia.

H.J. Hull foi nomeado o primeiro representante oficial (agora administrador) do novo territorio. Era tenente comandante da Royal Australian Navy e foi liberado para tal fin. Baixo a Decisión 1573 do Gabinete da Commonwealth do 9 de setembro de 1958, o nomeamento de Hull foi rescindido e John William Stokes foi designado en comisión de servizo da policía do Territorio do Norte. Un comunicado de prensa a finais de outubro de 1958 do ministro de Territorios, Hasluck, eloxiou os tres anos de servizo de Hull en Cocos.

Stokes desempeñou o cargo desde o 31 de outubro de 1958 ata o 30 de setembro de 1960. Publicáronse os recordos da infancia do seu fillo e as fotos das Illas.^[14] C. I. Buffett MBE da Illa Norfolk sucedeuno e serviu desde o 28 de xullo de 1960 ata o 30 de xuño de 1966, e máis tarde actuou como Administrador en Cocos e na Illa Norfolk. En 1974, Ken Mullen escribiu un pequeno libro^[15] sobre o tempo que pasou coa súa muller e o seu fillo entre 1964 e 1966 traballando na estación de cable da illa Direction.

Na década de 1970, aumentou a insatisfacción do goberno australiano co estilo feudal de Clunies-Ross do goberno da illa. En 1978, Australia obrigou á familia a vender as illas e a empresa, que segue monopolizando a produción e comercialización da copra, pola suma de 6.250.000 AUD, utilizando a ameaza de expropiación. Por acordo, a familia mantivo a propiedade de Oceania House, a súa casa na illa. En 1983, o goberno australiano renegou deste acordo e díxolle á John Clunies-Ross que debería abandonar as Cocos. Ao ano seguinte, o Tribunal Superior de Australia declarou que a expropiación da Oceanía House era ilegal, pero o goberno australiano ordenou que non se lle concedese ningún negocio gobernamental á naviera de Clunies-Ross, unha acción que contribuíu á súa bancarrota.^[16] John Clunies-Ross trasladouse máis tarde a Perth, Australia Occidental. Non obstante, algúns membros da familia Clunies-Ross aínda viven nas Cocos.

Por outra banda, Australia dispón dunha base militar na Illa West, comprada en 1951.

O goberno de Australia levou a cabo amplos preparativos para preparar aos habitantes malaios das Cocos para votar no seu referendo de autodeterminación. As discusións comezaron en 1982, co obxectivo de celebrar o referendo, baixo a supervisión das Nacións Unidas, a mediados de 1983. Segundo as directrices desenvolvidas polo Comité de Descolonización da ONU, os residentes debían ter tres opcións: independencia total, asociación libre ou integración con Australia. A última opción foi a preferida tanto polos insulares como polo goberno australiano. Un cambio de goberno en Canberra tras as eleccións australianas de marzo de 1983 atrasou a votación un ano. Mentres o Consello Naciona da Illa declarou a súa preferencia por un "voto" de consenso comunal tradicional, a ONU insistiu nunha votación secreta. O referendo celebrouse o 6 de abril de 1984, no que participaron os 261 insulares elixibles, incluída a familia Clunies-Ross: 229 votaron a favor da integración, 21 da Asociación Libre, nove de independencia, e dous abstivéronse.^[17] Nos últimos anos producíronse unha serie de disturbios entre a poboación musulmá e a non musulmá das illas.^[18]

Os habitantes optaron pola nacionalidade australiana e a plena anexión das illas a Australia. A Asemblea Xeral das Nacións Unidas, en decembro dese ano, recoñeceu o resultado do plebiscito e eximiu a Australia de informar ao Comité de Descolonización. Australia comprou as últimas propiedades de Clunies Ross nas illas en 1993. En decembro de 2001, a illa West dobrou a súa poboación ao recibir inmigrantes ilegais, maioritariamente de Sri Lanka. Os operadores turísticos alertaron que isto podería acabar co turismo nas illas. O diplomático Evan Williams foi designado, en outubro de 2003, administrador de Cocos por parte do goberno australiano. En xaneiro de 2006, Williams foi substituído por Neil Lucas quen era, ademais, administrador das Illas de Nadal.

• musulmáns 51,3%, anglicanos 24%, católicos 10%, non relixiosos 5%, bahaístas 3,7%protestantes 3%, relixións folclóricas chinesas 3%

Un estudo de 2019 dirixido por Jennifer Lavers do Instituto de Estudos Mariños e Antárticos da Universidade de Tasmania publicado na revista Scientific Reports estimou o volume de lixo plástico nas Illas como preto de 414 millóns de pezas, cun peso de 238 toneladas, o 93% das cales está soterrada baixo a area. Dixo que as enquisas anteriores que só avaliaban o lixo superficial probablemente "subestimaron drasticamente a escala de acumulación de restos". Os residuos plásticos atopados no estudo consistían na súa maioría en artigos dun só uso como botellas, cubertos de plástico, bolsas e pallas para beber.^{[19][20][21][22]}

As illas Cocos son estratexicamente importantes pola súa proximidade ás rutas de navegación nos océanos Índico e Pacífico.^[23] Os Estados Unidos e Australia expresaron o seu interese estacionando drons de vixilancia nas Illas Cocos.^[24] Euronews describiu o plan como apoio australiano a unha maior presenza estadounidense no sueste asiático, pero expresou a súa preocupación por que fose probable que moleste ao goberno chinés.^[25]

James Cogan escribiu para o World Socialist Web Site que o plan para colocar drons de vixilancia en Cocos é un dos compoñentes do "pivote" do expresidente estadounidense Barack Obama cara a Asia, facilitando o control das rutas marítimas, e permitindo potencialmente que as forzas estadounidenses impoñan un bloqueo contra China..^[23] Despois de que The Washington Post informase dos plans para construír bases aéreas,^[26] O ministro de Defensa australiano Stephen Smith afirmou que o goberno australiano considera que "Cocos son potencialmente un lugar estratéxico a longo prazo", pero iso será no futuro."^[27]

Referencias

Ligazóns externas

Wikimedia Atlas de Cocos (Keeling) Islands.

• Shire.cc Sitio oficial do shire das Illas Cocos.
• Turismo nas Illas Cocos.
• Arquivo da historia das Illas Cocos. (en inglés)
• Birding-Aus Arquivos da lista de correo

Este artigo sobre xeografía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.