Andrzej Wawrzyk
Andrzej Wawrzyk (ur. 26 września 1987 w Krakowie) – polski bokser, mistrz Polski wagi ciężkiej. Mierzy 195 cm wzrostu[1].
 Andrzej Wawrzyk (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 195 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Debiut | 2006 |
| Kategoria wagowa | |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 38 |
| Zwycięstwa | 34 |
| Przez nokauty | 20 |
| Porażki | 4 (3 KO) |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 0 |
Kariera
Swoją pierwszą walkę stoczył 18 listopada 2006 z czeskim bokserem Ervínem Slonką. 4-rundowy pojedynek wygrał jednogłośną decyzją sędziów na punkty.
19 kwietnia 2008 otrzymał szansę walki o pas mistrza Polski wagi ciężkiej z Marcinem Najmanem. W 2. rundzie wygrał przez techniczny nokaut[2].
18 października 2008 zwyciężył przez nokaut w 8. rundzie z Holendrem Harrym Duivenem Juniorem. Stawką walki był młodzieżowy tytuł mistrza świata wagi ciężkiej WBC.
29 listopada 2008 obronił pas mistrza Polski, zwyciężając jednogłośną decyzją sędziów na punkty Tomasza Bonina.
9 maja 2009 obronił pas młodzieżowego mistrza świata WBC, pokonując przez techniczny nokaut w 6. rundzie Kenijczyka Raymonda Ochienga[3].
18 grudnia 2009 Wawrzyk wygrał jednogłośnie na punkty 10-rundowy pojedynek z byłym amatorskim wicemistrzem świata kategorii super ciężkiej, Ukraińcem Ołeksijem Mazikinem. Polak obronił w tym starciu pas młodzieżowego mistrza świata WBC[4][5].
29 stycznia 2010 zadebiutował w USA na gali w Chicago. Po 8-rundowym pojedynku wygrał z Harveyem Jolly jednogłośnie na punkty, mimo iż w 4. rundzie był liczony[6][7].
25 września 2010 na gali w warszawskim Torwarze, gdzie walką wieczoru był pojedynek o mistrzostwo świata WBC pomiędzy Krzysztofem Włodarczykiem a Jasonem Robinsonem, Andrzej Wawrzyk stoczył swoją 20 walkę na zawodowym ringu. Po 6-rundowym pojedynku pokonał Łotysza Pavelsa Dolgovsa[8][9].
25 czerwca 2011 podczas gali „Wojak Boxing Night” w Rzeszowie pokonał Niemca Andreasa Sidona przez nokaut w 1. rundzie[10].
10 września 2011 r. podczas gali na stadionie we Wrocławiu pokonał przez techniczny nokaut w 9. rundzie Amerykanina Devina Vargasa[11].
12 listopada 2011 pokonał w 2. rundzie przez nokaut niepokonanego do tej pory Argentyńczyka Nelsona Dario Domingueza, zdobywając pasy WBC Baltic oraz WBA International[12].
2 czerwca 2012 Andrzej Wawrzyk zmierzył się z Dienisem Bachtowem. Po emocjonującym pojedynku, w którym w pierwszej rundzie Polak był liczony, Wawrzyk zwyciężył jednogłośnie na punkty, pokonując Rosjanina stosunkiem 99:92, 98:93 i 97:94, broniąc tym samym pas WBA International oraz zdobywając wakujący pas WBC CIS and Slovenian Boxing Bureau (CISBB)[13].
23 marca 2013 Wawrzyk pokonał w Częstochowie jednogłośnie na punkty doświadczonego Roberta Hawkinsa[14].
17 maja 2013 Andrzej Wawrzyk przegrał w 3. rundzie przez techniczny nokaut, walkę o Mistrzostwo Świata federacji WBA z Aleksandrem Powietkinem[15].
1 lutego 2014 Andrzej Wawrzyk stoczył pierwszy pojedynek od momentu porażki z Aleksandrem Powietkinem. Na gali w Opolu, w 1. rundzie pokonał, przez techniczny nokaut, byłego pretendenta do tytułu Mistrza Świata federacji WBC - Danny'ego Williamsa[16].
15 marca 2014 na gali „Wojak Boxing Night” w Arłamowie, Wawrzyk pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie byłego pretendenta do tytułu mistrza świata Fransa Bothę[17].
Na 31 maja 2014 była zaplanowana w Lublinie walka Andrzeja Wawrzyka z Albertem Sosnowskim o tytuł Międzynarodowego Mistrzostwa Polski wagi ciężkiej, która została odwołana z powodu obrażeń odniesionych przez Wawrzyka w wypadku drogowym w maju 2014[18]. Został zastąpiony przez Marcina Rekowskiego, który pokonał Sosnowskiego.
2 kwietnia 2016 na gali Polsat Boxing Night w Krakowie pokonał przez techniczny nokaut w 7. rundzie Marcina Rekowskiego[19]. Była to jego pierwsza walka po przerwie spowodowanej wypadkiem samochodowym.
17 września 2016 pokonał Alberta Sosnowskiego (49-8-2, 30 KO) w czwartej walce gali Polsat Boxing Night[20]. Pojedynek został przerwany w szóstej rundzie na skutek kontuzji łuku brwiowego[21].
Na 25 lutego 2017 została zaplanowana walka z Amerykaninem Deontayem Wilderem o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC, jednak testy antydopingowe Andrzeja Wawrzyka dały wyniki pozytywne i w związku z tym pojedynek został odwołany[22].
