Władysław Dukszto

W 1929 r. ukończył Państwową Szkołę Techniczną w Wilnie. Zgłosił się do odbycia służby wojskowej w polskim lotnictwie, został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Naukę ukończył z 7. lokatą w 1931 r. Otrzymał przydział do 12 eskadry liniowej, w 1933 r. został przeniesiony do 213 eskadry bombowej. W lutym 1936 r. został mianowany dowódcą eskadry w 1 Pułku Lotniczym i pełnił tę funkcję do grudnia 1937 r.^[3] Następnie od 4 sierpnia 1937 r. zastępował dowódcę 215 eskadry bombowej, stanowisko zdał 30 listopada^[4]. W kwietniu 1939 r. został mianowany dowódcą 216 eskadry bombowej^[5] i w tej jednostce walczył podczas wojny obronnej^[6].

4 września poprowadził samoloty eskadry na bombardowanie niemieckich kolumn pancernych na trasie Piotrków Trybunalski – Radomsko. Dzień później dowodził maszynami atakującymi oddziały Wehrmachtu w rejonie Piotrków Tryb. – Rozprza. 6 września poprowadził klucz Łosi na bombardowanie zgrupowania ok. 100 czołgów wokół Radomska. Dzień później atakował niemieckie czołgi w rejonie Ostrołęki. W locie powrotnym z przedniego stanowiska strzeleckiego w Łosiu (nr 72.141) zestrzelił napotkanego Messerschmitta Bf 109^[7]. Z powodu uszkodzeń Łoś lądował przymusowo^[8][9]. Do jednostki udało mu się dołączyć 12 września, dwa dni później dowodził kluczem, który atakował niemieckie czołgi w rejonie Zamościa. Ostatni lot bojowy w składzie 216 eskadry wykonał 16 września, atakując niemieckie czołgi na trasie Terespol-Brześć. W czasie walk wykonał siedem lotów bojowych^[10].

Po agresji ZSRR na Polskę 18 września przeprowadził ocalałe samoloty eskadry na teren Rumunii^[11]. Z grupą żołnierzy eskadry przedostał się do Bukaresztu, skąd wyjechali do Belgradu^[12]. 10 października udało im się dotrzeć do Aten, skąd na pokładzie SS Pułaski odpłynęli do Marsylii. Do Francji dotarł 23 października, dzień później znalazł się w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon-Bron^[13]. Objął stanowisko dowódcy eskadry podoficerów, następnie został oficerem operacyjnym w XX Grupie Operacyjnej^[3].

Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1035^[1]. Został skierowany na przeszkolenie nawigacyjne, a następnie przygotowanie operacyjne w 18 Operational Training Unit^[1]. Po ukończeniu szkolenia w 1941 roku otrzymał przydział do dywizjonu 300. Brał udział w akcjach bojowych dywizjonu, wyróżnił się podczas nalotu na Hamburg w nocy z 8 na 9 kwietnia 1942 r. Był jedynym nawigatorem dywizjonu, który doprowadził bombowiec nad cel^[14]. 30 maja wziął udział w nalocie tysiąca bombowców na Kolonię, podczas którego jego Vickers Wellington BH-B został uszkodzony ogniem artylerii przeciwlotniczej, ale załodze udało się zrzucić ładunek bombowy na cel i powrócić do bazy^[15].

9 lipca objął obowiązki dowódcy dywizjonu 300^[16], formalnie został zatwierdzony na tym stanowisku 1 sierpnia^[17]. Po ukończeniu tury lotów operacyjnych 31 października 1942 r. zdał dowództwo dywizjonu i przeszedł do służby naziemnej PSP. Pełnił funkcję dowódcy 10 i 18 OTU^[18].

Po demobilizacji nie zdecydował się na powrót do Polski, wyemigrował do Kanady. Zmarł 4 września 1988 r. w Montrealu, został pochowany na Notre-Dame-des-Neiges Cemetery^[19].

Za swą służbę otrzymał odznaczenia^[2]:

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 9349,
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
• Medal Lotniczy – czterokrotnie,
• Distinguished Flying Cross.

• Łukasz Jaśkiewicz: 300 Dywizjon Bombowy „Ziemi Mazowieckiej”. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2018. ISBN 978-83-7889-828-3. OCLC 1096345355.
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Wacław Oyrzanowski: Czy starczy sił na przetrwanie. Piekary Śląskie ; Warszawa: ZP Grupa, 2008. ISBN 978-83-61529-00-2. OCLC 830596725.
• Jerzy Pawlak, Walerian Nowakowski: Brygada bombowa : kurs bojowy!. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1983. ISBN 83-11-06852-6. OCLC 61561623.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.