ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ
ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ (ਐਨ.ਓ.ਸੀ.) ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਦੇ ਓਲੰਪਿਕ ਅੰਦੋਲਨ ਦਾ ਇੱਕ ਕੌਮੀ ਸੰਘਟਕ ਹੈ। ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਐਨ.ਓ.ਸੀ. ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੇ ਆਯੋਜਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ। ਉਹ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਲਈ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਐਨ.ਓ.ਸੀ. ਐਥਲੀਟਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਕੋਚਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਭੂਗੋਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀਆਂ
2016 ਤੱਕ, 206 ਐਨ.ਓ.ਸੀ ਕਮੇਟੀਆਂ ਹਨ: 193 ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ; ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਨਿਰੀਖਕ ਰਾਜ ਫਲਸਤੀਨ;ਕੁੱਕ ਆਈਲੈਂਡਜ਼, ਨਿਊਜੀਲੈਂਡ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮੁਫ਼ਤ ਰਾਜ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਅੰਤਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸਕੱਤਰੇਤ ਦੁਆਰਾ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ;ਅਤੇ ਦੋ ਸੂਬਿਆਂ ਦੀ ਸੀਮਤ ਮਾਨਤਾ, ਕੋਸੋਵੋ ਅਤੇ ਤਾਈਵਾਨ (ਆਈਓਸੀ ਦੁਆਰਾ ਚੀਨੀ ਤਾਈਪੇਈ ਵਜੋਂ ਨਾਮਿਤ)।
1996 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਈਓਸੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਦੇ ਨਿਯਮ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਜਿੰਨੇ ਸਖ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਰਾਜਸੀ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਸੀ।1996 ਵਿੱਚ ਓਲੰਪਿਕ ਚਾਰਟਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੋਧ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਐਨ.ਓ.ਸੀ. ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਸਿਰਫ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।[1]
ਨਿਯਮ ਪੂਰਤੀਪੂਰਨ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਨਿਯਮ ਤਬਦੀਲੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਓਲੰਪਿਕਸ ਲਈ ਵੱਖਰੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਭੇਜਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਫਰੋਈ ਟਾਪੂ ਅਤੇ ਮਕਾਉ ਆਪਣੀ ਪੈਰੇਲੰਪਿਕ ਟੀਮਾਂ ਭੇਜਦੇ ਹਨ।
ਅਜਿਹੇ ਰਾਜ ਜੋ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹਨ, ਵੈਟੀਕਨ ਸਿਟੀ, ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਦਰਸ਼ਕ ਅਤੇ ਨਿਯੂ ਹਨ, ਜੋ ਕੁੱਕ ਆਈਲੈਂਡਸ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਊਜੀਲੈਂਡ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮੁਕਤ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਹੈ।ਹੋਰ ਵਿਵਾਦਤ ਰਾਜ ਆਈ.ਓ.ਸੀ. ਦੁਆਰਾ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ 'ਤੇ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਕੁਰਾਕਾਓ, ਫ਼ਰੋ ਟਾਪੂਜ਼, ਜਿਬਰਾਲਟਰ, ਮਕਾਊ ਅਤੇ ਨਿਊ ਕੈਲੇਡੋਨੀਆ ਵਰਗੇ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਆਈਓਸੀ ਵੱਲੋਂ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਕੌਮੀ ਟੀਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ।
ਮਾਨਤਾ ਦੀ ਤਾਰੀਖ ਦੁਆਰਾ ਐਨ.ਓ.ਸੀ. ਦੀ ਸੂਚੀ
ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਦੁਆਰਾ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ 206 ਐਨ.ਓ.ਸੀ. ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀਵਾਰ ਸੂਚੀ ਹੇਠਾਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 1894 ਵਿਚ ਹੋਈ ਸੀ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਕਮੇਟੀਆਂ ਆਪਣੀ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਥਾਪਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੁਰੰਤ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।
ਸਿਰਫ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜ ਸੂਚੀਬੱਧ ਹਨ. ਸਾਬਕਾ ਰਾਜ (ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ, ਚੈਕੋਸਲੋਵਾਕੀਆ, ਨੀਦਰਲੈਂਡ ਐਂਟੀਲਜ਼, ਆਦਿ), ਸੂਚੀਬੱਧ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਸਿਰਫ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ: ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਬੋਹੀਮੀਆ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਚੈੱਕ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ 1899 ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।
ਇਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਚੇਕੋਸਲੋਵਾਕੀਆ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ, ਚੇਕੋਸੋਲਾਕੀਆ ਦੇ ਭੰਗ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1993 ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ।
ਗੈਰ-ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨੈਸ਼ਨਲ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀਆਂ
1987 ਵਿਚ ਮਕਾਊ ਖੇਡਾਂ ਅਤੇ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੁਨਿਆਦ ਤੋਂ ਆਈ.ਓ.ਸੀ. ਵਿਚ ਦਾਖ਼ਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਖਿਡਾਰੀ ਨੇ "ਮਕਾਉ, ਚੀਨ" ਨਾਮ ਹੇਠ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਹੈ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਨੇ ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਗੇਮਸ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਹੈ।
ਫੈਰੋ ਟਾਪੂ ਇੱਕ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੌਮੀ ਪੈਰਾਲਿੰਪਕ ਕਮੇਟੀ ਹੈ।[2]
ਅਣਪਛਾਣ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਮੌਜੂਦਾ ਦੇਸ਼ਾਂ / ਖੇਤਰ:ਕੈਟਲੂਨਿਆ,[3] ਜਿਬਰਾਲਟਰ,[4] ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਪੋਲੀਨੇਸ਼ੀਆ,[5] ਨੀਊ, ਸੋਮਾਲੀਲੈਂਡ,[6] ਨਿਊ ਕੈਲੇਡੋਨੀਆ, ਕੁਰਦਿਸਤਾਨ, ਉੱਤਰੀ ਸਾਈਪ੍ਰਸ, ਅਖ਼ਜਾਜ਼ੀਆ, ਮੂਲ ਅਮਰੀਕਨ, ਉੱਤਰੀ ਮੈਰੀਆਨਾ ਆਈਲੈਂਡਜ਼, ਐਂਗੁਇਲਾ, ਮੌਂਸਟਰੈਟ ਅਤੇ ਤੁਰਕ ਐਂਡ ਕੈਕੋਸ ਟਾਪੂ।[7]
ਦੱਖਣੀ ਓਸੈਸੀਆ ਦਾ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਓਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਹੈ,[8] ਅਤੇ ਆਰਸਾਖ ਦੇ ਗਣਤੰਤਰ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਆਰਮੀਨੀਆ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਉਲੰਪਿਕ ਕਮੇਟੀ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।[9]