Ponad sześć latach po swoim ostatnim zawodowym pojedynku powrócił do ringu 30 września 2022 w Łomży, gdzie stoczył walkę z Michałem Bołozem i został przez niego znokautowany w drugiej rundzie[23].
14 grudnia 2023 w Costa Mesie przegrał jednogłośną decyzją sędziowską z reprezentantem Bułgarii, Kubratem Pulewem (88-100, 89-99, 88-100)[24].
Lista walk zawodowych
| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 34-4 |  Richard Lartey | KO | 4/8 | 13.04.2024 |  Rosemont | |
| Przegrana | 34-3 |  Kubrat Pulew | UD | 10/10 | 14.12.2023 | Costa Mesa | |
| Wygrana | 34-2 |  Kamil Bodzioch | KO | 1/8 | 07.07.2023 | Rosemont | |
| Przegrana | 33-2 | Michał Bołoz | KO | 2/10 | 30.09.2022 | Łomża | |
| Wygrana | 33-1 | Albert Sosnowski | TKO | 6/10 | 17.09.2016 | Gdańsk/Sopot | Walka o tytuł Mistrza Polski w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 32-1 | Marcin Rekowski | TKO | 7/10 | 02.04.2016 | Kraków | |
| Wygrana | 31-1 | Mike Sheppard | TKO | 3/10 | 26.09.2015 | Birmingham | |
| Wygrana | 30-1 | Patryk Kowoll | KO | 2/8 | 21.07.2015 | Warszawa | |
| Wygrana | 29-1 |  Francois Botha | TKO | 5/10 | 15.03.2014 | Arłamów | Walka o Międzynarodowe Mistrzostwo Polski wagi ciężkiej |
| Wygrana | 28-1 |  Danny Williams | TKO | 1/8 | 01.02.2014 | Opole | |
| Przegrana | 27-1 |  Aleksandr Powietkin | TKO | 3/12 | 17.05.2013 | Krasnogorsk | Walka o Mistrzostwo Świata federacji WBA wagi ciężkiej |
| Wygrana | 27-0 | Robert Hawkins | UD | 6/6 | 23.03.2013 | Częstochowa | |
| Wygrana | 26-0 | Dienis Bachtow | UD | 10/10 | 02.06.2012 | Bydgoszcz | Obronił pas WBA International oraz zdobył pas WBC CIS and Slovenian Boxing Bureau |
| Wygrana | 25-0 |  Claus Bertino | UD | 10/10 | 18.02.2012 | Racibórz | |
| Wygrana | 24-0 |  Nelson Darío Domínguez | KO | 2/10 | 12.11.2011 | Gdynia | Zdobył pasy WBC Baltic oraz WBA International wagi ciężkiej |
| Wygrana | 23-0 | Devin Vargas | TKO | 9/10 | 10.09.2011 | Wrocław | |
| Wygrana | 22-0 |  Andreas Sidon | KO | 1/8 | 25.06.2011 | Rzeszów | |
| Wygrana | 21-0 |  Ivica Perković | UD | 8/8 | 05.03.2011 | Krynica-Zdrój | |
| Wygrana | 20-0 |  Pavel Dolgovs | UD | 6/6 | 25.09.2010 | Warszawa | |
| Wygrana | 19-0 |  Paul Butlin | UD | 8/8 | 15.05.2010 | Łódź | |
| Wygrana | 18-0 | Lee Swaby | UD | 8/8 | 20.03.2010 | Strzelce Opolskie | |
| Wygrana | 17-0 | Harvey Jolly | UD | 8/8 | 29.01.2010 | Chicago | |
| Wygrana | 16-0 |  Ołeksij Mazikin | UD | 10/10 | 18.12.2009 | Łódź | |
| Wygrana | 15-0 |  Raymond Ochieng | TKO | 5/10 | 09.05.2009 | Gdynia | |
| Wygrana | 14-0 | Edgars Kalnars | RTD | 3/10 | 28.02.2009 | Lublin | |
| Wygrana | 13-0 | Tomasz Bonin | UD | 10/10 | 29.11.2008 | Katowice | |
| Wygrana | 12-0 |  Harry Duiven Jr | KO | 8/10 | 18.10.2008 | Zabrze | |
| Wygrana | 11-0 | Aleksandrs Selezens | UD | 6/6 | 31.05.2008 | Legnica | |
| Wygrana | 10-0 | Marcin Najman | TKO | 2/10 | 19.04.2008 | Katowice | |
| Wygrana | 9-0 | Jawor Marinczew | UD | 6/6 | 08.12.2007 |  Bazylea | |
| Wygrana | 8-0 |  Laszló Esztán | TKO | 1/6 | 20.10.2007 | Warszawa | |
| Wygrana | 7-0 |  Štefan Cirok | TKO | 1/6 | 14.10.2007 | Częstochowa | |
| Wygrana | 6-0 | Dražen Ordulj | RTD | 6/6 | 29.09.2007 | Oldenburg | |
| Wygrana | 5-0 | Ante Lovric | TKO | 2/4 | 14.04.2007 | Stuttgart | |
| Wygrana | 4-0 | Peter Oravec | TKO | 1/4 | 24.03.2007 | Wołów | |
| Wygrana | 3-0 |  Aliaksandr Mazaleu | UD | 4/4 | 03.03.2007 | Rostock | |
| Wygrana | 2-0 |  Martin Štenský | TKO | 2/4 | 25.11.2006 | Warszawa | |
| Wygrana | 1-0 | Ervín Slonka | UD | 4/4 | 18.11.2006 |  Steyr | Debiut w boksie |
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów