ციფრები

უძველეს დროში რიცხვები აღინიშნებოდა სწორხაზოვანი ნიშნებით („ჩხირებით“): ერთი ჩხირი გამოსახავდა ერთიანს, ორი ჩხირი — ორიანს და ა.შ. ეს ხერხი დღემდეა შემორჩენილი რომაულ ციფრებში 1, 2, 3 რიცხვების ჩასაწერად. ე.წ. „არაბული ციფრების“ ინდური წარმომავლობა მეცნიერებაში მხოლოდ XIX საუკუნეში აღიარეს. პირველი მეცნიერი, რომელმაც გამოთქვა ეს აზრი, იმ დროისთვის ახალი, იყო რუსი აღმოსავლეთმცოდნე გეორგ კერი (1692-1740). კერი 1731 წლიდან მსახურობდა მოსკოვში უცხოენოვანი საქმეების კოლეგიის თარჯიმნად.

A — სტანდარტული ევროპულები, B — არაბული, C — აღმოსავლეთ-არაბული, D — დევანაგარი, E — ბენგალური, F — გურმუკხი, G — გუჯარათი, H — ორია, I — ტამილური, J — ტელუგუ, K — კანადა, L — მალაიალამი, M — ტაიური, N — ლაოსური, O — ტიბეტური, Р — ბირმანული, Q — კხმერული, R — მონღოლური, S — ლიმბუ, T — ახალი ტაი ლები, U — იავანური

ინდური ციფრები მონეტებზე პირველად გაჩნდა 976 წელს ესპანეთში, სადაც არსებობდა პირდაპირი კავშირები არაბებთან.

• ტიტლო — ციფრების გადამყვანი (გლაგოლიცა, კირილიცა, რომაული, ჩინური, არაბული, აღმოსავლეთ არაბული, ბენგალური, გუჯარითი, გურმუკხი, დევანაგარი, კანადა, ლაო, მალაიალამი, ორია (უტკალი), საურაშტრა, ტაიური, ტამილური თანამედროვე, ტელუგუ, ტიბეტური, ბირმანული, ლიმბუ (იაკტუმბა), კხმერული, მონღოლური)
• Черникова Н., Числа и цифры, Наука и жизнь, 2010, № 4.