Bolesław Baranowski (chemik)
Bolesław Julian Baranowski (ur. 30 listopada 1911 we Lwowie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – chemik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
.JPG) | |
 podporucznik rezerwy piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1931–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa (kampania wrześniowa, agresja ZSRR na Polskę) |
Życiorys
Urodził się w jako syn Piotra i Bronisławy, z domu Zamojska. Ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1934 uzyskując tytuł magistra. Od 1935 do 1939 był asystentem[1] na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej.
Został absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty we lwowskim 19 pułku piechoty w 1932. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936. Został przydzielony do 6 pułku strzelców konnych. Według Leszka Włodka posiadał przydział do kadry 10 oddziału uzbrojenia[2].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Następnie był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wraz z nim byli osadzeni inni pochodzący z Sanoka żołnierze, m.in. Zbigniew Przystasz, który wspominał o nim w ocalonym pamiętniku pisanym w obozie (obaj odbywali tam wspólnie dyżury) oraz zapisał pod datą 5 kwietnia 1940 fakt jego wywiezienia z obozu[3][4]. Wówczas Baranowski został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1470 (przy zwłokach znaleziono fragmenty legitymacji)[5][6].
Upamiętnienie
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
30 maja 2010, ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, Bolesław Baranowski został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci w Kwaterze Katyńskiej Parku Kwitnąca Akacja w Trepczy[9][10] (Bolesława Baranowskiego uczcił klub sportowy UKS „Grodzisko”)[11].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 18. [dostęp 2014-04-09].
- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 82. ISBN 978-83-7188-964-6.
- Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 20, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
- Bolesław Baranowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].