 Beata Morawiec 2021 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 11 stycznia 1964 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | sędzia | ||
| Alma Mater | |||
| Stanowisko | członkini Krajowej Rady Sądownictwa (2002–2010); prezeska Stowarzyszenia Sędziów „Themis” | ||
| |||
Beata Katarzyna Morawiec (ur. 11 stycznia 1964 w Oświęcimiu) – polska sędzia, prezes Stowarzyszenia Sędziów „Themis”.
Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego (1987). Po studiach odbywała aplikację sądową. Pracowała jako kurator zawodowy dla nieletnich i asesor w Wydziale III Rodzinnym Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza. Orzekanie jako sędzia rozpoczęła w Wydziale II Karnym tamże. Przewodnicząca Wydziału od 1996. Prezes tego Sądu od 2000. W 2002 awansowała do Sądu Okręgowego w Krakowie[1], którego w 2015 została prezesem.
Członkini Krajowej Rady Sądownictwa (2002–2010)[2] oraz Rady Programowej Krajowego Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury[3]. Pracowała także w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury[4]. Prezes Stowarzyszenia Sędziów „Themis”[5].
Odwołana przed upływem kadencji ze stanowiska prezesa Sądu Okręgowego w listopadzie 2017[6] (zastąpiła ją Dagmara Pawełczyk-Woicka). Następstwem tego był proces cywilny o naruszenie jej dóbr osobistych przez ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobrę, który minister nieprawomocnie przegrał w styczniu 2019[7][8][9].
Uznana przez Dziennik Gazetę Prawną za 26. najbardziej wpływową prawniczkę 2019 roku oraz 29. 2020 roku (za każdym razem ex aequo z Krystianem Markiewiczem) za zaangażowanie w protestach przeciwko zmianom w sądownictwie w Polsce[10][11].
W 2020 prokuratura wszczęła wobec niej postępowanie w związku z rzekomym przyjęciem przez Beatę Morawiec telefonu komórkowego w zamian za wydanie korzystnego wyroku[12] oraz rzekomym przyjęciem środków publicznych za analizę sądową, która miała nie powstać[13][14]. Sędzia Morawiec zdecydowanie zaprzeczyła wszystkim zarzutom[12][13] i oświadczyła, że posiada dokumentację w sprawie analizy sądowej, którą w istocie sporządziła[13], co miała potwierdzić ekspertyza biegłego sądowego[14][15]. We wrześniu 2020 roku, mimo immunitetu sędziowskiego, jej mieszkanie zostało przeszukane przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego[12].
12 października 2020 roku działająca przy Sądzie Najwyższym Izba Dyscyplinarna – mimo jej zawieszenia na mocy postanowienia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE)[16] – nieprawomocnie zdecydowała o uchyleniu immunitetu sędzi Morawiec[17][18]. W dniach 10–12 października w głównym wydaniu Wiadomości prorządowej TVP wyemitowane zostały materiały atakujące sędzię Morawiec, przedstawiające rzekome dowody przeciwko niej w postaci wyrwanych z kontekstu fragmentów zeznań[19][20].
W obronie sędzi wyrazy poparcia udzielili m.in. RPO Adam Bodnar[21], Stowarzyszenie Sędziów „Themis”[22], Stowarzyszenie Sędziów Polskich Iustitia[23], European Association of Judges[24] będące częścią International Association of Judges(inne języki), Magistrats Européens pour la Démocratie et les Libertés[25] oraz sędzia TSUE prof. Marek Safjan[26]. 21 września 2020 demonstracje w obronie sędzi Morawiec zorganizowali sędziowie oraz sędzie w Krakowie (kilkaset osób)[27][28], Opolu i Kędzierzynie Koźlu[29]. Prof. Andrzej Zoll i sędzia Igor Tuleya skrytykowali działania prokuratury wobec sędzi Beaty Morawiec, wskazując że miały podtekst polityczny[13].
W czerwcu 2021 Izba Dyscyplinarna SN w drugiej instancji odmówiła uchylenia immunitetu sędzi Morawiec, zgodnie z wnioskiem jej pełnomocników[30].
We wrześniu 2023 Przemysław Radzik umorzył postępowanie[31].
