Nouméa

A cidade está situada nunha península da parte suroccidental da illa de Nova Caledonia.Tamén é a maior cidade francófona de Oceanía. A poboación rolda os 100.00 habitantes que tornan uns 146.000 contando todo o contorno urbano. A cidade caracterízase pola súa multietnicidade, podendo encontrar diversas etnias: a metade dos habitantes é de orixe caldoque, pero tamén conta cunha forte proporción de orixe kanaka, asiáticos e polinesios.

O primeiro europeo en establecer un asentamento nas inmediacións foi o comerciante británico James Paddon en 1851. Ansioso de afirmar o control da illa, os franceses estableceron un asentamento nas proximidades tres anos despois en 1854, trasladándose desde Balade no norte da illa. Este asentamento chamouse inicialmente Port-de-France e pasou a chamarse Nouméa en 1866. A zona serviu primeiro como colonia penal, despois como centro para a exportación do níquel e ouro que extraíase nas proximidades.

Entre 1904 e 1940 Nouméa estivo ligada a Dumbéa e a Païta pola vía ferroviaria Nouméa-Païta, a única liña ferroviaria que existiu en Nova Caledonia.

Durante a segunda guerra mundial, Nouméa actuou como sede do exército dos Estados Unidos no Pacífico Sur. O complexo de cinco lados da sede militar dos Estados Unidos adoptouse despois da guerra como base dunha nova organización rexional de desenvolvemento intergubernamental: a Comisión do Pacífico Sur, máis tarde coñecida como Secretaría da Comunidade Pacífica, e máis tarde aínda como Comunidade do Pacífico.

A cidade mantén gran parte da mestura única de Nova Caledonia coa cultura francesa e antiga cultura melanesia. Aínda hoxe perdura a influencia militar de guerra dos Estados Unidos, tanto co calor que moitos neo-caledoneses senten cara aos Estados Unidos despois de experimentar a relativa amabilidade dos soldados americanos como cos nomes de varios dos barrios de Nouméa. Distritos como "Receiving" e "Robinson", ou mesmo "Motor Pool", golpean o oído angloparlarte, ata que o contexto histórico queda claro.

A zona urbana da Gran Nouméa (francés: agglomération du Grand Nouméa ) tiña no censo de agosto de 2014 unha poboación total de 179.509 habitantes, 99.926 dos cales vivían na comuna de Nouméa propiamente.^[1]

A área urbana de Gran Nouméa está composta por catro comunas:

• Nouméa (99.926 hab.)
• Dumbéa (31.812 hab.), ao noroeste de Nouméa
• Le Mont-Dore (27.155 hab.), ao nordés de Nouméa
• Païta (20.616 hab.), un arrabalde ao oeste de Dumbéa e o sitio do Aeroporto Internacional La Tontouta

Poboación histórica

Crecemento medio da poboación da área urbana do Gran Nouméa:

• 1956-1963: +2.310 persoas ao ano (+ 7,5% ao ano)
• 1963-1969: +1.791 persoas ao ano (+ 4,1% ao ano)
• 1969-1976: +3.349 persoas ao ano (+ 5,6% ao ano)
• 1976-1983: +1.543 persoas ao ano (+ 2,0% ao ano)
• 1983-1989: +2.091 persoas ao ano (+ 2,3% ao ano)
• 1989-1996: +3.020 persoas ao ano (+ 2,8% ao ano)
• 1996-2009: +3.382 persoas ao ano (+ 2,4% ao ano)
• 2009-2014: +3.106 persoas ao ano (+ 1,8% ao ano)

Migracións

Os lugares de nacemento dos 179.509 residentes na zona urbana da Gran Nouméa no censo de 2014 eran os seguintes: ^[3]O 66,7% naceu en Nova Caledonia

• 21,2% en Francia metropolitana e os seus departamentos de ultramar (fóra de Wallis e Futuna e da Polinesia Francesa)
• 6,3% en países estranxeiros (especialmente Indonesia, Vanuatu, Vietnam e Alxeria)
• 5,8% en Wallis e Futuna (esencialmente) e Polinesia francesa (en menor medida)

Comunidades étnicas

As comunidades étnicas autodeclaradas dos 179.509 residentes na área urbana da Gran Nouméa no censo de 2014 foron as seguintes: ^[3]

• 34´5% europeos
• 23´4% kanakas (orixinarios melanesios habitantes de Nova Caledonia)
• 11´5% Wallisiáns e Futuniáns
• 10´0% etnia mixta
• 20´5% outras comunidades (este grupo inclúe en particular aos brancos de Nova Caledonia que se negaron a autoidentificarse como "europeos")

Linguas

No censo de 2009, o 98´7% da poboación na área urbana da Gran Nouméa cuxa idade era de 15 anos ou máis declararon que podían falar francés. O 97´1% declarou que tamén o podía leelo e escribilo. Só o 1´3% da poboación cuxa idade era de 15 anos ou máis non sabía o francés.^[4]

No mesmo censo, o 20´8% da poboación na área urbana do Gran Nouméa cuxa idade era de 15 anos ou máis declarou que podía falar polo menos unha das linguas kanaka. O 4,3% declarou que podía entender unha lingua kanaka pero non falala. O 74´9% da poboación cuxa idade era de 15 anos ou máis non tiña coñecemento de ningunha lingua Kanaka.^[5]

• Niza, Francia, desde1985
• Gold Coast, Queensland, Australia, desde 1992
• Taupo, desde 1995

Ligazóns externas

• Turismo de Nova Caledonia (Sur)
• (en francés) Páxina oficial
• (en francés) Nouméa: Commune Française du Bout du Monde – a school project on the geography and history of Nouméa