არაბული ციფრები — ტრადიციული კრებულის სახელწოდება შემდგარი ათი ნიშნისგან: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9; ახლა გამოიყენება მრავალ ქვეყანაში რიცხვების დასაწერად.
არაბული დამწერლობის ვარიანტიც არსებობს. ციფრების 4,5 და 6 ორი ვარიანტი არსებობს. მარცხინად - არაბული, მარჯვნიდან სპარსული.არაბული რიცხვების მოხაზულობის წარმოქმნის ერთ-ერთი ლეგენდის თანახმად, ციფრის რიცხობრივი მნიშვნელობა შეესაბამება კუთხეების რაოდენობას[1].
არაბული ციფრებიინდოეთში გაჩნდა სავარაუდოდ V საუკუნეში. იმავე დროს გაჩნდა ციფრი „ნულის“ ფორმალიზება და ახსნა.ტრადიციული არაბული ციფრები არის ინდური ციფრების სახეცვლილი ვარიანიტი, რომელიც არაბული დამწერლობაში გამოიყენება.
ინდური სისტემით წერის ფართოდ გავრცელებას მაჰმადიანი მეცნიერი ალ-ხორეზმი ეწეოდა, მსოფლიოში ცნობილი წიგნის „ქითაბ ალ-ჯაბრ ვალ-მუკაბარას“ ავტორი.
არაბული ციფრები ევროპელებისთვის X—XIII საუკუნეებში გახდა ცნობილი.
თანამედროვე არაბული ციფრები
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
ტრადიციული არაბული ციფრები, რომლებსაც იყენებენ არაბულ სამყაროში
