Andreas Hallén

W latach 1866–1871 przebywał w Niemczech, gdzie uczył się w Lipsku u Carla Reineckego, w Monachium u Josefa Rheinbergera i w Dreźnie u Juliusa Rietza^[1][2][3]. W latach 1872–1878 i 1883–1884 dyrygował Musikföreningen w Göteborgu^[2][3]. Od 1878 do 1882 roku mieszał w Berlinie, gdzie uczył śpiewu^[3]. Od 1884 roku mieszkał w Sztokholmie, gdzie był członkiem Królewskiej Akademii Muzycznej. Założył też towarzystwo filharmoniczne Filharmoniska Sällskapet, którym w latach 1885–1895 dyrygował^[3]. Dyrygował także Ceciliaföreningen, wykonując dzieła muzyki dawnej, m.in. J.S. Bacha^[3]. Od 1892 do 1897 roku dyrygował Operą Królewską w Sztokholmie^[1][3]. W 1902 roku założył w Malmö drugie towarzystwo filharmoniczne Svenska Filharmoniska Sällskapet, które prowadził do 1907 roku^[2][3]. W latach 1909–1919 wykładał w sztokholmskim Musikkonservatorium^[2][3].

Komponował w stylu późnoromantycznym, w jego twórczości dominowały wielkie formy orkiestrowe, chóralne i sceniczne^[3]. Nawiązywał do muzyki Richarda Wagnera^[1][3]. W późniejszych utworach zaczął odwoływać się także do tradycji skandynawskiej^[3]. W poematach symfonicznych wzorował się na twórczości Liszta, w balladach natomiast Loewego^[3].

Położył zasługi w organizacji szwedzkiego życia muzycznego, zakładając dwa towarzystwa filharmoniczne^[3]. Jako dyrygent propagował twórczość Wagnera, wprowadził też na sceny szwedzkie nie wykonywane wcześniej w tym kraju dzieła muzyki dawnej, m.in. Pasję według św. Mateusza J.S. Bacha^[3]. Pisywał jako krytyk muzyczny do pisma Nya Dagligt Allehanda^[3]. Jego artykuły i recenzje ukazały się drukiem w 1894 roku w zbiorze Musikaliska Kåserier^[2][3].

(na podstawie materiałów źródłowych^[3])

• Andreas Hallén – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project