Alkenvagels
Alkenvagels (Alcidae) sünd en Familie ut de Ornen vun de Tüütvagels. Alkenvagels gifft dat man bloß up de Noordhalfkogel vun de Eer. Dor hannelt sik dat um Vagels bi, de in de See dükern doot. Vundeswegen weert se to de Seevagels mit torekent. De lüttjesten Alkenvagels weert so groot, as Drosseln, de gröttsten könnt an Aanten rankamen. De Grote Alk, de al utstorven is, weer so groot, as en Goos. De Been sitt wiet achtern an't Lief, vundeswegen gaht un staht se an Land meist liekup. Vun de Morphologie her, laat se as Pinguine, de dat man bloß up de Süüdhalfkogel gifft. De Vagels ut beide Familien sünd swattbunt un staht liekup. Beide hefft korte Feddern, de dicht anliggen doot un Flunken, de for dat Swemmen unner Water ummuddelt sünd. Man anners as de Pinguine könnt de meisten Alkenvagels flegen, bloß de Grote Alk konn dat nich. He is in histoorsche Tied utstorven. Dat Pinguine un Alkenvagels sik lieken doot, kummt vun en Konvergente Evolutschoon her, verwandt sünd se nich.[1] Alken leevt in de küllen, borealen bit kolen Waters vun den Noordatlantik un den Noordpazifik. Bröden doot se normolerwiese an steile Klippen an de Küst, oder wieter af up Eilannen. Dor billt se faken mit annere Seevagels tosamen grote Kolonien. In'n Noordatlantik sünd se tohopen mit Stormvagels, Jan-vun-Genten, Toppschölvers, Dreetöhnmöwen un Pietermannen to finnen.
| Alkenvagels | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||
| Systematik | ||||||
| ||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||
| Alcidae | ||||||
| Leach, 1820 |
.jpg)
Systematik
To de Alkenvagels höört Vagels, as de Seepapagooy, Dogger un Seekuut.
Geslechter un Aarden
- Lüttalken (Aethia)
- Baartalk (Aethia pygmaea)
- Roodsnavelalk (Aethia psittacula) oder (Cyclorrhynchus psittacula)
- Toppalk (Aethia cristatella)
- Lüttjen Alk (Aethia pusilla)
- Alken (Alca)
- Groten Alk (Alca impennis) †
- Dogger (Alca torda)
- Alle
- Krabbendüker (Alle alle)
- Kortsnavelalken (Brachyramphus)
- Kamtschatkaalk (Brachyramphus perdix)
- Kortsnavelalk (Brachyramphus brevirostris)
- Marmelalk (Brachyramphus marmoratus)
- Swatte Seekuten (Cepphus)
- Brillenteiste (Cepphus carbo)
- Swatten Seekuut (Cepphus grylle)
- Duventeiste (Cepphus columba)
- Cerorhinca
- Neeshoornalk (Cerorhinca monocerata)
- Seepapagooyen (Fratercula)
- Geeltopplund (Fratercula cirrhata)
- Hoornlund (Fratercula corniculata)
- Seepapagooy (Fratercula arctica)
- Seekuten (Uria)
- Dicksnavelseekuut (Uria lomvia)
- Seekuut (Uria aalge)
- Ptychoramphus
- Aleutenalk (Ptychoramphus aleuticus)
- Synthliboramphus
- Craverialk (Synthliboramphus craveri)
- Japanalk (Synthliboramphus wumizusume)
- Lummenalk (Synthliboramphus hypoleucus)
- Sülveralk (Synthliboramphus antiquus)
Literatur
- Anthony J. Gaston und Ian L. Jones: The Auks. Oxford University Press, Oxford 1998, ISBN 0-19-854032-9.
- Renate Kostrzewa: Die Alken des Nordatlantiks – Vergleichende Brutökologie einer Seevogelgruppe, Aula-Verlag, Wiesbaden 1998, ISBN 3-89104-619-7.
Belege
Weblenken
Kiek ok bi
- List vun Vagels, List mit plattdüütsche Vagelnaams to'n Lesen un Mitmaken.