 | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1978 | ||||||||||||
| Wzrost | 175 cm | ||||||||||||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||||||||||||
| Status profesjonalny | 1995 | ||||||||||||
| Zakończenie kariery | 28 lipca 2010 | ||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 3 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 34 (11 czerwca 2001) | ||||||||||||
| Australian Open | 3R (2002, 2003) | ||||||||||||
| Roland Garros | 4R (2006) | ||||||||||||
| Wimbledon | 3R (1999) | ||||||||||||
| US Open | 3R (2003) | ||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 3 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 64 (2 października 2000) | ||||||||||||
| Australian Open | 2R (2001, 2002, 2004, 2007) | ||||||||||||
| Roland Garros | QF (2006) | ||||||||||||
| Wimbledon | 2R (2000) | ||||||||||||
| US Open | 2R (2004) | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Alberto Martín Margret (ur. 20 sierpnia 1978 w Barcelonie) – hiszpański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Treningi rozpoczął w wieku 6 lat i należał w połowie lat 90. XX wieku do czołowych juniorów świata, zwyciężając w juniorskiej edycji French Open w 1996 roku oraz wygraną w tymże roku w nieoficjalnych mistrzostwach świata juniorów Orange Bowl w kategorii do lat 18.
Jako zawodowy tenisista Martín występował w latach 1995–2010.
W 1997 roku po raz pierwszy osiągnął półfinał w turnieju zaliczanym do rangi ATP World Tour – w Umagu. Wyniki z sezonu 1999 pozwoliły mu na dłuższy czas znaleźć miejsce w najlepszej setce rankingu. Wygrał w tymże roku dwa turnieje ATP World Tour, w finale w Casablance pokonując Fernando Vicente, a w Bukareszcie Karima al-Alamiego. W walce o tytuł w stolicy Rumunii już 1 rundzie, w pojedynku z Adrianem Voineą, przyszło Martínowi bronić 10 piłek meczowych.
Trzecie turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP World Tour Martín osiągnął wiosną 2001 roku, kiedy triumfował na Majorce, w półfinale wygrywając z Carlosem Moyą, a w finale z Guillermo Corią. Ten sukces, a także kilka ćwierćfinałów z drugiej połowy sezonu 2000 i pierwszego półrocza 2001 roku (w tym w zaliczanych do cyklu ATP Masters Series w Monte Carlo i Hamburgu), dały Hiszpanowi najwyższą w karierze pozycję w światowym rankingu gry pojedynczej – nr 34. w czerwcu 2001 roku.
Martín pozostawał klasyfikowany w czołowej setce jeszcze kilka lat – do 2006 roku, głównie dzięki dobrym rezultatom w zawodach ATP Challenger Tour. Notował większe osiągnięcia w imprezach ATP World Tour, przede wszystkim przez 2 lata z rzędu dochodząc do finału w Costa do Sauípe, gdzie w 2005 roku uległ Rafaelowi Nadalowi, a w 2006 roku Nicolásowi Massú.
W turniejach wielkoszlemowych największym osiągnięciem Martína jest awans do 4 rundy French Open z 2006 roku. W 1 rundzie Hiszpan wyeliminował Andy’ego Roddicka (który poddał mecz z powodu kontuzji przy prowadzeniu Martína 2:0 w setach), a w 3 rundzie Oliviera Rochusa. W meczu 4 rundy sam zmuszony był skreczować w pojedynku z Julienem Benneteau z powodu kontuzji pleców. W 2002 roku podczas Australian Open Martín w 1 rundzie okazał się lepszy od ówczesnego lidera rankingu Lleytona Hewitta.
W grze podwójnej Martín odniósł 3 turniejowe zwycięstwa rangi ATP World Tour, a w dalszych 3 dochodził do finałów. Po raz pierwszy w finale był w 1997 roku, ale w parze z Chrisem Wilkinsonem przegrał decydujące spotkanie w Bournemouth. W 2000 roku triumfował w Bukareszcie, mając za partnera Ejala Rana. W 2006 roku Martín triumfował w Amersfoort, w parze z Fernando Vicente, a w sezonie 2009 w Buenos Aires razem z Marcelem Granollersem. Najwyższą pozycję w rankingu światowym gry podwójnej Martín zajmował w październiku 2000 roku, będąc wówczas 64. w zestawieniu.
W 2002 roku został powołany do reprezentacji Hiszpanii na ćwierćfinałowe spotkanie grupy światowej Pucharu Davisa przeciwko Stanom Zjednoczonym. W deblu, mając za partnera Juana Balcellsa, nie sprostał Jamesowi Blake'owi i Toddowi Martinowi, a w grze pojedynczej uległ Andy'emu Roddickowi. Ponadto Alberto Martín grał w ekipie hiszpańskiej w Drużynowym Pucharze Świata.
Jak większość swoich rodaków, Martín preferował grę na nawierzchni ziemnej i prowadził grę z linii końcowej kortu. Jako swoje najlepsze zagranie podawał dropszot.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 28 marca 1999 | Casablanca | Ceglana |  Fernando Vicente | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 3 października 1999 | Bukareszt | Ceglana |  Karim al-Alami | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 6 maja 2001 | Majorka | Ceglana |  Guillermo Coria | 6:3, 3:6, 6:2 |
| Finalista | 1. | 20 lutego 2005 | Costa do Sauípe | Ceglana | Rafael Nadal | 0:6, 7:6(2), 1:6 |
| Finalista | 2. | 26 lutego 2006 | Costa do Sauípe | Ceglana |  Nicolás Massú | 3:6, 4:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 14 września 1997 | Bournemouth | Ceglana |  Chris Wilkinson |  Kent Kinnear Ałeksandar Kitinow | 6:7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 10 października 1999 | Palermo | Ceglana |  Lan Bale | Mariano Hood Sebastián Prieto | 3:6, 1:6 |
| Finalista | 3. | 7 maja 2000 | Majorka | Ceglana | Fernando Vicente |  Michaël Llodra Diego Nargiso | 6:7(2), 6:7(3) |
| Zwycięzca | 1. | 17 września 2000 | Bukareszt | Ceglana |  Ejal Ran | Devin Bowen Mariano Hood | 7:6(4), 6:1 |
| Zwycięzca | 2. | 23 lipca 2006 | Amersfoort | Ceglana | Fernando Vicente | Lucas Arnold Ker Christopher Kas | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 22 lutego 2009 | Buenos Aires | Ceglana | Marcel Granollers | Nicolás Almagro Santiago Ventura | 6:3, 5:7, 10–8 |
