Ճապոնա-չինական պատերազմ (1894-1895)

Ճապոնա-չինական պատերազմ (չինարեն՝ 甲午戰爭, ճապ.՝ 日清戦争, հանգըլ՝ 청일전쟁}} [հանջա՝ 淸日戰爭]), Կայսերական Ճապոնիայի և Չինաստանի Ցին դինաստիայի միջև պատերազմը՝ հիմնականում Կորեայի թերակղզում վերահսկողություն սահմանելու համար^[1]։

Չինական բանակն ու նավատորմը խոշոր պարտություն կրեցին ցամաքում և ծովում։ 1894-ի հոկտեմբերից ռազմական գործողությունները փոխադրվեցին հյուսիսարևելյան Չինաստանի տարածքը, ճապոնական զորքերը գրավեցին Լյաոդունի թերակղզին, Վեյհայվեյը և այլն։ 1895 թվականի ապրիլի 17-ին Չինաստանն ստորագրեց խիստ ծանր հաշտության պայմանագիր։

Պատերազմը սկիզբ դրեց Չինաստանի ներքաղաքական ապակայունացմանը, Ցին կայսրության հեղինակության անկմանը, խթանեց Ճապոնիայի զարգացումը, իսկ Թայվան և Պենխուլեդաո կղզիների գրվմամբ, Կորեայի վասալացմամբ հիմք դրվեց ճապոնական գաղութային կայսրությանը։ Պատմության մեջ առաջին անգամ Արևելյան Ասիայի գերիշխանությունը Չինաստանից անցավ Ճապոնիային։