Medycyna regeneracyjna (od. łac. regeneratio „regeneracja”) – interdyscyplinarna dziedzina medycyny łącząca wiedzę m.in. z inżynierii tkankowej i biologii molekularnej, która ma na celu wspomaganie procesu gojenia, regeneracji i naprawy uszkodzonych tkanek, komórek i narządów przy użyciu przeszczepów, terapii genowej i czynników wzrostu[1]. Medycyna regeneracyjna obejmuje również hodowlę tkanek i narządów w laboratorium i wszczepiania ich, gdy organizm nie jest w stanie sam się wyleczyć. Jeżeli komórki macierzyste, z których będzie można hodować narządy będą pochodzić od pacjenta to mogłoby to rozwiązać problem niedoborów organów dostępnych od dawców oraz wyeliminowałoby problem odrzucenia przeszczepu przez organizm biorcy[2][3]. Metody te mają na celu zwalczenie nie tylko symptomów chorób, ale również ich przyczyn, najczęściej mających podłoże genetyczne. Należą do nich błędy w materiale genetycznym organizmu mające źródła dziedziczne lub powstające w wyniku mutacji.
Wykaz literatury uzupełniającej: Medycyna regeneracyjna.