Tętnica biodrowa wewnętrzna (łac. arteria iliaca interna) – parzyste naczynie tętnicze zaopatrujące ściany i narządy miednicy, części płciowe zewnętrzne, okolicę kroczową i tylno-przyśrodkowy fragment uda. Jest jedną z dwóch gałęzi, na jakie tętnica biodrowa wspólna dzieli się przed stawem krzyżowo-biodrowym, na wysokości dolnego brzegu V kręgu lędźwiowego. Ku tyłowi towarzyszy jej żyła biodrowa wewnętrzna. Jej długość wynosi około 5 cm[1].
Tętnica biodrowa wewnętrzna dzieli się na dwa pnie: przedni i tylny. Pień tylny kończy się w górnej części otworu kulszowego większego, odchodzą od niego wyłącznie gałęzie ścienne[1]:
Pień przedni oddaje zarówno gałęzie ścienne jak i szereg gałęzi trzewnych. Biegnie do przodu od mięśnia gruszkowatego i splotu krzyżowego, oddając gałęzie końcowe w dolnej części otworu kulszowego większego[1].
Gałęzie ścienne:
Gałęzie trzewne:
