Ալեքսանդր Կարասյով

Ծնվել է 1971 թվականին Կրասնոդարում, ճարտարագետի ընտանիքում։ Ավարտել է Մոսկվայի Էքստեռն հումանիտար համալսարանի Կուբանի մասնաճյուղի իրավաբանական ֆակուլտետը (1992—1995 թվականներ), ապա՝ Կուբայի պետական համալսարանի պատմական (1993—1998 թվականներ) և իրավաբանական (1995—2001 թվականներ) ֆակուլտետները։ Տարբեր ժամանակներում աշխատել է որպես փականագործ, ջրհան կայանում՝ մեքենավար, պահակ, ուսուցիչ, իրավաբան և այլն։ Խորհրդային բանակում որպես զինվոր եղել է շարքային և սերժանտ (1989—1991 թվականներ), ապա ՌԴ ներքին զորքերում (2000—2002 թվականներ) և ԴԺՀ զինված ուժերում (2015—2017 թվականներ)՝ որպես սպա^[1]։ Երկու անգամ մտել է Ֆրանսիայի Օտարերկրյա լեգեոն^[2] (1998 և 1999 թվականներին Օտարերկրյա գնդում եղել է կամավոր^[3])։ Մասնակցել է Չեչնիայի և Դոնբասի ռազմական գործողություններին^[4][5]։

2003 թվականից նրա ստեղծագործությունները տպագրվել են ռուսական գրական հանդեսներում^[6][7][8][9]։ «Չեչենական պատմվածքներ» գրքի հեղինակն է^[10][11]։ 2007 թվականին Կրասնոդարից տեղափոխվել է Սանկտ Պետերբուրգ^[12][13][14]։

Ժամանակակից Ռուսաստանի պատերազմական թեմայով արձակի առավել ցայտուն ներկայացուցիչներից է^{[* 1][15][16]}։ Շատ քննադատներ Ալեքսանդր Կարասյովի արձակը վերագրել են «նոր ռեալիզմի» ուղղությանը, ինչը հեղինակը հերքել է^[17]։ Պատմվածքները թարգմանվել են հինդի լեզվով^[18]։

• Чеченские рассказы. — М.: Литературная Россия, 2008. — ISBN 978-5-7809-0114-3
• Предатель. — Уфа: Вагант, 2011. — ISBN 978-5-9635-0344-7^[10][19][20]; Предатель. Рассказы. — Екб.: Издательские решения, 2019. — ISBN 978-5-4490-5967-3.
• Эльвира. Повесть. — Graz: Mosquito, 2014.^[21]; Эльвира. — Екб.: Издательские решения, 2019. — ISBN 978-5-0050-5916-1.
• Чеченские рассказы. Впервые в полном составе. — Екб.: Издательские решения, 2016. — ISBN 978-5-4483-2388-1; Чеченские рассказы. Полная авторская версия. — Екб.: Издательские решения, 2019. — ISBN 978-5-4483-2388-1.
• Два капитана. — Екб.: Издательские решения, 2018. — ISBN 978-5-4490-6866-8.
• Парк Победы. — Екб.: Издательские решения, 2019. — ISBN 978-5-0050-4800-4.

• «Запах сигареты». Повесть^{[* 2]} — Новые писатели. — М.: Книжный сад, 2004^[24].
• «Запах сигареты» — Современная литература народов России. — М.: Пик, 2005. — Т. 4. Кн. 2. — (Проза). — ISBN 5-7358-0288-7Արխիվացված 2013-04-17 archive.today
• «Лихолат», «Ферзь», «На войне как на войне» («Воин»), «Звёздный час Луноходова», «Хорошо быть Захаровым». Чеченские рассказы — Народ мой — большая семья: Литература наших дней. — М.: Литературная Россия, 2007. — С. 107—128. — ISBN 978-5-7809-0111-2
• «Борзяков», «Два капитана», «Ваня», «Предатель». Рассказы — Четыре шага от войны. — СПб.: Лимбус Пресс, 2010. — ISBN 978-5-8370-0538-1^[25][26][27]
• «Серёжки». Рассказ — Дары волхвов 2.0. — Нью-Йорк: Премия им. О. Генри «Дары волхвов», 2012.
• «Завещание поручика Куприна». Вступительная статья — Александр Куприн. [store.kassiopeya.com/small/1668/#/1/ Гранатовый браслет. Повести. — Харьков: Книжный Клуб «Клуб Семейного Досуга»;] Белгород: Книжный клуб «Клуб Семейного Досуга», 2013. — 416 с.: ил. — (Серия «Великие шедевры мировой классики»). — ISBN 978-5-9910-2265-1^{[28][* 3]}.

«Новый мир», «Октябрь», «Дружба народов», «Континент», «Нева», «Урал», «Волга», «Наш современник», «Бельские просторы», «День и ночь»։

Լրագրերում՝ «Литературная Россия», «НГ-Exlibris»^[31]։

• Нужна основательная встряска (2007 թվական)։
• Критик — это как в армии замполит (2007 թվական)։
• Армия дала мне самые острые эмоции (2008 թվական)։
• От объяснительной к рассказу (2009 թվական)։
• Любая настоящая проза может быть только на одну тему — тему любви Արխիվացված 2019-09-14 Wayback Machine (2018 թվական)։
• Писатель и война (2019 թվական)։

• Ե․ Ֆ․ Ստեփանովայի անվան մրցանակ՝ «Չեչենական պատմվածքներ» շարքի համար (Կրասնոդարի երկրամաս, 2005 թվական)^[32]։
• «Գրական Ռուսաաստան» միջազգային մրցանակաբաշխության մրցանակ՝ «Չեչենական պատմվածքներ» շարքի համար (2007 թվական)^[33]։
• Բունինի անվան մրցանակ՝ «Չեչենական պատմվածքներ» գրքի համար (2008 թվական)^[34][35]։
• Օ․ Հենրիի «Քրմերի ընծաները» անվան երկրորդ մրցանակ՝ «Серёжки»^[36] պատմվածքի համար (Նյու Յորք, 2010 թվական)^[37][38]։
• Վ․ Շիրյաևի անվան մրցանակ՝ «На премии „Пушкинский дар“»^[39] պատմվածքի համար (Կամչատկայի երկրամաս, 2011 թվական)^[40]։

• Չեչենական պատմվածքներ