Karajaan Sriwijaya

Karajaan kuno di Palembang

Sriwijaya marupokan suatu karajaan kuno nan barado di pulau Sumatra, sarato banyak pangaruahnyo di kapulauan Nusantara.[1] Bukti awal tantang adonyo karajaan iko barasa dari abaik ka-7. Surang pandeta Cino banamo I-Tsing lah manulih bahaso inyo panah datang ka Sriwijaya taun 671, salamo 6 bulan.[2][3] Batu basurek patamo tantang Sriwijaya ko barasa dari abaik ka-7, iyolah Batu basurek Kedukan Bukit di Palembang, Sumatra Selatan, taun 683.[4] Karajaan ko mulai mundua antaro taun 1200 dan 1300 karano babagai sabauk, tamasuak juo lantaran adonyo ekspansi dek karajaan Majapahit.[1] Dalam bahaso Sansekerta, sri aratinyo "bacahayo", wijaya aratinyo "kamanangan".[5]

Kadatuan Sriwijaya.

Sasudah Sriwijaya hancua, karajaan ko indak lai taingek dek urang rami, dan para sijarawan lupo pulo tantang adonya karajaan iko. Sriwijaya mulai dikana lai taun 1918, ateh karajo sijarawan Parancih George Coedès dari École française d'Extrême-Orient.[5] Antaro taun 1992 sampai 1993, Pierre-Yves Manguin lah maagiah bukti bahaso pusek Sriwijaya adonyo di Sungai Musi, tapeknyo antaro Bukik Seguntang jo Sabokingking (kini ko di provinsi Sumatra Selatan, Indonesia).[5] Pado taun 1088, Karajaan Melayu Jambi nan daulunyo barado di bawah linduangan Sriwijaya, manjadian Sriwijaya nagara bawahannyo.

Catatan kaki

Pranala lua