Gołębik białosterny

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 13 podgatunków L. verreauxi; proponowane podgatunki zapluta i riottei uznaje za synonimy podgatunku nominatywnego^[5]. Podgatunek brasiliensis, wraz z approximans, decipiens i chalcauchenia, bywa niekiedy wydzielany do osobnego gatunku o nazwie Leptotila brasiliensis (gołębik brazylijski)^[2].

Poszczególne podgatunki zamieszkują^[5]:

• L. v. capitalis Nelson, 1898 – Islas Marías (u zachodnich wybrzeży Meksyku)
• L. v. angelica Bangs & T.E. Penard, 1922 – południowy Teksas (USA) oraz północny i środkowy Meksyk
• L. v. fulviventris Lawrence, 1882 – południowo-wschodni Meksyk do Belize i północno-wschodniej Gwatemali
• L. v. bangsi Dickey & Van Rossem, 1926 – zachodnia Gwatemala do zachodniej Nikaragui i zachodniego Hondurasu
• L. v. nuttingi Ridgway, 1915 – jezioro Nikaragua
• L. v. verreauxi Bonaparte, 1855 – gołębik białosterny^[4] – południowo-zachodnia Nikaragua i Kostaryka do północnej Wenezueli, Antyle Holenderskie i Trynidad
• L. v. tobagensis Hellmayr & Seilern, 1915 – Tobago
• L. v. hernandezi Romero-Zambrano & Morales-Sanchez, 1981 – południowo-zachodnia Kolumbia
• L. v. decolor Salvin, 1895 – zachodnia Kolumbia do zachodniego i północnego Peru
• L. v. brasiliensis (Bonaparte, 1856) – gołębik brazylijski^[4] – region Gujana i północna Brazylia
• L. v. approximans Cory, 1917 – północno-wschodnia Brazylia
• L. v. decipiens (Salvadori, 1871) – wschodnie Peru, Boliwia oraz zachodnia, środkowa i wschodnia Brazylia
• L. v. chalcauchenia P.L. Sclater & Salvin, 1870 – południowa Boliwia do południowo-wschodniej Brazylii, Urugwaju i północno-środkowej Argentyny

Rozmiary wszystkich podgatunków są do siebie zbliżone, w tabeli przedstawiono rozmiary podgatunku nominatywnego (L. v. verreauxi)^[6].

Zjada głównie nasiona, owoce i owady, które znajduje, chodząc po ziemi i przeszukując podłoże i niską roślinność^[7].

Gniazdo to nieporęczna, płytka miseczka z gałązek, umieszczona zwykle w rozwidleniu gałęzi drzewa na wysokości 1,8–3,0 m. Budują je oba ptaki z pary – samiec przynosi budulec, a samica go rozmieszcza. W zniesieniu od 1 do 3 kremowych jaj, bez wzorów^[7].

IUCN uznaje gołębika białosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku^[3]. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji na około 20 milionów dorosłych osobników^[3][7]. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[3].

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).