 Herb Ogończyk | |
| Data urodzenia | ok. 1380 |
|---|---|
| Data śmierci | po 1451 |
| Wojny i bitwy | |
Mikołaj Powała z Taczewa herbu Ogończyk, znany także jako Powała z Taczewa lub Mikołaj z Taczowa[1] (ur. ok. 1380, zm. po 1451[2]) – polski rycerz.
W czasach średniowiecza jeden z najbardziej znanych polskich rycerzy. Był stolnikiem krakowskim i podkomorzym sandomierskim.
Brał udział w bitwie pod Grunwaldem i bitwie pod Koronowem. Odznaczał się wybitną wiedzą z zakresu wojskowości, skoro przed tą pierwszą bitwą został powołany do ścisłej rady wojennej. Został ranny w bitwie pod Koronowem. Za pozyskane łupy rozszerzył swoje dobra, a zwłaszcza rozbudował rodową siedzibę w Taczewie (w której jednak dość rzadko przebywał).
Brał też udział w turnieju rycerskim w Budzie, zorganizowanym z okazji podpisania traktatu z Lubowli (1412). Był również wysyłany jako poseł (dyplomata) w misje zagraniczne, co wskazuje na jego znajomość przynajmniej języka łacińskiego. Według legend odznaczał się także niepospolitą siłą.
Obecnie w centrum wsi Taczów, na szlaku rowerowym wytyczonym przez Związek Gmin „Radomka”, nieopodal dwóch stawów, można odnaleźć wyraźne ślady grodu stożkowatego. Powstał on w XIV wieku i stanowi przykład typowej dla owych czasów siedziby rycerskiej. Miejscowa legenda (trudno już rozsądzić czy pochodzi z dawnych czasów, czy też powstała pod wpływem „Krzyżaków”) mówi o tym, że kopiec powstał usypany przez jeńców wziętych do niewoli pod Grunwaldem — nosi on nazwę Kopca Powały.
Mikołaj Powała z Taczewa jest jednym z epizodycznych bohaterów Sienkiewiczowskich Krzyżaków oraz kilku filmów, np. Pierścień księżnej Anny.