Paradisaea

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i pobliskich wyspach^[8].

Długość ciała samców 30–43 cm, samic 29–35 cm, masa ciała samców 158–300 g, samic 115–210 g^[9].

Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 1. tomie 10. edycji jego dzieła Systema Naturae^[2]. Gatunkiem typowym jest cudowronka wielka (Paradisaea apoda).

Etymologia

• Paradisaea (Paradisea): łac. paradisus „raj”, od gr. παραδεισος paradeisos „raj, park” (królów perskich), od staroperskiego pairi-daēza „ogród otoczony murem”. Marynarze Magellana dowiedzieli się od moluckich tubylców, że egzotyczne ptaki rajskie pochodzą z nieba i są nazywane „ptakami bogów”^[10].
• Samalia: rodzima, nowogwinejska nazwa samaliek dla cudowronki^[11]. Typ nomenklatoryczny: Paradisaea apoda Linnaeus, 1758.
• Uranornis: gr. ουρα oura „ogon”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”^[12]. Typ nomenklatoryczny: Paradisea rubra Daudin, 1800.
• Paradisornis: gr. παραδεισος paradeisos „raj, park” (królów perskich), od staroperskiego pairi-daēza „ogród otoczony murem”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”^[13]. Typ nomenklatoryczny: Paradisornis rudolphi Finsch & A.B. Meyer, 1885.
• Trichoparadisea: gr. θριξ thrix, τριχος trikhos „włosy”; rodzaj Paradisaea Linnaeus, 1758^[14]. Typ nomenklatoryczny: Paradisea guilielmi Cabanis, 1888.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[15]:

• Paradisaea rudolphi (Finsch & A.B. Meyer, 1885) – cudowronka błękitna
• Paradisaea guilielmi Cabanis, 1888 – cudowronka białopióra
• Paradisaea rubra Daudin, 1800 – cudowronka czerwona
• Paradisaea decora Salvin & Godman, 1883 – cudowronka złotogrzbieta
• Paradisaea minor Shaw, 1809 – cudowronka mniejsza
• Paradisaea apoda Linnaeus, 1758 – cudowronka wielka
• Paradisaea raggiana P.L. Sclater, 1873 – cudowronka krasnopióra

• The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca  (ang.).