Populacja w 1998 r. wynosiła ok. 466 tys. mieszkańców[1], zaś w 2003 osiągnęła wartość ok. 750 tys. Miasto rozrosło się na tyle, że tworzy konurbację z miastem Aflao znajdującym się po drugiej stronie granicy z Ghaną
Miasto zostało założone w XVIII wieku przez lud Ewe. Zdobyte przez niemieckich kolonizatorów w latach 70. XIX wieku[2], należało do niemieckiej kolonii Togoland, a w roku 1897 stało się stolicą tej kolonii. Swój gwałtowny rozwój miasto przeżyło w drugiej połowie XX wieku. Na początku XX wieku liczyło zaledwie 2000 mieszkańców, w tym 30 białych[2]. W 1950 miasto miało już 30 tys. mieszkańców. W momencie odzyskania przez Togo niepodległości w 1960 liczyło już 80 tys. mieszkańców, wzrastając do 750 tys. w 2003.
Mimo rozwoju dominuje zabudowa 1-2 piętrowa. Strefa kolejowa rozdziela miasto na dwie części: zachodnią, reprezentacyjną, rządową i hotelową oraz wschodnią, handlowo-finansową, z bazarem, częścią willową i najbardziej na wschód wysuniętymi slumsami w rejonie portu, którego budowę finansowo wspomagała RFN[2].
