ร่องทอร์นาโด (อังกฤษ: Tornado Alley) เป็นพื้นที่ที่กำหนดขึ้นอย่างคร่าว ๆ ในบริเวณตอนกลางของสหรัฐ เนื่องจากบริเวณนี้มีการก่อตัวของทอร์นาโดอยู่บ่อยครั้ง[1] มีการใช้ศัพท์นี้เป็นครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1952 เพื่อใช้เป็นหัวข้องานวิจัยที่ศึกษาสภาพอากาศที่รุนแรงในพื้นที่เท็กซัส ลุยเซียนา โอคลาโฮมา แคนซัส เซาท์ดาโคตา ไอโอวา และเนแบรสกา นักภูมิอากาศวิทยาได้จำแนกความถี่ของทอร์นาโดในบางพื้นที่[2] และนักล่าพายุก็มักจะมาล่าทอร์นาโดบริเวณเกรตเพลนส์[3]
ถึงแม้จะยังไม่มีการกำหนดขอบเขตที่ชัดเจนอย่างเป็นทางการ แต่ร่องทอร์นาโดหลักจะเริ่มตั้งแต่รัฐเท็กซัสผ่านขึ้นไปทางโอคลาโฮมา แคนซัส เนแบรสกา และเซาท์ดาโคตา แต่บางครั้งรัฐรอบข้างอย่างมินนิโซตา วิสคอนซิน อิลลินอยส์ อินดีแอนา มิสซูรี นอร์ทดาโคตา และโอไฮโอก็ถูกรวมอยู่ในร่องทอร์นาโดด้วยเช่นกัน[4] นอกจากนี้งานวิจัยยังแสดงให้เห็นว่าบ่อยครั้งพายุทอร์นาโดสามารถก่อตัวขึ้นทางตอนเหนือของร่องทอร์นาโดซึ่งขึ้นไปถึงบริเวณที่ราบแพรรีแคนาดาด้วย[5]
ศัพท์ ร่องทอร์นาโด ถูกใช้เป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1952 โดยนักอุตุนิยมวิทยาของกองทัพอากาศสหรัฐนามว่า พันตรี เออร์เนสต์ เจ. ฟอว์บุช (ค.ศ. 1915–1982) และร้อยเอก รอเบิร์ต ซี. มิลเลอร์ (ค.ศ. 1920–1998) โดยใช้เป็นหัวข้องานวิจัย[6] เพื่อศึกษาสภาพอากาศที่รุนแรงในพื้นที่บางส่วนของเท็กซัสและโอคลาโฮมา[7]
ตัวเลขนี้รายงานโดยศูนย์ข้อมูลภูมิอากาศแห่งชาติสหรัฐ โดยเป็นข้อมูลในช่วงเวลาระหว่าง ค.ศ. 1991 ถึง 2010 โดยแสดงชื่อรัฐ 17 รัฐที่มีอัตราการเกิดพายุเฉลี่ยมากที่สุดต่อพื้นที่ 10,000 ตารางไมล์ (25,899.9 ตารางกิโลเมตร) ต่อปี[8]