Prozodia (gr. προσωδία – pieśń z akompaniamentem, przyśpiew[1])[2] – brzmieniowe właściwości mowy nakładające się na głoskowy, sylabiczny i wyrazowy ciąg wypowiedzi. Należą do nich akcent, intonacja i iloczas[3]. Niekiedy w poezji pojęcie prozodii jest używane jako synonim metrum[4]. Nadaje językowi znaczenie emocjonalne (prozodia afektywna) i odnosi się do znaczenia semantycznego (prozodia przyimkowa, np. „spóźniony na lot” a „spóźniony nalot”)[5].