Parlamentum Britannicum
Parlamentum,[1] seu Britannicum[2] seu Britanniae,[3] est senatus[4] Regni Britanniarum. Die 23 Octobris 1707 Angliae et Scotiae regnis coniunctis primum convenit. Ei potestas summa legium faciendum copiorumque inveniendorum datur. Ei tres socii sunt: rex in Parlamento (a quo leges vere aguntur) et duae curiae, Parium videlicet et Communium. Parlamentum Anglice Parliament dicitur, verbum seminis Gallici quod Latine 'Sermo' significat, quod ab regiis aevi medii consiliis originem capit. Olim (regnis nondum coniunctis) nuncupatum est Parlamentum vel Senatus Angliae[5][6] sive Anglicanus.[7]
Domus
In Domu Parium,[8] "superiori" nuncupata, disputant Pares spirituales (quattuor et viginti episcopi Ecclesiae Anglicanae) et Pares temporales, qui titulos nobilitatis ferunt.[9] Pares temporales sedes in domu, ut titula?, tenent usque ad mortem. Olim pares veri potentesque erant, qui medio aevo equites ducebant et castella muniebant; sed multos annos "dominus" titulum solum fuit; olim quoque plurimi pares temporales titula ferebant quod heredes erant maiorum suorum; sed in domu nuper reformata perpauci pares hereditarii manent. Hodie socii plures Domus sunt barones a ministris recentibus reginae creati propter sapientiam.
In Domu Communium, inferiori appellata, disputant socii a civibus omnibus electi. Nomen 'communium' fertur ab verbo Francico communes, "vici", quod socius quisque pro vico oppidove suo locum tenet. Socius quisque sedem tenet tempus breve solum, quinquennium aut brevius—ita saepe eligendi (iterum eligendive) sunt socii pro sedibus omnibus. Hodie domui huic pars magna potestas est, quod ministri regis, sequentes morem maiorum, non possunt rem publicam dirigere nisi Domus Communium patitur.
