Alberto Martín

Treningi rozpoczął w wieku 6 lat i należał w połowie lat 90. XX wieku do czołowych juniorów świata, zwyciężając w juniorskiej edycji French Open w 1996 roku oraz wygraną w tymże roku w nieoficjalnych mistrzostwach świata juniorów Orange Bowl w kategorii do lat 18.

Jako zawodowy tenisista Martín występował w latach 1995–2010.

W 1997 roku po raz pierwszy osiągnął półfinał w turnieju zaliczanym do rangi ATP World Tour – w Umagu. Wyniki z sezonu 1999 pozwoliły mu na dłuższy czas znaleźć miejsce w najlepszej setce rankingu. Wygrał w tymże roku dwa turnieje ATP World Tour, w finale w Casablance pokonując Fernando Vicente, a w Bukareszcie Karima al-Alamiego. W walce o tytuł w stolicy Rumunii już 1 rundzie, w pojedynku z Adrianem Voineą, przyszło Martínowi bronić 10 piłek meczowych.

Trzecie turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP World Tour Martín osiągnął wiosną 2001 roku, kiedy triumfował na Majorce, w półfinale wygrywając z Carlosem Moyą, a w finale z Guillermo Corią. Ten sukces, a także kilka ćwierćfinałów z drugiej połowy sezonu 2000 i pierwszego półrocza 2001 roku (w tym w zaliczanych do cyklu ATP Masters Series w Monte Carlo i Hamburgu), dały Hiszpanowi najwyższą w karierze pozycję w światowym rankingu gry pojedynczej – nr 34. w czerwcu 2001 roku.

Martín pozostawał klasyfikowany w czołowej setce jeszcze kilka lat – do 2006 roku, głównie dzięki dobrym rezultatom w zawodach ATP Challenger Tour. Notował większe osiągnięcia w imprezach ATP World Tour, przede wszystkim przez 2 lata z rzędu dochodząc do finału w Costa do Sauípe, gdzie w 2005 roku uległ Rafaelowi Nadalowi, a w 2006 roku Nicolásowi Massú.

W turniejach wielkoszlemowych największym osiągnięciem Martína jest awans do 4 rundy French Open z 2006 roku. W 1 rundzie Hiszpan wyeliminował Andy’ego Roddicka (który poddał mecz z powodu kontuzji przy prowadzeniu Martína 2:0 w setach), a w 3 rundzie Oliviera Rochusa. W meczu 4 rundy sam zmuszony był skreczować w pojedynku z Julienem Benneteau z powodu kontuzji pleców. W 2002 roku podczas Australian Open Martín w 1 rundzie okazał się lepszy od ówczesnego lidera rankingu Lleytona Hewitta.

W grze podwójnej Martín odniósł 3 turniejowe zwycięstwa rangi ATP World Tour, a w dalszych 3 dochodził do finałów. Po raz pierwszy w finale był w 1997 roku, ale w parze z Chrisem Wilkinsonem przegrał decydujące spotkanie w Bournemouth. W 2000 roku triumfował w Bukareszcie, mając za partnera Ejala Rana. W 2006 roku Martín triumfował w Amersfoort, w parze z Fernando Vicente, a w sezonie 2009 w Buenos Aires razem z Marcelem Granollersem. Najwyższą pozycję w rankingu światowym gry podwójnej Martín zajmował w październiku 2000 roku, będąc wówczas 64. w zestawieniu.

W 2002 roku został powołany do reprezentacji Hiszpanii na ćwierćfinałowe spotkanie grupy światowej Pucharu Davisa przeciwko Stanom Zjednoczonym. W deblu, mając za partnera Juana Balcellsa, nie sprostał Jamesowi Blake'owi i Toddowi Martinowi, a w grze pojedynczej uległ Andy'emu Roddickowi. Ponadto Alberto Martín grał w ekipie hiszpańskiej w Drużynowym Pucharze Świata.

Jak większość swoich rodaków, Martín preferował grę na nawierzchni ziemnej i prowadził grę z linii końcowej kortu. Jako swoje najlepsze zagranie podawał dropszot.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (3–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	28 marca 1999	Casablanca	Ceglana	Fernando Vicente	6:3, 6:4
Zwycięzca	2.	3 października 1999	Bukareszt	Ceglana	Karim al-Alami	6:2, 6:3
Zwycięzca	3.	6 maja 2001	Majorka	Ceglana	Guillermo Coria	6:3, 3:6, 6:2
Finalista	1.	20 lutego 2005	Costa do Sauípe	Ceglana	Rafael Nadal	0:6, 7:6(2), 1:6
Finalista	2.	26 lutego 2006	Costa do Sauípe	Ceglana	Nicolás Massú	3:6, 4:6

Gra podwójna (3–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	14 września 1997	Bournemouth	Ceglana	Chris Wilkinson	Kent Kinnear Ałeksandar Kitinow	6:7, 2:6
Finalista	2.	10 października 1999	Palermo	Ceglana	Lan Bale	Mariano Hood Sebastián Prieto	3:6, 1:6
Finalista	3.	7 maja 2000	Majorka	Ceglana	Fernando Vicente	Michaël Llodra Diego Nargiso	6:7(2), 6:7(3)
Zwycięzca	1.	17 września 2000	Bukareszt	Ceglana	Ejal Ran	Devin Bowen Mariano Hood	7:6(4), 6:1
Zwycięzca	2.	23 lipca 2006	Amersfoort	Ceglana	Fernando Vicente	Lucas Arnold Ker Christopher Kas	6:4, 6:3
Zwycięzca	3.	22 lutego 2009	Buenos Aires	Ceglana	Marcel Granollers	Nicolás Almagro Santiago Ventura	6:3, 5:7, 10–8

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-23]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-11-23]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-11-23]  (ang.).